maj 30, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Piątek 6. tygodnia Wielkanocy
Pierwsze czytanie Dz 18, 9-18
Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego przypomina nam, że powrót Chrystusa do Ojca nie jest pożegnaniem, ale głębszym zanurzeniem Jego obecności w życiu Kościoła. W czytaniu z Dziejów Apostolskich widzimy Pawła w Koryncie, bezbronnego, ale otwartego, kiedy Pan ukazuje mu się w wizji i mówi: „Nie bój się mówić, nie daj się uciszyć: Ja jestem z tobą”. To boskie zapewnienie jest echem obietnicy danej w chwili Wniebowstąpienia: „Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. Chociaż Chrystus nie jest już widoczny dla oczu, jest blisko naszych serc, umacniając nas do misji. Wniebowstąpienie nie jest wycofaniem się, ale przejściem: Jezus wstępuje do nieba nie po to, aby się oddalić, ale aby zesłać Ducha Świętego i pozostać w tajemniczy, ale prawdziwy sposób blisko każdego wierzącego. W świecie pełnym hałasu, strachu i sprzeciwu zmartwychwstały i wniebowstąpiony Chrystus wzywa nas, tak jak powołał Pawła, do odważnego głoszenia. Nie mamy się wycofywać w milczenie lub samoobronę, ale mówić prawdę z miłością, ewangelizować z odwagą i kroczyć trudnymi drogami świadectwa, wiedząc, że On idzie z nami. Jego Wniebowstąpienie nie kończy historii – nadaje jej moc, by rozpoczynała się na nowo w każdym pokoleniu, poprzez słowa i życie wiernych uczniów, którzy ufają Jego niewidzialnej bliskości. Zastanówmy się: Wniebowstąpienie wzywa nas do odwagi: do odważnego mówienia, do kochania bez strachu i do ufności, że Jego niewidzialna obecność jest silniejsza niż jakikolwiek ziemski opór.
Don Giorgio
maj 29, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Wniebowstąpienie Pańskie
Pierwsze czytanie Dz 1, 1-11
Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego nie jest pożegnaniem, ale powierzeniem misji – boskim zaproszeniem, abyśmy powstali wraz z Chrystusem i stali się Jego świadkami aż po krańce ziemi. Gdy Pan zostaje wzięty do nieba, obietnica Ducha Świętego zstępuje na Kościół niczym świt nad nową misją. Ewangelia nie jest już ograniczona do zakurzonych dróg Galilei, ale przemierza serca rozpalone Duchem Świętym, zachęcając nas do mówienia, służenia i świecenia obecnością zmartwychwstałego Chrystusa. Wniebowstąpienie przypomina nam, że niebo nie jest miejscem ucieczki, ale horyzontem naszego powołania – życia jako odważni posłańcy wiecznej nadziei w świecie spragnionym prawdy. Zastanówmy się: Wniebowstąpienie jest chwalebnym powrotem Jezusa Chrystusa do Ojca, oznaczającym wypełnienie Jego ziemskiej misji i początek Jego wywyższonej obecności jako Pana wszystkiego, przyciągającego ludzkość ku pełni komunii z Bogiem.
Don Giorgio
maj 27, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Środa 6. tygodnia Wielkanocy
Pierwsze czytanie Dz 17, 15.22-18.1
Zmartwychwstanie Chrystusa, głoszone przez Pawła w sercu Areopagu, postawiło każdego słuchacza przed wyborem: wyśmiewać, zwlekać lub uwierzyć. Jednak pomimo różnorodnych reakcji – ciekawości, sceptycyzmu lub nawrócenia – prawda o Zmartwychwstaniu pozostaje niezmienna. Nie potrzebuje ona ludzkiej aprobaty, aby być prawdziwą. W okresie wielkanocnym przypomina nam się, że wiara nie opiera się na konsensusie, ale na niezmiennej rzeczywistości Zmartwychwstałego Pana. Pusty grób pozostaje cichym, ale wymownym świadkiem, zachęcającym każde serce, aby nie przekształcało prawdy zgodnie ze swoim nastrojem, ale aby zostało przekształcone przez prawdę, że Miłość zwyciężyła śmierć. Zastanówmy się: Wielkanoc jest świętem niezmiennej i przemieniającej prawdy o zmartwychwstaniu Chrystusa, która pozostaje niezachwiana niezależnie od ludzkich reakcji i wzywa każdego człowieka do przemiany przez zwycięstwo boskiej miłości nad śmiercią.
