sie 2, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Sobota wspomnienia Najświętszej Maryi Panny
Sobota 17. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie Księga Kapłańska 25:1, 8-17
Dzisiejsze czytanie zachęca nas do ponownego odkrycia ducha Jubileuszu, który obecnie obchodzimy, jako czasu wyzwolenia, odnowy i zaufania Bożej opatrzności. Przykazanie, aby dać odpocząć ziemi, umorzyć długi i pozwolić wszystkim powrócić do domów swoich ojców, mówi o radykalnej wizji, w której odrzuca się ludzką chciwość, odnawia relacje, a całe stworzenie znajduje odpoczynek w Bożej opiece. Ten święty rok nie był jedynie reformą gospodarczą czy społeczną, ale ponownym skupieniem życia na prawdzie, że wszystko należy do Pana i że jesteśmy Jego ludem, powołanym do życia w wolności i hojności. W jubileuszu zależność od Boga zastępuje samodzielność, a miłosierdzie ma pierwszeństwo przed posiadaniem. W dniu wspomnienia Najświętszej Maryi Panny przypomina nam się o jej prostym zaufaniu do Bożej opatrzności i ubóstwie ducha, które otworzyły ją na Jego wielkość. Podobnie jak ona, jesteśmy zaproszeni do porzucenia tego, co nas zniewala, naszych niepokojów, przywiązań lub pragnienia kontroli, i do odpoczynku w opiece Tego, który obdarza nas obficie. Jubileusz wzywa nas do oczyszczenia serca: do wolności przebaczenia, dzielenia się i życia jako dzieci, które wiedzą, że wszystko jest darem. Zastanówmy się: Jakich przywiązań lub pragnień kontroli muszę się pozbyć, aby móc żyć bardziej swobodnie w Bożej opatrzności i dzielić się Jego hojnością z innymi?
Don Giorgio
sie 1, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Alfons Maria de Liguori, biskup, doktor Kościoła
Pierwsze czytanie Księga Kapłańska 23:1, 4-11, 15-16, 27, 34-37
Pierwszy piątek miesiąca: Powierzmy się Najświętszemu Sercu Jezusa
W ten pierwszy piątek miesiąca, powierzając się Najświętszemu Sercu Jezusa, dzisiejsze czytanie przypomina nam, że święta nie są jedynie ludzką inicjatywą, ale boskim zaproszeniem. Święta i zgromadzenia Izraela zostały ustanowione przez samego Pana jako chwile upamiętniające Jego zbawcze dzieła i odnowienie przymierza z Nim. Podobnie każda celebracja Eucharystii, w której uczestniczymy, nie jest tylko rytuałem, który wybieramy, ale wezwaniem Boga do ponownego spotkania z Jego miłością i miłosierdziem. W Najświętszym Sercu widzimy pełnię tego boskiego zaproszenia: Jezus otwiera swoje serce, aby przyciągnąć nas do swojego życia, uleczyć nasze rany i przemienić nas swoją miłością. Za każdym razem, gdy gromadzimy się na modlitwie, odpowiadamy na wezwanie Boga, który pragnie być ze swoim ludem i umacniać nas swoją obecnością. Dzisiaj zbliżmy się do Najświętszego Serca z wdzięcznością i pokorą, pamiętając, że nasze uwielbienie nie polega na tym, co dajemy Bogu, ale na przyjmowaniu i świętowaniu tego, co On już dla nas uczynił. Zastanówmy się: czy moja pobożność wobec Najświętszego Serca jest prawdziwą odpowiedzią na zaproszenie Jezusa, uznając je za Jego pragnienie, aby przybliżyć mnie do swojej miłości i zbawczej obecności?
Don Giorgio
lip 31, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Ignacy Loyola, kapłan
Czwartek 17. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie 1 List do Koryntian 10, 31-11, 1
W święto św. Ignacego Loyoli słowa św. Pawła przypominają nam, że istotą życia chrześcijańskiego jest ukierunkowanie wszystkiego – naszych myśli, czynów i pragnień – na chwałę Boga. „Cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Bożą” – to wezwanie, aby nawet najzwyklejsze zadania i codzienne czynności postrzegać jako okazję do oddania Mu czci. Oznacza to życie z zamierzeniem, pozwalając, aby nasza praca, relacje, wybory, a nawet zmagania stały się ofiarą miłości. Święty Ignacy dał nam tego przykład poprzez swoją duchowość „odnajdywania Boga we wszystkim”, ucząc nas, że świętość nie jest zarezerwowana dla wyjątkowych chwil, ale jest kultywowana w prostocie codziennego życia, kiedy wszystko czyni się z wiarą i miłością. Zastanówmy się: czy świadomie staram się chwalić Boga we wszystkim, co robię, pozwalając, aby nawet zwyczajne chwile mojego życia stały się aktami miłości i uwielbienia?
