Czwartek piątego tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie Rdz 17, 3-9
W czwartek piątego tygodnia Wielkiego Postu czytanie z Księgi Rodzaju 17:3-9 wprowadza nas w głęboką tajemnicę Bożej miłości przymierza, która jest miłością inicjującą, podtrzymującą i przemieniającą. Gdy Abram upada twarzą w dół przed Panem, my również jesteśmy zaproszeni do postawy poddania się, uznając, że to nie my pierwsi sięgamy po Boga, ale Bóg pochyla się, aby związać się z nami w miłosierdziu. Wielki Post jest okresem ponownego odkrywania tej prawdy: że nasza wiara nie dotyczy przede wszystkim tego, co robimy dla Boga, ale tego, co Bóg pragnie uczynić w nas poprzez swoje przymierze w Jezusie Chrystusie. W Księdze Rodzaju Bóg obiecuje uczynić Abrama ojcem wielu narodów, ustanawiając wieczną więź, która kształtuje nie tylko jego przeznaczenie, ale także przeznaczenie pokoleń. W Chrystusie obietnica ta została rozszerzona na całą ludzkość; przymierze zostało przypieczętowane nie zmianą imienia, ale przelaniem Jego własnej krwi. Wiara w Wielki Post oznacza zaufanie, że Bóg działa w nas nawet wtedy, gdy czujemy się jałowi, złamani lub niegodni. Oznacza to pozwolenie, by obietnica Jego przymierza, którym jest bycie Jego ludem i On naszym Bogiem, zakorzeniła się głęboko w naszych sercach. Zastanówmy się: Wielki Post jest przeżywaniem przymierza miłości Boga urzeczywistnionego we mnie przez Jezusa Chrystusa.
Don Giorgio