Poniedziałek, 11 grudnia

Poniedziałek, 11 grudnia

Poniedziałek 2. tygodnia Adwentu
Święty Damazego I, papieża
Pierwsze czytanie – Izajasz 35:1-10
„Niech się rozraduje pustynia i sucha kraina, niech się rozraduje i zakwitnie pustkowie, niech wyda kwiaty jak żonkil, niech się raduje i śpiewa z radości”. Wszystko zmienia się wraz z obecnością Boga. Obecność Boga przynosi łaskę i odkupienie. Jesteśmy odkupieni, a łaska Boża będzie działać w naszych sercach. Nasze zmęczone ręce zostaną wzmocnione. Nasze drżące kolana staną się stabilne. Nasze lęki znikną. Ślepi przejrzą na oczy, głusi usłyszą, a chromi będą skakać jak jelenie. Języki niemych będą śpiewać z radości. Woda będzie tryskać na pustyni, a strumienie na pustkowiu. Wszystkie te przemiany dokonują się dzięki Panu. Zastanówmy się: Czy jestem częścią przemiany, którą Pan przyniósł na ten świat?

Niedziela 10 grudnia

Niedziela 10 grudnia

2. niedziela Adwentu
Pierwsze czytanie – Izajasz 40:1-5,9-11
W tę niedzielę Adwentu słuchamy słów proroka Izajasza, które pomagają nam przygotować się na przyjęcie Pana. Pierwszym przesłaniem jest to, że nasze grzechy zostały odpokutowane. Nasze grzechy zostały odpokutowane przez Pana. On przychodzi, aby nas odkupić. Drugim przesłaniem jest to, jak przygotować się na przyjście Pana, aby odkupił nasze grzechy. Jest to przez wypełnianie dolin braku szacunku dla samego siebie szacunkiem dla samego siebie, przez zmienianie każdego urwiska pychy w równinę pokory i przez prostowanie naszych dróg życiowych uczciwością. Trzecie przesłanie dotyczy tego, co robić, gdy Pan jest w zasięgu ręki. Wtedy musimy radośnie udać się na górę, aby głosić obecność Pana pośród nas. Zastanówmy się: Czy rozpoznaję to, co Pan uczynił dla mnie i aby przygotować się na Jego przyjście?

Sobota, 9 grudnia

Sobota, 9 grudnia

Sobota 1. tygodnia Adwentu
Święty Juan Diego Cuauhtlatoatzin
Pierwsze czytanie – Izajasz 30:19-21,23-26
W tym czytaniu możemy zobaczyć, jak bardzo obecność Pana pośród nas zmieni nasze życie. Kiedy Pan jest obecny pośród nas, Słowo Boże mówi, że nie będzie już więcej płaczu. On będzie naszym przewodnikiem. Kiedy nie wiemy, gdzie się zwrócić, w lewo czy w prawo, jakie decyzje podjąć, dokąd pójść, nasze uszy usłyszą te słowa za nami: „To jest droga, podążaj nią”. Nie będziemy mieli więcej wątpliwości i obaw, gdy rozpoznamy obecność Pana w naszym życiu. Wtedy Pan pomaga nam w tym, co robimy. My siejemy nasiona, ale Pan sprowadza deszcz na nasiona. Co więcej, na każdej wyniosłej górze, na każdym wzgórzu, tworzy dla nas strumienie i cieki wodne. Co więcej, Pan opatruje nasze rany i leczy siniaki. On nie szuka przyczyny naszych ran, ale opatruje rany. Innymi słowy, obecność Pana pośród nas staje się pomocną dłonią we wszystkim, co robimy. Zastanówmy się: Czy rozpoznaję pomocną dłoń Pana w moim życiu?

Piątek, 8 grudnia

Piątek, 8 grudnia

Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny
Pierwsze czytanie – Księga Rodzaju 3:9-15,20
„Uczynię was nieprzyjaciółmi: ciebie i niewiastę, potomstwo twoje i potomstwo jej”. Pierwszy grzech wprowadził nieprzyjaźń między ludźmi. Ale ta nienawiść została usunięta przez plan zbawienia, w którym Najświętsza Maryja Panna zastąpiła pierwszą kobietę. Pierwsza kobieta posłuchała słowa węża. Dziewica Maryja słuchała Słowa Bożego i w pełni je przyjęła. Pierwsza kobieta czuła się naga, ale Dziewica Maryja jest pełna łaski. Pierwsza kobieta ukryła się przed głosem Boga, ale Dziewica Maryja przyjęła Słowo Boże. Pierwsza kobieta stała się powodem nienawiści i kary, ale Matka Maryja stała się narzędziem pojednania i zbawienia. Bóg przygotował pierwszą kobietę, ale ona nie współpracowała z łaską. Bóg przygotował Matkę Bożą do Niepokalanego Poczęcia, a Ona w pełni współpracowała z tą łaską. Zastanówmy się: Czy proszę o wstawiennictwo Matkę Bożą, abym mógł w pełni współpracować z łaskami, które otrzymuję?

Czwartek, 7 grudnia

Czwartek, 7 grudnia

Święty Ambroży, biskup, doktor Kościoła
Czwartek 1. tygodnia Adwentu
Pierwsze czytanie – List do Efezjan 3:8-12
„…tę szczególną łaskę nie tylko głoszenia poganom nieskończonego skarbu Chrystusa, ale także wyjaśniania, w jaki sposób tajemnica ma być rozdzielana”. Objawienie odbywa się poprzez głoszenie nieskończonego skarbu Chrystusa, a udzielanie tego nieskończonego skarbu odbywa się za pośrednictwem Kościoła. Wszechogarniająca mądrość Boża zgodnie z planem z całej wieczności zdecydowała, że Kościół staje się narzędziem dystrybucji łask w Chrystusie Jezusie, naszym Panu. Dlatego w Kościele możemy zbliżyć się do Boga z całkowitą ufnością poprzez naszą wiarę w Jezusa Chrystusa. Ten Boży plan, Jego wcielenie, przez które objawia się nieskończony skarb Chrystusa, oraz rozdzielanie tych bogactw przez Kościół stają się punktem zaufania do Boga przez wiarę w Jezusa. Zastanówmy się: Jaką mam wiarę w zbliżaniu się do Boga w pełnym zaufaniu?