Don Giorgio
lip 30, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Środa 17. tygodnia okresu zwykłego
Święty Piotr Chryzolog, biskup, doktor Kościoła
Pierwsze czytanie Księga Wyjścia 34, 29-35
Dzisiejsze czytanie pokazuje nam, jak Mojżesz po rozmowie z Bogiem powrócił do ludu z twarzą tak promienną, że ludzie byli pełni podziwu dla widzialnego znaku obecności Boga na nim. Ta promienność nie była jego zasługą, ale skutkiem łaski, wynikiem głębokiej komunii z Panem. Podobnie, kiedy żyjemy w łasce Bożej, przemienia nas ona w sposób często widoczny dla innych: w naszych słowach, czynach, a nawet w pokoju i radości, które promieniujemy. Łaska dostosowuje nasze serca do woli Bożej, tak że nie mówimy z własnych impulsów lub planów, ale jako narzędzia Jego mądrości i prawdy. Podobnie jak Mojżesz, stajemy się żywymi świadkami, odbijającymi światło Boże w świecie, który pragnie nadziei i przewodnictwa. Dzisiaj jesteśmy zaproszeni do zbliżenia się do Boga w modlitwie i bliskości, aby Jego łaska nie tylko nas wypełniła, ale także przelewała się przez nas, ujawniając Jego obecność we wszystkim, co mówimy i robimy. Zastanówmy się: czy moje życie odzwierciedla przemieniającą łaskę Boga w taki sposób, że moje słowa i czyny ujawniają Jego obecność tym, którzy mnie otaczają?
Don Giorgio
lip 29, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święci Marta, Maria i Łazarz
Wtorek 17. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie 1 List św. Jana 4, 7-16
W święto św. Marty, Marii i Łazarza jesteśmy zaproszeni do kontemplacji piękna przyjaźni opartej na miłości Bożej, relacji, która nie wynika z wygody czy obowiązku, ale ze wspólnego życia w Bogu. Ich dom w Betanii był miejscem, gdzie Jezus znajdował odpoczynek, pocieszenie i miłość, miejscem, gdzie przyjmowano Go nie tylko jako nauczyciela lub cudotwórcę, ale jako prawdziwego przyjaciela. W służbie Marty, słuchającym sercu Marii i cichej obecności Łazarza widzimy różne przejawy miłości, które razem tworzą pełną i przyjazną przestrzeń dla Chrystusa. Święty Jan w dzisiejszym czytaniu przypomina nam, że „Bóg jest miłością, a kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim”. Ta prawda jest pięknie ucieleśniona w rodzinie z Betanii: ich miłość do siebie nawzajem i miłość do Jezusa były nierozłączne, płynęły z tego samego boskiego źródła. Ich przyjaźń pokazuje nam, że świętość często przejawia się w zwyczajnym rytmie codziennego życia, w wspólnych posiłkach, rozmowach, łzach i radościach. To właśnie w tych prostych chwilach, zakorzenionych w miłości, obecność Boga staje się namacalna i przemieniająca. Wasza miłość do innych staje się również przestrzenią dla Chrystusa. Przyjaźń w Chrystusie nigdy nie jest zamknięta w sobie; promieniuje na zewnątrz, stając się prawdziwą przestrzenią dla prawdziwych relacji między nami. Podobnie jak Marta, Maria i Łazarz, pielęgnujmy relacje, które są nie tylko budujące i wierne, ale także głęboko zakorzenione w Bogu, aby nasze przyjaźnie stały się miejscami, w których Jezus jest przyjmowany, poznawany i na nowo spotykany. Zastanówmy się: czy moje relacje są zakorzenione w miłości Boga w taki sposób, że nie tylko pielęgnują wzajemne uczucie, ale także tworzą przestrzeń, w której Chrystus jest naprawdę przyjmowany i spotykany?
Don Giorgio
lip 28, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święta Alfonsa Muttathupadathu (1910–1946)
Poniedziałek 17. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie: Księga Wyjścia 32, 15–24, 30–34
W dzisiejszym czytaniu historia złotego cielca stanowi dla nas wyzwanie, abyśmy rozpoznali „bożki”, które tworzymy w naszym życiu – często kształtowane przez dumę, strach lub własny interes. Tak jak Izraelici zbudowali fałszywego boga, aby zaspokoić swoją niecierpliwość i pragnienie kontroli, tak i my możemy stworzyć własne „złote cielęta”, które są niczym innym jak naszym ego, które pielęgnujemy i chronimy za wszelką cenę. Idole te mogą nie być wykonane ze złota, ale przejawiają się w naszej potrzebie uznania, niechęci do przebaczenia lub pragnieniu, aby to my, a nie Bóg, byliśmy w centrum uwagi. Życie świętej Alfonsy stanowi uderzający kontrast w stosunku do tego egocentryzmu; przyjęła ona pokorę, cierpienie i miłość ofiarną, pozwalając łasce Bożej jaśnieć poprzez swoją kruchość. Dzisiaj jesteśmy zaproszeni do zbadania naszych serc: do jakich fałszywych obrazów lub własnych ego się przywiązujemy i czy jesteśmy gotowi pozwolić, aby zostały one zniszczone, aby tylko Bóg mógł panować w nas?
Don Giorgio
