Papież Jan Paweł II ustanowił dzień modlitwy za kobiety i mężczyzn w życiu konsekrowanym. Obchody tego święta są związane ze świętem Ofiarowania Pańskiego, które przypada 2 lutego. Święto to znane jest również jako Matki Bożej Gromnicznej; dzień, w którym błogosławi się świece symbolizujące Chrystusa, który jest światłością świata. Tak samo osoby życia konsekrowanego są powołane do tego, aby odzwierciedlać światło Jezusa Chrystusa wszystkim ludziom.
Trzy refleksje, którymi chciałbym się podzielić:
- Konsekracja jest wyzwoleniem przez wiarę od naszych osobistych planów, aby przyjąć plan Boży. W życiu św. Józefa widzimy to bardzo wyraźnie. Miał on swoje osobiste plany, ale po objawieniu się Anioła we śnie „uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański”. To jest stały proces w naszym życiu. Stajemy ponad naszymi osobistymi planami, by być narzędziem Jego planu. Żadnych innych planów, Jezus jest moim planem!
- Konsekracja jest przyjęciem z nadzieją obecnej sytuacji, aby uczynić ją najlepszym miejscem dla obecności Jezusa Chrystusa. Również tutaj widzimy w św. Józefie wzór. Nie było miejsca w gospodzie, ale św. Józef przygotował żłóbek. Gdziekolwiek jesteśmy, nasza konsekracja daje nam nadzieję, że możemy zrobić miejsce dla Jezusa. Królowie czy pasterze, znajdą w naszym świadectwie, w naszej radości, w naszym byciu, dobrą nowinę o Mesjaszu. Bez wątpienia, Jezus jest moją radością!
- Konsekracja to stawanie się miłością, aby być światłem, które prowadzi wszystkich wokół nas zgodnie z planem Boga. Przed nami jest obraz św. Józefa, który prowadzi Świętą Rodzinę. Stawanie się miłością dokonuje się w naszej osobistej relacji z Bogiem, który staje się naszą miłością. W tej miłości wiemy, kiedy uciekać do Egiptu, a kiedy iść do Nazaretu, aby nasza jedyna Miłość, Jezus, była w nas żywa. Bez kompromisów, Jezus jest moim skarbem!
Don Giorgio