kwi 30, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Pius V, papież
Środa 2. tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie Dzieje Apostolskie 5:17-26
„Zastaliśmy więzienie bezpiecznie zamknięte i strażników pełniących służbę u bram, lecz gdy otworzyliśmy drzwi, nikogo nie znaleźliśmy w środku”. Tajemnicze uwolnienie apostołów z bezpiecznie zamkniętego więzienia w Dziejach Apostolskich 5 jest nie tylko niezwykłym wydarzeniem; jest to potężny symbol wewnętrznego wyzwolenia, które Zmartwychwstanie Chrystusa oferuje każdemu wierzącemu. Wielkanoc to nie tylko kamień odsunięty od grobu, ale także łańcuchy, które spadają z serca, strach, poczucie winy i rozpacz, które kiedyś nas ograniczały. Strażnicy, drzwi i mury pozostają, ale więźniowie odeszli, ponieważ Zmartwychwstały Pan nie może być ograniczony ludzkimi ograniczeniami ani zamkniętymi systemami. To jest przemieniająca wolność, którą obdarza Chrystus: nie tylko ucieczka od zewnętrznego ucisku, ale głębokie, osobiste uwolnienie do światła prawdy, odwagi i radosnego świadectwa. Do cichych więzień naszych umysłów i serc wchodzi On niepostrzeżenie i wyprowadza nas, byśmy bez lęku głosili Ewangelię. Zastanówmy się: Wielkanoc jest wyzwalającą mocą Zmartwychwstałego Chrystusa, który przełamuje wszelkie ograniczenia, zewnętrzne i wewnętrzne, i uwalnia nas do życia w prawdzie, odwadze i radosnym świadectwie.
Don Giorgio
kwi 29, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święta Katarzyna ze Sieny, dziewica, doktor Kościoła
Wtorek 2. tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie Dz 4, 32-37
Życie w zmartwychwstałym Chrystusie, którego świadkami była wczesna wspólnota chrześcijańska opisana w Dziejach Apostolskich, ukazuje nowy sposób bycia w świecie – naznaczony głęboką jednością serca i duszy oraz radykalnym dzieleniem się życiem i dobrami. Jedność ta nie była wymuszona zewnętrznymi zobowiązaniami, ale wypływała naturalnie z wewnętrznego wyzwolenia, które Chrystus zdobył dla nich przez swoje zmartwychwstanie. W Chrystusie zostali uwolnieni z łańcuchów egoizmu, strachu i zaborczości; nie trzymali się już rzeczy materialnych jako źródła bezpieczeństwa lub tożsamości. Wszystko, co posiadali, było wspólne, nie dlatego, że byli zmuszeni, ale dlatego, że miłość zmieniła ich rozumienie tego, co to znaczy należeć do siebie nawzajem. Wielkanoc to nie tylko świętowanie triumfu Chrystusa nad śmiercią; to zaproszenie do wejścia w nową egzystencję, w której przełamywane są osobiste bariery, w której hojność wypływa z obfitości łaski, a potrzeby innych stają się naszymi własnymi. Żyć życiem wielkanocnym to zostać wyzwolonym z więzienia egocentryzmu i zostać wciągniętym do wspólnoty, w której Chrystus jest naprawdę żywy, gdzie widzimy Go nie tylko w łamaniu chleba, ale także w łamaniu naszych własnych serc dla dobra naszych braci i sióstr. W ten sposób Wielkanoc nadal rozwija się w życiu Kościoła i w życiu każdego wierzącego, który pozwala Zmartwychwstałemu Panu uczynić wszystko nowym. Zastanówmy się: Wielkanoc jest radosnym wejściem w nowe życie wolności w Zmartwychwstałym Chrystusie, gdzie serca są zjednoczone, dobra są dzielone, a miłość przezwycięża wszelki egoizm.
