mar 30, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 4. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie Izajasza 65:17-21
„Nie będzie już słychać w niej płaczu ani krzyku” (Iz 65:19) – ta czuła obietnica objawia serce Bożego pragnienia dla Jego ludu: nie tylko przebaczenia, ale i uzdrowienia; nie tylko oczyszczenia, ale i przywrócenia radości. W ten poniedziałek czwartego tygodnia Wielkiego Postu jesteśmy zaproszeni do wejścia w tę wizję nowości. Bóg nie tylko wymazuje przeszłość – On tworzy coś zupełnie nowego: nowe niebiosa, nową ziemię, nowe serce w każdym z nas. Smutek, który kiedyś odbijał się echem na ulicach naszego życia – płacz spowodowany grzechem, stratą, strachem – zostaje uciszony przez miłosierdzie Boga, który czyni wszystko nowym. Przez Chrystusa otrzymujemy łaskę stania się nowym stworzeniem. Wielki Post jest świętym okresem, w którym pozwalamy tej przemianie się rozpocząć. Poprzez pokutę, modlitwę i uczynki miłosierdzia bierzemy udział w tej przemianie. Nie tylko tęsknijmy za dniem, w którym nie będzie już słychać krzyku, ale stańmy się także ludźmi, którzy osuszają łzy innych, którzy niosą pokój zamiast osądu i którzy, odnowieni w Chrystusie, stają się żywymi znakami świata, który Bóg już rodzi. Zastanówmy się: Wielki Post jest przemianą serca, aby stać się częścią nowych niebios i nowej ziemi, które Bóg stworzył w Jezusie.
Don Giorgio
mar 30, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
- niedziela Wielkiego Postu (Niedziela Laetare)
Czytania, Jozuego 5:9-12; Psalm 33(34):2-7; 2 Koryntian 5:17-21; Łukasza 15:1-3,11-32
Niedziela Laetare oferuje moment radosnej pauzy pośród wielkopostnej podróży, zachęcając nas do spojrzenia w przyszłość na spełnienie Bożych obietnic. W czytaniu z Księgi Jozuego koniec manny i początek spożywania plonów Kanaanu oznacza przejście od wędrówki do przynależności, od zależności od codziennych cudów do głębszego uczestnictwa w owocach Bożej obietnicy. To przejście nie symbolizuje nieobecności Boga, ale nowy etap Jego wiernego towarzyszenia. Podobnie Wielki Post wzywa nas do pozostawienia za sobą pustkowia grzechu i wejścia do krainy pojednania, jak zachęca Paweł w liście do Koryntian: „Bądźcie pojednani z Bogiem”. Pokuta jest naszym sposobem na wkroczenie do tej obiecanej ziemi – nie tylko odwrócenie się od grzechu, ale wkroczenie w dojrzałość, zaufanie i życie podtrzymywane przez łaskę. Podobnie jak syn marnotrawny z Ewangelii Łukasza, jesteśmy zaproszeni do powrotu do domu, gdzie Ojciec czeka nie z wyrzutami sumienia, ale z ucztą. Zastanówmy się: Wielki Post to radość pojednania przez pokutę.
Don Giorgio
mar 29, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Sobota 3. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie Ozeasza 5:15-6:6
W sobotę trzeciego tygodnia Wielkiego Postu prorok Ozeasz zaprasza nas do głębszego zbadania naszych serc: „Chcę miłości, a nie ofiary, poznania Boga, a nie ofiar”. Słowa te są potężnym przypomnieniem, że Bóg nie zachwyca się rytuałem dla samego rytuału, ani nie jest poruszony zewnętrznymi przejawami pobożności, jeśli nie są one zakorzenione w szczerej miłości i pragnieniu poznania Go. Nasza miłość do Boga nie ma być jak poranna chmura lub rosa, która znika wraz z pierwszym ciepłem dnia – być może piękna, ale płytka i krótkotrwała. Wielki Post to nie tylko post, popiół czy rezygnacja z pewnych rzeczy; to powrót do Pana z całym i niepodzielnym sercem. Chodzi o porzucenie iluzji, że możemy zasłużyć na Bożą łaskę poprzez osiągnięcia, a zamiast tego przyjęcie prawdy, że Bóg pragnie żywej relacji z nami. Kiedy kochamy z wytrwałością, kiedy szukamy Go z głodem poznania Go bardziej intymnie, nasze działania w naturalny sposób stają się ofiarami, które Mu się podobają – nie ze względu na ich doskonałość, ale z powodu miłości, z której wypływają. Zastanówmy się: Wielki Post to wyjście poza powierzchowną pobożność ku prawdziwej miłości do Boga, która przenika wszystkie nasze działania.
