gru 13, 2020 | AKTUALNOŚCI
W Niedzielę Gaudete w branickiej wspólnocie Sióstr Maryi Niepokalanej obchodziłyśmy diamentowy jubileusz profesji zakonnej naszych Sióstr – S. M. Angeli Okrój i S. M. Magdaleny Piętek. Uroczystą Eucharystię w kaplicy zakonnej sprawował o. Henryk Kałuża SVD. Dziękując Bogu za dar życia i powołania naszych Sióstr Jubilatek, prosiłyśmy dla nich o potrzebne łaski na dalsze lata życia zakonnego. Kaznodzieja zaznaczył, że po wielu latach rozmaitych posług w Zgromadzeniu obecnie pełnią One trudną ale też piękną posługę cierpienia, która zawsze miała wyjątkowe znaczenie w Kościele.
Drugą część świętowania stanowił niedzielny obiad w refektarzu, na który dołączyli Ks. Alojzy Nowak i Ks. Jarosław Dąbrowski – proboszczowie miejscowych parafii. Natomiast podczas popołudniowej kawy Jubilatki razem z gośćmi i domownikami obejrzały film z życzeniami nadesłanymi od Sióstr z Generalatu, z Domu Macierzystego, Brennej, Częstochowy, Gorzowa Wielkopolskiego i Wieliczki. Prezent ten stanowił wymowny znak siostrzanej jedności. Wśród obecnych tego dnia gości były również przedstawicielki wspólnoty z Piszkowic – s. M. Justyna Wojcieszak i s. M. Gabriela Drab.
s. Michaela Musiał
gru 12, 2020 | POZYTYWNE IMPULSY
Adwent jest czasem odkrywania zdolności waszego serca do niesienia dobrej nowiny ubogim, do scalania złamanych serc; do głoszenia wolności jeńcom, wolności tym, którzy są w więzieniu; do ogłoszenia roku łaski od Pana (Iz 61, 1-2, 10-11).
Adwent jest czasem odkrywania rzeczy, za które mamy dziękować Bogu (1 Tes 5, 16-14) i radowania się w swoim Bogu (Łk 1, 46-50, 53-54).
Adwent jest czasem odnalezienia naszego powołania do bycia świadkiem świadczącym o światłości i głosem światła (J 1, 6-8, 19-28).
Don Giorgio
gru 8, 2020 | DUCHOWOŚĆ
W połowie okresu Adwentu, Kościół katolicki obchodzi uroczystość, w której ukazuje się ważny aspekt Bożego Narodzenia. Jest to uroczystość, z którą wielu może zrobić niewiele lub nic: uroczystość Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Jeśli przełożymy na naszą rzeczywistość dogmat, że Maryja została poczęta bez grzechu pierworodnego w odniesieniu do Chrystusa, to oznacza to, że my również jesteśmy bez grzechu pierworodnego w odniesieniu do Chrystusa. Gdzie Chrystus jest w nas, grzech nie ma żadnej mocy. W wewnętrznej przestrzeni w nas, gdzie mieszka Chrystus, grzech i wina nie mają dostępu; tam grzech jest zubożały. W Maryi medytujemy nad naszą własną istotą, nad tajemnicą naszego odkupienia przez Jezusa Chrystusa. Tak jak w Maryi celebrujemy człowieka szczerego, który jest bez intryg i pobocznych intencji, który angażuje się w Boga bez ukrytych motywów, tak i my wierzymy, że jest w nas coś czystego i nieskalanego, coś niepokalanego i nietkniętego. Nie powinniśmy ciągle czuć się jak grzesznicy, ale jak ludzie, których Bóg przemienił w Jezusie Chrystusie.
