Środa 2. tygodnia Wielkiego Postu
Święty Oswald
Ewangelia – Mateusza 20:17-28
„[…] kto by między wami chciał być wielki, niech będzie sługą waszym, a kto by chciał być pierwszy między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, tak jak i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu”. Jezus szedł w kierunku Jerozolimy i wyraźnie powiedział swoim uczniom, co się tam wydarzy: Jego potępienie, śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie. Uczniowie dali się jednak ponieść innej myśli. Pochodziła ona od matki Zebedeusza i dotyczyła uprzywilejowanych stanowisk dla jej synów. Za tą myślą poszli wszyscy apostołowie. Jezus wykorzystał tę sytuację, aby nauczać fundamentalnej zasady nowego porządku, który zostanie ustanowiony wraz z Jego misją w Jerozolimie. Przywilejem w Królestwie Bożym jest bycie sługą. Największym przywilejem jest oddanie własnego życia dla innych. Jezus Chrystus ustanawia ten nowy paradygmat porządku świata, aby zbawić ludzkość. Oddaje swoje życie, aby zbawić ludzkość. Jest Bogiem i umiera za nas na krzyżu. Jeśli chcemy do Niego należeć, musimy oddać swoje życie za innych. Zastanówmy się: Wielki Post przypomina nam, abyśmy upodobnili się do Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i oddać swoje życie na okup za nas i za wielu.