Wtorek, 9 kwietnia

Wtorek, 9 kwietnia

Wtorek 2. tygodnia okresu wielkanocnego
Ewangelia – Jana 3:7-15
„Jeśli mi nie wierzycie, gdy mówię o rzeczach tego świata, jakże mi uwierzycie, gdy wam będę mówił o rzeczach niebieskich?”. W tej bardzo interesującej rozmowie między Jezusem a Nikodemem możemy znaleźć napięcie między objawieniem a wiarą. Wiara nie jest czymś statycznym. Wiara jest dynamiczna, zwłaszcza w odniesieniu do objawienia. Wiara musi dostosować się do objawienia. Nie może być tak, że wiara blokuje się przed objawieniem. Nikodem jest bardzo szczerym człowiekiem. Poszukuje prawdy. Bez strachu wyraża nawet swoją niewiedzę. A dzięki jego szczerym pytaniom poznajemy bardzo głębokie odpowiedzi na niektóre egzystencjalne pytania naszego życia. Potrzebujemy nowego życia, a to nowe życie daje nam Syn Człowieczy, który jest w niebie. Mamy Jego życie. Żyjemy Jego życiem. Ten Syn Człowieczy jest jak wąż wywyższony na pustyni. Mojżesz podniósł go zgodnie z wolą Boga i każdy, kto na niego spojrzał, został zbawiony. W Nowym Testamencie Bóg Ojciec wskrzesił Jezusa Chrystusa i w Nim wszyscy jesteśmy zbawieni. Jego życie jest dzielone między nas. Otrzymujemy Jego życie i nasze życie staje się nowe. Zastanówmy się: Wielkanoc to zrozumienie, że żyjemy życiem Jezusa Chrystusa danym nam w chrzcie.

Poniedziałek, 8 kwietnia

Poniedziałek, 8 kwietnia

Zwiastowanie Pańskie – uroczystość
Ewangelia – Łk 1:26-3
„Lecz jakże się to stanie, skoro jestem dziewicą?” Święto Zwiastowania Pańskiego przypada w tym roku w innym terminie. Ponieważ pierwotna data przypadała na Wielki Tydzień, została przeniesiona na pierwszy dzień po Wielkim Tygodniu, ponieważ święto musi być obchodzone we właściwym duchu. Święto Zwiastowania to dzień, w którym niebo i ziemia zjednoczyły się w zgodzie Dziewicy z Nazaretu. Maryja zjednoczyła niebo i ziemię. W Niej boskość i człowieczeństwo stają się jednym. Rozróżnienie zostało wyeliminowane. Maryja usłyszała słowa anioła Gabriela. Kiedy anioł Gabriel przekazał nowinę, Dziewica z Nazaretu nie od razu powiedziała „tak”. Maryja chciała poznać swoją rolę w tym Bożym planie. Wtedy anioł odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie”, a „moc Najwyższego okryje Cię swoim cieniem”. A tak dziecię będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym”. Maryja chciała być częścią Bożego planu. Rozumiała plan Boży. Powiedziała: „Niech mi się stanie to, co powiedziałeś”. Ponieważ Maryja ze swoją wolnością i wolą zgodziła się być częścią Woli Bożej. Zastanówmy się: Zwiastowanie zaprasza nas do bycia częścią Bożego planu dla ludzkości.