Don Giorgio
kwi 28, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 2. tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie Dz 4:23-31
Doświadczenie wczesnego Kościoła w dzisiejszym czytaniu z Dziejów Apostolskich przypomina nam, że życie wiary nie jest ucieczką przed trudnościami, ale odważnym zaangażowaniem się w nie, podtrzymywanym modlitwą i mocą Ducha Świętego. Piotr i Jan, po stawieniu czoła groźbom i opozycji, powracają nie z gniewem czy zniechęceniem, ale z sercem zwróconym ku Bogu, przynosząc swoje rany na światło wspólnoty i zapraszając wszystkich do modlitwy. A ich modlitwa nie jest o bezpieczeństwo czy komfort, ale o łaskę wytrwania i głoszenia Słowa z większą śmiałością. Ta radykalna ufność w moc Boga ponad ludzkimi zagrożeniami ujawnia prawdziwy owoc Zmartwychwstania: Ducha żywego i aktywnego w wierzących, czyniąc ich nieustraszonymi świadkami Chrystusa. W naszym własnym życiu, gdy pojawiają się wyzwania, czy to zewnętrzny opór, wewnętrzne wątpliwości, czy kultura, która staje się obojętna lub wroga wobec Ewangelii, jesteśmy wezwani do tej samej odpowiedzi: do gromadzenia się, modlitwy i proszenia nie o usunięcie trudności, ale o siłę, by pozostać wiernymi. Okres wielkanocny nie jest czasem biernej radości, ale aktywnej misji, w której Duch wstrząsa naszym życiem na nowo i napełnia nas boską odwagą. Obyśmy, tak jak pierwsi uczniowie, stali się miejscami, w których Boża odwaga staje się widoczna. Zastanówmy się: Zmartwychwstały Chrystus jest głoszony nie tylko słowami, ale życiem przemienionym przez nieustraszoną miłość i niezachwianą nadzieję.
Don Giorgio
kwi 27, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Niedziela Miłosierdzia Bożego
Pierwsze czytanie z Dziejów Apostolskich 5:12-16
W Niedzielę Miłosierdzia Bożego pierwsze czytanie z Dziejów Apostolskich (5, 12-16) pokazuje nam, że Boże miłosierdzie to nie tylko prawda, w którą wierzymy, ale dynamiczna rzeczywistość, która przemienia świat. To dzięki Bożemu miłosierdziu apostołowie dokonywali znaków i cudów, a ludzie, poruszeni nadzieją, przynosili chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, ufając, że nawet cień Piotra może przynieść uzdrowienie. Miłosierdzie nie jest zatem bierne; jest potężne, aktywne i przepełnione. Sięga ludzkiego cierpienia i przynosi uzdrowienie, spotyka rozpacz z nadzieją, dotyka śmierci z obietnicą życia. Jest widzialnym znakiem, że Bóg nie opuścił ludzkości, ale nadal kroczy pośród nas, uzdrawia nas i podnosi na duchu. W tę niedzielę przypominamy sobie, że my również jesteśmy wezwani do bycia nosicielami tego miłosierdzia: do przebaczania tam, gdzie jest krzywda, do okazywania współczucia tam, gdzie jest samotność, i do bycia żywym znakiem, że miłosierdzie Chrystusa jest niewyczerpane i zawsze działa. Poprzez modlitwę, zaufanie i czyny miłości Kościół kontynuuje dziś misję apostołów, przyciągając niezliczone dusze do serca Tego, który jest samym Miłosierdziem. Boże miłosierdzie jest życiem Zmartwychwstałego Chrystusa, które rozlewa się na świat poprzez Jego Kościół.
