Wtorek 22. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie 1 Tesaloniczan 5:1-6, 9-11
Święty Paweł przypomina nam o naszej tożsamości jako „synów światłości i synów dnia”. Należeć do światłości oznacza żyć w jasności, prawdzie i czujności, nie pozwalając, aby ciemność grzechu, strachu lub obojętności nas definiowała.
Jako dzieci dnia jesteśmy wezwani do czuwania i czujności, do życia w sposób odzwierciedlający obecność Chrystusa, który jest naszym światłem. Tożsamość ta nie jest przeżywana w izolacji, ale w komunii: „zachęcajcie się nawzajem i wzmacniajcie się”. Wiara staje się silniejsza, gdy jest dzielona, a nadzieja pogłębia się, gdy jest pielęgnowana we wspólnocie. Światło ma być odbijane, a każde słowo zachęty lub akt dobroci staje się iskrą, która pomaga innym wytrwać. Dzisiejsze czytanie wzywa nas do zbadania nie tylko tego, jak osobiście żyjemy w świetle, ale także tego, jak pomagamy innym kroczyć w nim, abyśmy razem czuwali, umacniali się i byli gotowi na przyjście Pana. Zastanówmy się: czy żyję każdego dnia jako prawdziwe dziecko światłości, zachęcając, umacniając i prowadząc innych w wierze, abyśmy razem czuwali i byli gotowi na przyjście Pana?
Don Giorgio