Podziękowanie za 40 lat służby w duszpasterstwie osób niesłyszących

Podziękowanie za 40 lat służby w duszpasterstwie osób niesłyszących

W dniu 15 marca 2024 r. w klasztorze domu spokojnej starości St. Marien Berlin-Kreuzberg odbyła się uroczystość, aby podziękować siostrze M. Rosie Pakosch za jej 40-letnią posługę w duszpasterstwie osób niesłyszących w diecezji berlińskiej.
W uroczystości, która rozpoczęła się nabożeństwem w kościele, wzięła udział przełożona regionalna Sióstr Maryi, siostra Cordula Klafki i wspólnota sióstr w domu spokojnej starości, a także zastępca kierownika duszpasterstwa reprezentujący archidiecezję berlińską, pan Sebastian Schwertfeger, a także inni współpracownicy etatowi i wolontariusze duszpasterstwa dla niesłyszących, dyrektor domu i kierownik usług opiekuńczych w placówce St. Marien.
Podczas późniejszej przerwy kawowej uczestnicy rozmawiali o tym, jak siostra M. Rosa była postrzegana w swojej posłudze. Wszystkie wypowiedzi sprowadzały się do tego samego punktu: siostra Rosa zawsze schodziła na drugi plan i wykonywała swoją pracę cicho i bezinteresownie, przygotowując uroczystości i nabożeństwa, a kiedy pojawiały się problemy, odpowiedź brzmiała: „Poradzisz sobie”.
Wspomniano również o wspólnej organizacji wakacji z głuchoniemymi, co nie zawsze było łatwe – i zawsze znajdowała pomoc od swoich współsióstr. Siostra M. Manuela i siostra M. Euphemia wspierały ją szczególnie w przygotowywaniu i kontynuowaniu spotkań przy kawie i ciastku po comiesięcznych nabożeństwach dla niesłyszących.
W ten sposób siostrze M. Rosie udało się dać głuchoniemym dom – dom, w którym czuli się rozumiani i akceptowani. Początkowo pełniła tę posługę we współpracy z siostrą Christiane Uhl, która sama była niesłysząca i w ten sposób zapoznała się z tą pracą i osobami niesłyszącymi. Z powodu przedwczesnej śmierci siostry Christiane, większość obowiązków spadła na jej barki.
Była pełnomocnikiem ds. niesłyszących. Odbyła wiele wizyt domowych i wizyt w urzędach w całym mieście. Ważne było dla niej, aby stać przy tych ludziach potrzebujących pomocy.
Teraz ta służba jest kontynuowana w innym miejscu w diecezji berlińskiej.

Niedziela 7 kwietnia

Niedziela 7 kwietnia

Niedziela Miłosierdzia Bożego (2. Niedziela Wielkanocna)
Ewangelia – Jana 20:19-31
Dziś jest Niedziela Miłosierdzia Bożego. Niedziela, w której uznajemy i dziękujemy miłosierdziu Bożemu, które przebacza nasze grzechy. Sens tej niedzieli można wyjaśnić w następujących słowach: „Jezus przyszedł i stanął pośród nich. Rzekł do nich: „Pokój wam” i pokazał im ręce i bok. Gdy uczniowie ujrzeli Pana, napełnili się radością, a On im powtórzył: „Pokój wam””. Jest to doświadczenie obecności Jezusa, który stoi pośród nas i daje nam swój pokój. Jest to doświadczenie widzenia Jego przebitych rąk i Jego przebitego boku, które zostały przebite jako zadośćuczynienie za nasze grzechy. Nasze grzechy są przebaczone dzięki Bożemu miłosierdziu, które pochodzi z Jego przebitych rąk i boku. Jest to doświadczenie napełnienia radością. Radością płynącą z wdzięczności za przebaczenie grzechów. Radość z obecności Pana pośród nas. To nowa nadzieja obecna pośród nich. To doświadczenie słuchania słów Jezusa: „Pokój wam”. To pewność obecności Jego pokoju w moim życiu. Zastanówmy się: Wielkanoc to doświadczenie Bożego Miłosierdzia Pana w Jego pokoju, który jest mi dany.

Sobota 6 kwietnia

Sobota 6 kwietnia

Sobota Wielkanocna
Ewangelia – Marka 16:9-15
„Idźcie na cały świat, głoście Dobrą Nowinę wszelkiemu stworzeniu”. Zmartwychwstanie to nie tylko spektakl. To początek misji. To początek misji Kościoła. Przed rzeczywistością zmartwychwstania można wątpić lub wierzyć. Jeśli wierzysz, musisz przejść do następnej fazy, którą jest misja głoszenia. Misja, która rodzi się ze spotkania z Chrystusem Zmartwychwstałym. Tym obszarem misji jest cały świat. A przedmiotem misji jest głoszenie Dobrej Nowiny. Przedmiotem tej misji jest całe stworzenie. Cały świat i całe stworzenie jest przed nami, którzy spotkaliśmy Jezusa Zmartwychwstałego, aby głosić Dobrą Nowinę. Dobrą Nowiną jest to, że miłość Boga jest ponad wszystko. Nic nie może być silniejsze od tej miłości. Ta miłość jest nawet silniejsza niż śmierć. Dlatego jest to Dobra Nowina, ponieważ nic nie może zmienić jej na złą nowinę. Zastanówmy się: Wielkanoc to rozpoznanie misji, która rozwija się z naszego spotkania ze Zmartwychwstałym Chrystusem.