Święty Pius z Pietrelciny („Ojciec Pio”), kapłan
Wtorek 25 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie Księga Ezdrasza 6,7-8.12b.14-20
Naród izraelski, po latach wygnania i zmagań, w końcu z radością świętował poświęcenie odbudowanej świątyni. Ich radość nie wynikała jedynie z kamieni i murów, ale z obecności Boga, który ponownie zamieszkał pośród nich. Świątynia była widzialnym znakiem wierności Boga, zapewnieniem, że Jego obietnice trwają nawet po okresach cierpienia. W tym dniu, wspominając świętego Piusa z Pietrelciny, „Ojciec Pio”, widzimy w jego osobie żywy „dom Boży”. Poprzez swoją modlitwę, ofiarną miłość i stygmaty pokazał, że świętość nie jest celebrowana tylko w budynkach, ale przeżywana w sercach całkowicie otwartych na Boga. Tak jak Izrael radował się świątynią, tak i my jesteśmy wezwani do radowania się, że Bóg zamieszkał w nas. Każdy akt wierności, każda modlitwa ofiarowana z szczerością jest oddaniem Mu naszego życia. Radość jest właściwą reakcją, ponieważ obecność Boga nie jest odległa, jest żywa, bliska i przemienia nas w Jego żywe świątynie. Zastanówmy się: czy raduję się, podobnie jak Izrael podczas poświęcenia świątyni, z obecności Boga mieszkającego we mnie, i czy każdego dnia żyję jako żywa świątynia, ofiarowując się Mu z radością, jak „Ojciec Pio”?
Don Giorgio