sty 29, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Czwartek 3 tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie – List do Hebrajczyków 10:19-25
Fragment ten podkreśla niezwykły przywilej wierzących w zbliżaniu się do Boga, możliwy dzięki ofierze Jezusa Chrystusa. Jako nasz Najwyższy Kapłan, otworzył On drogę do sanktuarium poprzez ofiarowanie swojego ciała, usuwając bariery, które niegdyś oddzielały ludzkość od Bożej łaski. Dzięki Jego ofierze jesteśmy zaproszeni do zbliżenia się do Boga ze szczerością, niezachwianą wiarą i sumieniem oczyszczonym Jego krwią. To wezwanie do wiary nie jest bierne, ale wymaga niezachwianej ufności w Boże obietnice, nawet w czasach niepewności. Mocne trzymanie się naszej nadziei jest niezbędne, ponieważ jest ona zakotwiczona nie w ludzkim wysiłku, ale w niezmiennej wierności Boga. Jednocześnie fragment ten podkreśla znaczenie wspólnoty chrześcijańskiej, przypominając wierzącym, że wiara nie jest przeznaczona do życia w izolacji. Zamiast tego jesteśmy wezwani do wspierania i zachęcania się nawzajem w miłości i dobrych uczynkach, tworząc środowisko, w którym wytrwałość i wzajemne budowanie wzmacniają ciało Chrystusa. Spotykanie się w Kościele i aktywne uczestnictwo w życiu Kościoła są niezbędne w naszym budowaniu wspólnoty jako członków Jego Ciała. Fragment ten służy zatem zarówno jako zapewnienie, jak i wezwanie do działania: zapewnienie, że przez Chrystusa mamy bezpośredni dostęp do Boga, oraz wezwanie do odpowiedzi z wiernością, wytrwałością i zaangażowaniem w życie miłości, nadziei i wspólnego oddania. Zastanówmy się: W jaki sposób mogę bardziej świadomie zbliżać się do Boga ze szczerością i wiarą, jednocześnie wzmacniając moje zaangażowanie w zachęcanie i podnoszenie na duchu innych w mojej wspólnocie wiary?
Don Giorgio
sty 28, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Środa 3 tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie List do Hebrajczyków 10:11-18
Jezus osiągnął wieczną doskonałość wszystkich, których uświęca. Jezus złożył jedną ofiarę za wszystkie grzechy ludzkości. Ofiara ta jest doskonała, ponieważ została złożona przez Syna Bożego. Jest On wolny od wszelkich grzechów i w Jego ofierze wszystkie grzechy są przebaczone. Wziął na siebie wszystkie nasze grzechy i złożył siebie w ofierze za wszystkie nasze grzechy, a nasze grzechy zostały przebaczone. Grzechy każdego z nas są odpuszczone w jednej ofierze Jezusa Chrystusa, który wcielił się i przyjął na siebie wszystkie nasze grzechy, będąc jednocześnie wolnym od jakiegokolwiek grzechu. W ten sposób prawo Boże zostaje włożone do serca każdego człowieka i wypisane na jego umyśle. Ofiara Jezusa zachęca nas do refleksji nad bezgranicznym miłosierdziem Boga i głębią Jego pragnienia, abyśmy mieli udział w Jego boskim życiu. Wyzywa nas do przyjęcia wolności i odkupienia, które On oferuje, pozwalając Jego przemieniającej miłości kierować naszymi myślami, decyzjami i działaniami. Poprzez swoje wieczne kapłaństwo Jezus nie tylko nas uświęca, ale także uzdalnia nas do życia jako nowe stworzenia, pojednane z Bogiem i powołane do odzwierciedlania Jego łaski światu. To czytanie jest wezwaniem do wdzięczności i przypomnieniem trwałej obietnicy, że w Chrystusie otrzymujemy pełne przebaczenie i głęboką miłość. Zastanówmy się: Jak mogę głębiej przyjąć dar doskonałej ofiary Jezusa w moim codziennym życiu, pozwalając, by Jego prawo zostało wypisane na moim sercu?
