Święta Katarzyna ze Sieny, dziewica, doktor Kościoła
Wtorek 2. tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie Dz 4, 32-37
Życie w zmartwychwstałym Chrystusie, którego świadkami była wczesna wspólnota chrześcijańska opisana w Dziejach Apostolskich, ukazuje nowy sposób bycia w świecie – naznaczony głęboką jednością serca i duszy oraz radykalnym dzieleniem się życiem i dobrami. Jedność ta nie była wymuszona zewnętrznymi zobowiązaniami, ale wypływała naturalnie z wewnętrznego wyzwolenia, które Chrystus zdobył dla nich przez swoje zmartwychwstanie. W Chrystusie zostali uwolnieni z łańcuchów egoizmu, strachu i zaborczości; nie trzymali się już rzeczy materialnych jako źródła bezpieczeństwa lub tożsamości. Wszystko, co posiadali, było wspólne, nie dlatego, że byli zmuszeni, ale dlatego, że miłość zmieniła ich rozumienie tego, co to znaczy należeć do siebie nawzajem. Wielkanoc to nie tylko świętowanie triumfu Chrystusa nad śmiercią; to zaproszenie do wejścia w nową egzystencję, w której przełamywane są osobiste bariery, w której hojność wypływa z obfitości łaski, a potrzeby innych stają się naszymi własnymi. Żyć życiem wielkanocnym to zostać wyzwolonym z więzienia egocentryzmu i zostać wciągniętym do wspólnoty, w której Chrystus jest naprawdę żywy, gdzie widzimy Go nie tylko w łamaniu chleba, ale także w łamaniu naszych własnych serc dla dobra naszych braci i sióstr. W ten sposób Wielkanoc nadal rozwija się w życiu Kościoła i w życiu każdego wierzącego, który pozwala Zmartwychwstałemu Panu uczynić wszystko nowym. Zastanówmy się: Wielkanoc jest radosnym wejściem w nowe życie wolności w Zmartwychwstałym Chrystusie, gdzie serca są zjednoczone, dobra są dzielone, a miłość przezwycięża wszelki egoizm.
Don Giorgio