Wtorek 34. tygodnia okresu zwykłego
Święta Katarzyna Aleksandryjska, dziewica i męczenniczka
Czytanie: Księga Daniela 2, 31-45
Wizja z Księgi Daniela 2 przypomina nam, że kiedy serce żyje blisko Boga, staje się zdolne dostrzegać to, co Bóg pragnie objawić. Daniel nie polega na własnej inteligencji, aby zinterpretować sen króla; zamiast tego zwraca się ku modlitwie, pokorze i zaufaniu – a Bóg otwiera przed nim jasność, której nie mogłaby osiągnąć żadna ludzka mądrość. Ci, którzy zbliżają się do Pana, zaczynają widzieć rzeczywistość taką, jaka jest naprawdę: królestwa powstają i upadają, ludzka władza przemija, ale królestwo ustanowione przez Boga trwa na wieki. Święta Katarzyna Aleksandryjska żyła zgodnie z tą samą duchową wizją – pozostając blisko Boga dzięki czystości serca i miłości do prawdy, dostrzegała rzeczywistość, której nawet uczeni jej czasów nie byli w stanie pojąć. Jej mądrość wprawiała w zakłopotanie możnych, ponieważ pochodziła z bliskości Tego, który jest samą Mądrością. Kiedy pozostajemy zakorzenieni w Bogu poprzez modlitwę, wierność i otwartość, nasze spojrzenie staje się oczyszczone: rozróżniamy to, co ważne, rozpoznajemy to, co przemija, i widzimy rękę Boga kierującą historią i naszym życiem. Bycie blisko Boga oznacza życie w jasności, która przemienia strach w zaufanie, a niepewność w celowość. Zastanówmy się: czy pozostaję wystarczająco blisko Boga, aby moje serce mogło dostrzec to, co On chce mi pokazać, czy też rozpraszające czynniki i poleganie na sobie samym zaciemniają moją duchową wizję?
Don Giorgio