Don Giorgio
sty 27, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Tomasz z Akwinu, kapłan, lekarz
Wtorek 3. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – List do Hebrajczyków 10:1-10
Fragment Listu do Hebrajczyków 10:1-10, czytany we wtorek trzeciego tygodnia czasu zwykłego, zawiera głęboką refleksję na temat przemieniającej mocy ofiary Chrystusa i Jego doskonałego posłuszeństwa woli Ojca. Słowa: „Oto jestem! Przychodzę, aby być posłusznym Twojej woli”, podkreślają głęboką zmianę, jaką przynosi Jezus – zlikwidowanie starego systemu powtarzających się ofiar i zastąpienie go pojedynczą, wystarczającą ofiarą własnego ciała. Ofiary Starego Testamentu, choć ustanowione przez Boga, były ostatecznie niekompletne i służyły jedynie jako zapowiedź prawdziwej i doskonałej ofiary, która miała nadejść. Wcielenie Chrystusa nie było jedynie aktem boskiej interwencji, ale aktem głębokiej pokory i posłuszeństwa. Chętnie przyjął ludzką naturę, w pełni przyjmując plan zbawienia Ojca, pokazując, że prawdziwej świętości nie osiąga się poprzez zewnętrzne rytuały, ale poprzez całkowite poddanie się woli Bożej. Ofiarując się „raz na zawsze”, Jezus wypełnił obietnicę odkupienia, umożliwiając ludzkości uświęcenie i pociągnięcie do głębszej komunii z Bogiem. Jego posłuszeństwo jest dla nas zaproszeniem do dostosowania naszego życia do Bożej woli, ufając, że dzięki Chrystusowi my również możemy uczestniczyć w świętości, którą On oferuje. Zastanówmy się: W jaki sposób mogę pełniej poddać swoją wolę Bogu, podążając za Chrystusowym przykładem posłuszeństwa i ufności w plan Ojca?
Don Giorgio
sty 27, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 3. tygodnia czasu zwykłego
Święta Angela Merici, dziewica
Pierwsze czytanie – List do Hebrajczyków 9:15,24-28
Fragment Listu do Hebrajczyków podkreśla fundamentalną różnicę między systemem ofiarniczym Starego Testamentu a ostateczną, jednorazową ofiarą Jezusa Chrystusa. W Starym Przymierzu arcykapłan był zobowiązany do wielokrotnego wchodzenia do sanktuarium i ofiarowywania krwi zwierząt w celu zadośćuczynienia za grzechy ludu. Ofiary te były jednak tymczasowe i nie mogły w pełni wyeliminować grzechu. Natomiast ofiara Chrystusa jest opisana jako ostateczna i ostateczna. Nie musiał On ofiarowywać się wielokrotnie, ponieważ Jego ofiara była doskonała i wystarczająca, aby raz na zawsze zadośćuczynić za grzechy ludzkości. Fragment ten podkreśla, że ofiara Chrystusa miała miejsce w kulminacyjnym momencie historii – „pod koniec ostatniego wieku” – co oznacza jej wieczny i przemieniający wpływ. Co więcej, rysuje paralelę między ludzkim doświadczeniem umierania raz i stawienia czoła sądowi a pojedynczą ofiarą Chrystusa, która wzięła na siebie winy wielu. Jego drugie przyjście, jak wyjaśnia tekst, nie będzie miało na celu dalszej pokuty, ale raczej przyniesie zbawienie i nagrodę tym, którzy wiernie na Niego czekają. Fragment ten zapewnia wierzących o kompletności dzieła Chrystusa i pewności zbawienia dla tych, którzy Mu ufają, wzmacniając chrześcijańską nadzieję na Jego powrót i ostateczne wypełnienie Bożego planu odkupienia. Zastanówmy się: W jaki sposób zrozumienie jednorazowej ofiary Chrystusa stanowi dla mnie wyzwanie, by głębiej zaufać Jego łasce i żyć z większą ufnością w obietnicę zbawienia?