To bardzo radosna uroczystość, którą Kościół celebruje w tym miejscu. Podobna jest do uroczystości Świąt Bożego Narodzenia. Pozwala, by światło Bożego Narodzenia zabłysnęło w naszej niespójności. Często nie doświadczamy siebie jako czystych i nieskalanych. Nawet gdy robimy coś dobrego, mamy poboczne intencje, chcemy być dobrze przyjmowani przez innych, chcemy być dostrzeżeni. Wiemy o naszej tendencji do przedstawiania się lepszymi niż jesteśmy. Samolubne motywy wkradają się nawet do naszej działalności charytatywnej. W Maryi widzimy sekret naszego własnego zbawienia. W nas jest nie tylko fałsz i zamęt, jest w nas także czyste i nieskalane jądro, coś, co nie jest zainfekowane przez winę i grzech. Fragment Listu do Efezjan wyraża to w ten sposób: „W Chrystusie Bóg wybrał nas przed stworzeniem świata, abyśmy byli święci i bez winy (niepokalani) przed Bogiem. (Efezjan 1:4). Tam, gdzie jest Chrystus w nas, jesteśmy bez skazy. Nawet jeśli jesteśmy świadomi swoich kłamstw i podstępów, wciąż możemy ufać, że coś w nas jest całkowicie czyste i nieskalane. Coś w nas jest całkowicie przepuszczalne dla Bożej miłości. Tam, gdzie jest Chrystus w nas, nasze poczucie winy, które wystarczająco często się rozdrabniamy, nie ma dostępu. Tam nie ma szansy na samodeprecjonowanie i samooskarżanie się. Tam jesteśmy w harmonii ze sobą…
Tam, gdzie Chrystus narodził się w nas, tam grzech nie ma dostępu, tam jesteśmy czyści i bez skazy.
Anzelm Grön OSB
gru 7, 2020 | AKTUALNOŚCI
” Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają razem!” Ps 133, 1
Pragnę podzielić się z Wami radością i smakiem jedności i miłości między nami. Tam, gdzie jest miłość, ona niczego nie wybiera, serce jest gotowe dać i zobowiązać się do czynienia dobra każdemu, niezależnie od naszych ideologii i różnic.
Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. J 17, 21-23
Te słowa są dla nas zaproszeniem do refleksji nad głębokimi i pięknymi słowami, które dał nam nasz Ksiądz Założyciel. Jedność, o którą prosił, uczyniła z nas jedną rodzinę, jeden naród i jedno obywatelstwo Chrystusa w naszym Zgromadzeniu. Podążamy śladami naszego Założyciela w zachowaniu jedności i miłości między sobą. Drodzy przyjaciele, chciałabym podzielić się z wami tym, jak jedność i miłość działają razem. Możemy to zobaczyć wśród sióstr z Tanzanii, Polski i Niemiec. Razem możemy żyć w jedności Ducha z jednym sercem według ducha Księdza Założyciela. To, co mnie szczególnie porusza, to świadomość, że jesteśmy w stanie komunikować się i słuchać siebie nawzajem bez względu na nasze różnice. W ten sposób żyjemy w jedności z siostrami na całym świecie, zaczynając od jedności, która znajduje się w moim własnym sercu, a następnie rozpowszechniając ją wśród moich najbliższych. Jeśli nie będę miała serca otwartego ku jedności, to trudno będzie się nim dzielić z innymi. W tym roku, naszym głównym mottem jest refleksja nad jednością i miłością w duchu naszego Księdza Założyciela. Nasza komunikacja “języka migowego” i obrazów między sobą (w różnych krajach) pomaga nam zjednoczyć się w całym Zgromadzeniu, i wspiera rozwój Zgromadzenia. Niech Bóg błogosławi naszą zakonną jedność, abyśmy mogły żyć według woli naszego Księdza Założyciela.
Sr. Agnes- Tanzania!
gru 6, 2020 | POZYTYWNE IMPULSY
- Uczyńcie prostą drogę dla naszego Boga poprzez pustynię: Wyprostuj drogę Pana do ciebie, współpracując w Jego Miłości we wszystkich dziedzinach swojego życia.
- Niech dolina zostanie wypełniona: Wypełnij doliny kompleksów, niższości, winy i bezradności łaską i miłością Boga.
- Każda góra i wzgórze zostaną zburzone: niech wzgórza dumy i egoizmu zostaną zrównane z pokorą i samozaparciem.
Don Giorgio
