Niedziela Miłosierdzia Bożego
Pierwsze czytanie – Dz 2, 42-47
W pierwszym zdaniu widzimy istotę bycia Kościołem: „Cała wspólnota pozostała wierna nauce apostołów, braterstwu, łamaniu chleba i modlitwom”. Bycie wiernym jako wspólnota nauce Apostołów, potem jedności, następnie Eucharystii i modlitwom. Gdy cała wspólnota będzie im wierna, to we wspólnocie będą się działy cuda. A największym cudem jest jedność Kościoła. „Wierni wszyscy żyli razem i posiadali wszystko wspólne; sprzedawali swoje dobra i majątki, a uzyskane dochody dzielili między siebie według tego, czego każdy potrzebował”. To jest właśnie ten cud. „Udali się jako ciało do świątyni”. Idąc jako ciało. Kościół jest ciałem Chrystusa. Zmartwychwstanie sprawia, że możemy należeć do Ciała Chrystusa, gdy jesteśmy zjednoczeni w Nim. Zjednoczenie z Nim może się dokonać, gdy potrafimy oderwać się od wszystkiego, co mamy, a przywiązać się do potrzeb drugiego. Konkretne gesty to mieć wszystko wspólne, dzielić się chętnie i hojnie oraz zawsze chwalić Boga. W ten sposób możemy budować Kościół w Chrystusie Zmartwychwstałym. Zastanówmy się: Na ile mogę wyzwolić się z własnych spraw, aby stać się Ciałem Chrystusa Zmartwychwstałego?