Don Giorgio
sty 25, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
- niedziela zwykła
Niedziela Słowa Bożego
Świętych Tymoteusza i Tytusa
Pierwsze czytanie Nehemiasza 8:2-6,8-10
Lud Boży z uwagą słuchał Słowa Bożego. Lud Boży czcił Słowo Boże. Lud Boży celebrował Słowo Boże. Fragment z Księgi Nehemiasza pięknie ilustruje głęboką relację między Słowem Bożym a Ludem Bożym, podkreślając ich głęboką cześć, uważność i radosne świętowanie. Gdy Ezdrasz, skryba, czytał na głos święty tekst, lud zgromadził się z otwartymi sercami, uważnie słuchając boskiego przesłania. Ich uwaga podkreśla uznanie autorytetu Słowa i jego przemieniającej mocy w ich życiu. Co więcej, ich cześć jest wyrażana poprzez gesty uwielbienia, takie jak stanie ze czcią i odpowiadanie „Amen, Amen”, uznając świętość i prawdę zawartą w Piśmie Świętym. Ta cześć nie jest jedynie zewnętrznym aktem, ale odzwierciedleniem ich wewnętrznego usposobienia wiary i posłuszeństwa. Co więcej, fragment ten ujawnia, że Słowo Boże nie ma być ciężarem, ale źródłem głębokiej radości. Ezdrasz i Nehemiasz zachęcają ludzi, aby nie smucili się, ale znajdowali siłę i radość w Bożym przesłaniu, podkreślając, że „radość Pana jest waszą siłą”. Radość Pana to Słowo Boże, które jest naszą siłą. Ten odcinek służy jako ponadczasowe przypomnienie, że Słowo Boże, przyjęte ze szczerością, ma moc prowadzenia, podnoszenia na duchu i jednoczenia ludu Bożego, wspierając wspólnotę zakorzenioną w wierze i radości. Jak osobiście słucham, czczę i celebruję Słowo Boże w moim codziennym życiu i w jaki sposób mogę pogłębić moją relację z nim, aby doświadczyć radości i siły, jaką oferuje?
Don Giorgio
sty 24, 2025 | CHLEB POWSZEDNI
Nawrócenie świętego Pawła Apostoła – Święto
Pierwsze czytanie Dz 22, 3-16
Pierwsze czytanie z Dziejów Apostolskich 22:3-16 opowiada o spotkaniu Pawła ze zmartwychwstałym Chrystusem na drodze do Damaszku – chwili, która na zawsze zmieniła jego życie. Fragment ten przypomina nam, że Boża łaska jest zarówno szczególna, jak i wyjątkowa w naszym życiu. Szczególna: Boża interwencja w życie Pawła była głęboko osobista. Paweł, wcześniej znany jako Saul, gorliwie prześladował chrześcijan, wierząc, że służy Bogu. Jednak Chrystus zwrócił się bezpośrednio do niego: „Saulu, Saulu, dlaczego Mnie prześladujesz?”. To osobiste powołanie podkreśla, jak Bóg spotyka nas tam, gdzie jesteśmy, przemawiając do naszych serc w wyjątkowy sposób. Wyjątkowe: Nawrócenie Pawła nie było zwykłym wydarzeniem. Było dramatyczne, z oślepiającym światłem, głosem z nieba i głębokim objawieniem Jezusa jako Pana. Pokazuje, że Boża interwencja może być nagła i odmienić nasze życie, zdolna do przekierowania całego naszego celu.
Historia Pawła zachęca nas do pozostania otwartymi na przemieniającą moc Boga. Nawet w chwilach, gdy myślimy, że wszystko już wiemy, Bóg może wezwać nas na nową ścieżkę. Jego nawrócenie służy również jako przesłanie nadziei – nikt nie jest poza zasięgiem Bożego miłosierdzia i łaski. Zastanówmy się: W jaki sposób Bóg przemawia dziś do mnie w moim życiu?
Don Giorgio
