Wtorek 4. tygodnia okresu wielkanocnego
Święty Jerzy, męczennik
Ewangelia – Jana 10:22-30
„Owce, które do Mnie należą, słuchają mego głosu; Ja znam je, a one idą za Mną. Ja daję im życie wieczne; nigdy nie zaginą i nikt mi ich nie odbierze. Ojciec, który Mi je dał, jest większy niż ktokolwiek inny i nikt nie może okraść Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy”. W tym fragmencie możemy znaleźć całą dynamikę naszej relacji z Bogiem. Jezus stał się Dobrym Pasterzem, aby poprowadzić nas do swojego Ojca. Być z Ojcem jest pragnieniem Syna. Bóg Ojciec dał każdego z nas Jezusowi, więc Jezus jako Dobry Pasterz prowadzi każdego z nas do Ojca. Kiedy zrozumiemy, że Jezus jest Dobrym Pasterzem, będziemy słuchać Jego głosu. A potem pójdziemy za Nim. A On da nam życie wieczne i nigdy nie będziemy zgubieni. Ponieważ otrzymujemy życie Dobrego Pasterza i w Jego życiu otrzymujemy życie wieczne i nigdy nie będziemy zgubieni ani nikt nie może nas od Niego ukraść. Ta więź relacji jest tym, co mamy w naszej relacji z Dobrym Pasterzem. Ten dynamizm bierze swój początek z jedności pomiędzy Ojcem i Synem. Wola Ojca, aby nas zbawić, zbiega się z wolą Syna, aby oddać swoje życie, aby nas zbawić. Zastanówmy się: Wielkanoc to rozpoznanie głosu Dobrego Pasterza i pójście za Nim.
Wtorek, 23 kwietnia
