Środa 7. tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie Kaznodziei 4:12-22
W tym tekście spotykamy się z głęboką refleksją na temat relacji między mądrością – rozumianą jako boski dar – a tymi, którzy szczerze jej szukają. Mądrość jest przedstawiona nie tylko jako abstrakcyjna wiedza, ale jako żywy przewodnik, który pielęgnuje, dyscyplinuje i ostatecznie wywyższa tych, którzy dążą do niej ze szczerością i wytrwałością. Tekst podkreśla, że mądrość nie objawia się pochopnie; raczej testuje determinację i charakter swoich poszukiwaczy, prowadząc ich przez próby, które oczyszczają ich intencje i wzmacniają ich zaangażowanie. Dla tych, którzy pozostają wierni, mądrość staje się niezłomnym towarzyszem, oferującym ochronę, honor i zdolność odróżniania prawdy od fałszu. Fragment ten zachęca wierzących do podejścia do mądrości z pokorą i cierpliwością, uznając, że jej pełne bogactwo rozwija się z czasem dla tych, którzy szukają jej z miłością i oddaniem. Czyniąc to, podkreśla transformacyjną podróż, w której ludzki wysiłek spotyka się z boską hojnością, prowadząc do życia w głębszym zrozumieniu i cnocie. Zastanówmy się: Na ile jestem gotów przyjąć cierpliwość i wytrwałość w moim dążeniu do mądrości, zwłaszcza w obliczu wyzwań, które wystawiają na próbę moje intencje i charakter?
Don Giorgio