Wtorek 33. tygodnia okresu zwykłego
Poświęcenie bazyliki św. Piotra i Pawła, apostołów
Czytanie: 2 Księga Machabejska 6, 18-31
Świadectwo Eleazara w dzisiejszym czytaniu jest poruszającym przypomnieniem, że prawdziwa miłość do Boga nie może współistnieć nawet z najmniejszym kompromisem. W wieku dziewięćdziesięciu lat zaproponowano mu łatwą ucieczkę, nie prawdziwą zdradę, ale zwykłe udawanie, prosty akt zewnętrznej zgodności, który uratowałby mu życie. Jednak odmówił nawet tej iluzji, mówiąc, że takie zachowanie „nie pasuje do naszego życia”, co oznacza, że wierność Bogu nie podlega negocjacjom na żadnym etapie, a już na pewno nie pod koniec życia. Jego uczciwość płynęła z serca, które wiedziało, że Bóg zasługuje na prawdę, a nie pozory. W święto poświęcenia bazyliki św. Piotra i Pawła wspominamy dwóch filarów Kościoła, którzy podobnie jak Eleazar wybrali autentyczność zamiast wygody i prawdę zamiast samozachowawczości. Ich apostolska odwaga zbudowała fundamenty naszej wiary; wierność Eleazara pokazuje, że tej samej odwagi wymaga się od każdego wierzącego. Dzisiejsze pokusy rzadko wymagają otwartego zaprzeczenia – częściej zachęcają do udawania, subtelnych kompromisów, niewielkich ustępstw sumienia. Eleazar uczy nas, że nawet pozory niewierności umniejszają godność naszej miłości do Chrystusa. Prawdziwe uczniostwo jest przejrzyste, konsekwentne i zakorzenione w prawdzie. Zastanówmy się: czy opieram się nawet subtelnym pokusom „udawania” w mojej wierze, wybierając zamiast tego jasną, szczerą wierność, która oddaje cześć Jezusowi całym moim życiem?
Don Giorgio