Don Giorgio
kwi 26, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Sobota Wielkanocna
Pierwsze czytanie Dz 4, 13-21
W Sobotę Wialkanocną Dzieje Apostolskie ukazują nam niepowstrzymaną moc Zmartwychwstania, żyjącą w sercach pierwszych uczniów. Piotr i Jan, prości rybacy przemienieni w nieustraszonych świadków, stają przed władzami, które nakazują im milczeć. Odpowiadają jednak z jasnością i przekonaniem: „Wy sami rozstrzygnijcie, czy w oczach Boga słuchać was bardziej niż Boga. Nie możemy obiecać, że przestaniemy głosić to, co widzieliśmy i słyszeliśmy”. Ich słowa odzwierciedlają nieograniczoną prawdę, że Zmartwychwstały Chrystus nie jest ideą ani prywatnym uczuciem, ale żywą Osobą, która pokonała śmierć i na zawsze zmieniła losy ludzkości. Żadne groźby ani kary nie mogły stłumić ich świadectwa, ponieważ nie było ono zakorzenione w ludzkiej sile, ale w spotkaniu z Bogiem. Dzisiaj, gdy nadal cieszymy się światłem Wielkanocy, jesteśmy wezwani do tego samego odważnego świadectwa. Podobnie jak Piotr i Jan, jesteśmy posłani, aby głosić to, czego sami doświadczyliśmy: że Chrystus naprawdę zmartwychwstał, że życie zwyciężyło śmierć, że miłosierdzie jest silniejsze od grzechu, a nadzieja nigdy nie może zgasnąć. Świat może próbować uciszyć głos wiary, ale kiedy najpierw słuchamy Boga, a nie strachu i presji otaczającego nas świata, stajemy się żywymi znakami Zmartwychwstania. Nasze życie, naznaczone radością, miłością i niezachwianą nadzieją, oddaje chwałę Bogu i objawia światu, że zwycięstwo Chrystusa nie ogranicza się do przeszłości, ale jest żywe i aktywne dzisiaj. Prośmy o łaskę, abyśmy zawsze słuchali głosu Zmartwychwstałego Pana i z sercami płonącymi miłością nigdy nie przestawali głosić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy.
Don Giorgio
kwi 25, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Piątek Wielkanocny
Pierwsze czytanie Dz 4, 1-12
W Piątek czytanie z Dziejów Apostolskich zachęca nas do odważnego głoszenia przesłania pierwotnego Kościoła: „To jest ten kamień, który was, budujących, odrzucili, ale który stał się kamieniem węgielnym. Bo nie ma innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni”. W tych mocnych słowach św. Piotr, napełniony Duchem Świętym, przemawia przed władcami i starszyzną nie z wahaniem, ale z niezachwianą wiarą w Zmartwychwstałego Pana. Zmartwychwstanie zmieniło wszystko. Jezus, którego świat odrzucił, potępił i ukrzyżował, objawia się teraz jako kamień węgielny Bożego planu zbawienia – fundament, na którym budowane jest nowe życie. Odrzucony kamień staje się kamieniem węgielnym nie dzięki sile czy zemście, ale dzięki tajemnicy boskiej miłości, która pokonuje śmierć. W świecie, który często odrzuca to, co wydaje się słabe, niewygodne lub pokorne, przesłanie Wielkanocy stanowi radykalne odwrócenie: zbawienie nie przychodzi poprzez dominację, ale poprzez łagodność ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Chrystusa. Jego imię nie jest tylko etykietką – jest żywą obecnością, mocą, która zbawia, uzdrawia i odnawia. Nie jest to tylko idea lub doktryna, ale rzeczywistość doświadczana w życiu Kościoła i każdego wierzącego, który pokłada w Nim swoją ufność. Wyznawanie imienia Jezusa oznacza przyjęcie paradoksu Boga, który panuje z krzyża i triumfuje poprzez zmartwychwstanie. Niech Jego imię będzie zawsze na naszych ustach i w naszych sercach, jako pewna i zbawcza droga do życia wiecznego. Zastanówmy się: Nie bójmy się być kamieniami odrzuconymi według standardów świata, ponieważ jeśli jesteśmy zjednoczeni z Chrystusem, również my jesteśmy kształtowani, aby pasować do wielkiej architektury Królestwa Bożego.
Don Giorgio