Don Giorgio
maj 27, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Wtorek 6. tygodnia Wielkanocy
Święty Augustyn z Canterbury, biskup
Pierwsze czytanie Dz 16, 22-34
W dzisiejszej medytacji wielkanocnej, zaczerpniętej z Dziejów Apostolskich, jesteśmy świadkami głębokiej tajemnicy: uwięzieni, pobici i skuci łańcuchami Paweł i Sylas nie przeklinają swojego losu ani nie wołają w rozpaczy, lecz śpiewają. Ich hymny, wyśpiewywane w ciszy nocy, odbijają się echem buntowniczej radości Zmartwychwstania, niezachwianej ufności, że Chrystus pokonał śmierć i że żadne cierpienie nie zdoła zgasić światła Wielkanocy. Ich uwielbienie staje się cudem, nie tylko w dosłownym sensie, wstrząsając fundamentami więzienia, ale także w głębszym sensie, przynosząc wyzwolenie: nawrócenie strażnika więziennego, narodziny wiary w jego rodzinie, przemianę bólu w głoszenie Ewangelii. Oto cud Wielkanocy: że z murów naszej własnej ciemności, czy to strachu, straty, wątpliwości czy niesprawiedliwości, my również możemy śpiewać. Śpiewamy nie dlatego, że wszystko jest dobrze, ale dlatego, że Chrystus zmartwychwstał i w Nim wszystko staje się nowe. Śpiewać chwałę Boga w cierpieniu to dawać świadectwo radości, której śmierć nie może dotknąć, i nadziei, której nic na tym świecie nie może uciszyć. W tych ostatnich dniach Wielkanocy nauczmy się czynić nasze serca sanktuarium pieśni, ufając, że nawet z najgłębszych więzień Bóg nadal przynosi zmartwychwstanie. Zastanówmy się: Wielkanoc jest promiennym triumfem nadziei, która daje nam siłę, by śpiewać chwałę Boga nawet w cierpieniu, ukazując, że zmartwychwstanie Chrystusa przemienia każde więzienie w miejsce wolności, a każdą próbę w świadectwo łaski.
Don Giorgio
maj 25, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Filip Neri, kapłan
Poniedziałek szóstego tygodnia Wielkanocy
Pierwsze czytanie Dz 16, 11-15
Wielkanoc przypomina nam, że wiara nie jest jedynie prywatnym przekonaniem, ale żywym, dynamicznym spotkaniem – dialogiem między ludzkim sercem a łaską Boga. W historii Lidii widzimy, jak Pan otwiera serca poprzez słuchanie, obecność i wspólnotę. Jej odpowiedź na Dobrą Nowinę – gościnność, chrzest i wspólne życie – uosabia rzeczywistość wielkanocną: zmartwychwstały Chrystus nadal przyciąga ludzi do komunii. Wiara, podobnie jak Zmartwychwstanie, nie jest statyczna; pobudza nas do działania, do przyjmowania i do misji. W ten czas Wielkanocy pozwólmy naszym sercom otworzyć się na nowo, gotowi słuchać, wierzyć i zapraszać innych do radości, którą otrzymaliśmy. Zastanówmy się: Wielkanoc jest żywym spotkaniem ze Zmartwychwstałym Chrystusem, który otwiera nasze serca na wiarę, porusza nas do działania i przyciąga nas do komunii z Bogiem i sobą nawzajem.
Don Giorgio
maj 25, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Szósta Niedziela Wielkanocy
Drugie czytanie Apokalipsa 21:10-14,22-23
Okres wielkanocny osiąga swoją promienną pełnię w wizji niebiańskiego Jeruzalem, gdzie światło zmartwychwstałego Chrystusa wypędza wszelką ciemność. Jak opisuje Apokalipsa, to miasto nie potrzebuje słońca ani księżyca, ponieważ jest oświetlone chwałą Boga, a Baranek – Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały – świeci jako jego wieczna pochodnia. Ten obraz jest nie tylko obietnicą na przyszłość, ale także prawdą na teraźniejszość: gdziekolwiek Chrystus jest witany, tam jest światło. Jego Zmartwychwstanie staje się świtem, który nigdy nie gaśnie, rozpraszając cienie strachu, grzechu i rozpaczy. W tym świetle uczymy się chodzić wiarą, żyć nadzieją i patrzeć na siebie oczami miłości. Wielkanoc przypomina nam, że prawdziwym źródłem wszelkiej iluminacji nie są ciała niebieskie, ale żywa obecność Zmartwychwstałego Pana, który oświetla naszą drogę ku pełni życia. Zastanówmy się: Wielkanoc jest promiennym zwycięstwem Zmartwychwstałego Chrystusa, którego obecność staje się niegasnącym światłem, które oświetla nasze życie i prowadzi nas do chwały wiecznego mieszkania Boga.
Don Giorgio