Don Giorgio
mar 28, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Piątek 3. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie Ozeasza 14:2-10
Wielki Post jest podróżą powrotną – świętym okresem, który delikatnie wzywa nas z powrotem do komunii z Bogiem, gdzie prawdziwe życie zaczyna się od nowa. Potężne obrazy Ozeasza przypominają nam, że Bóg nie reaguje na naszą nielojalność potępieniem, ale miłością, która stara się przywrócić i odnowić. „Uleczę ich nielojalność, pokocham ich z całego serca”, mówi Pan, objawiając boską czułość, która przewyższa nasze niepowodzenia. Kiedy zwracamy nasze serca ku Niemu, On przychodzi do nas jak rosa – spokojna, stała i życiodajna – ożywiając suchość w nas. Nasze dusze, niegdyś uschnięte przez grzech, zaczynają ponownie kwitnąć jak lilie, zapuszczając głębokie korzenie w Jego łasce i rozciągając się na zewnątrz w pięknie i celu. Wielki Post nie jest więc jedynie czasem zaprzeczenia lub smutku; jest zaproszeniem do ponownego odkrycia radości życia w Bożej obecności. Jest to okres, w którym możemy wyjść spod ciężaru naszej własnej woli i ponownie zamieszkać w Jego cieniu, gdzie nasze życie przynosi owoce – gdzie wzrastamy, kwitniemy i nabieramy zapachu świętości. Piękno Wielkiego Postu tkwi w tej prawdzie: kiedy powracamy do Boga, nie tylko otrzymujemy przebaczenie – zostajemy przemienieni. Zastanówmy się: Wielki Post to zrozumienie piękna życia z Bogiem.
Don Giorgio
mar 26, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Czwartek 3. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie z Księgi Jeremiasza 7:23-28
W czwartek trzeciego tygodnia Wielkiego Postu pierwsze czytanie z Księgi Jeremiasza (7:23-28) stanowi potężne wezwanie do samooceny i pokuty. Lament Boga nad odmową słuchania przez Jego lud – pomimo Jego nieustannego, cierpliwego wołania – głęboko rezonuje w tym okresie Wielkiego Postu. „Nie słuchali ani nie zwracali uwagi; podążali za uporem swoich złych serc”. Słowa te konfrontują nas z niewygodną prawdą, że my również możemy popaść w ten sam schemat. Wielki Post to święty czas, w którym jesteśmy zaproszeni do zatrzymania się i refleksji nad stanem naszych serc. Jak często zamykamy uszy na głos Boga, wybierając zamiast tego podążanie za własnymi pragnieniami, własnymi planami, własną dumą? Jak często pozwalamy, by upór zatwardzał nasze dusze, przekonując samych siebie, że wiemy lepiej niż Bóg? Odwrócenie się do Niego plecami nie zawsze wygląda dramatycznie – często dzieje się to powoli, subtelnie, gdy nie modlimy się, nie słuchamy lub nie kochamy. Ten czas wzywa nas, byśmy przestali – przestali słuchać hałasu naszych samolubnych serc, przestali usprawiedliwiać nasze nieposłuszeństwo i przestali opierać się delikatnej korekcie Pana. Boże przykazanie pozostaje niezmienne: „Słuchajcie Mojego głosu… a Ja będę waszym Bogiem, wy zaś będziecie Moim ludem”. Wielki Post to zaprzestanie popadania w te same grzechy przez nasze uparte zachowanie.
Don Giorgio
mar 25, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Środa 3. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie Księga Powtórzonego Prawa 4:1,5-9
Wielki Post to święty czas, który wzywa nas nie tylko do pokuty, ale także do pamięci – głębokiej, celowej pamięci, która kształtuje sposób, w jaki żyjemy każdego dnia. W Księdze Powtórzonego Prawa 4:1,5-9 Mojżesz napomina lud, aby był czujny, ostrożny i nigdy nie zapominał o rzeczach, które widziały ich oczy – cudach, wyzwoleniu, prowadzeniu przez Boga. Nie chodzi tylko o przechowywanie wspomnień; chodzi o to, aby te doświadczenia stanowiły rdzeń tego, kim jesteśmy i jak żyjemy. Wielki Post rzuca nam wyzwanie, aby nasza interakcja z Bogiem stała się sposobem na życie, a nie tylko tymczasowym celem. Jest to czas na ponowne dostosowanie naszych serc do prawdy, którą widzieliśmy i poznaliśmy, aby uchronić się przed zapomnieniem i aby nasze dusze były przebudzone na trwałą obecność Boga. I ta pamięć nie powinna kończyć się na nas – musi być dzielona, przekazywana, opowiadana naszym dzieciom i wnukom. Wierność Boga staje się historią, którą żyjemy i dziedzictwem, które pozostawiamy. W ten sposób Wielki Post przekształca się z okresu przygotowań w trwającą całe życie postawę świadomości, pokory i pokoleniowego świadectwa. Poprzez modlitwę, post i czyny miłości wcielamy w życie historię Bożego miłosierdzia i kontynuujemy ją w naszych czasach. Zastanówmy się: Wielki Post sprawia, że interakcja Boga z nami staje się dziedzictwem naszego życia.
Don Giorgio
