paź 11, 2021 | AKTUALNOŚCI
Szkoła Podstawowa English Medium Primary School w Mwanga nosi imię Jana Schneidera. Jan Schneider jest patronem naszej szkoły.
Szkoła ta jest dla dzieci w wieku od 5 do 13 lat. Dzieci otrzymują edukację szkolną, życiową, a także edukację moralną i religijną.
DZIWNA NAZWA, ALE SŁAWNA
Na początku ludzie, którzy mieszkają tutaj w Mwanga, słysząc nazwę szkoły i widząc zdjęcie Jana Schneidera, nie rozumieli pochodzenia i natury tej nazwy.
Zawsze mówili, że jest to nazwa szkoły, ale trudna w wymowie i bardzo dziwna, zwłaszcza „Schneider”. Zawsze pytali, kim jest ten człowiek?
Niektórzy ludzie zwykli mówić
– Ten człowiek jest z Europy, jest tym, który zbudował szkołę.
– Ten człowiek jest właścicielem szkoły
– Ten człowiek jest księdzem, ale jest tym, który zbiera fundusze na budowę szkoły
– Ten człowiek jest święty, jest patronem uczniów, więc siostry biorą go za patrona i używają jego imienia.
Powoli, dzięki wyjaśnieniom sióstr, część osób zrozumiała, że Jan Schneider jest założycielem naszego Zgromadzenia.
Dzięki obecności tej szkoły w Mwanga, nasz Założyciel jest szeroko znany w wielu miejscach w Tanzanii, chociaż do tej pory wielu ludzi nazywało naszą szkołę SZKOŁĄ ŚW. JANA SCHNEIDERA!
JAK NAZYWAJĄ GO UCZNIOWIE
Po tym jak uczniowie dowiedzieli się o naszym Założycielu, teraz poznają i rozumieją kim jest Jan Schneider. Obecnie nazywają go tylko nazwiskiem „Schneider”, nawet ludzie z naszego otoczenia nazywają naszą szkołę szkołą Schneidera i wymawiają ją bardzo dobrze, mimo że nazwa ta jest u nas tak dziwna. Oczekujemy, że niektórzy rodzice nadadzą swoim nowonarodzonym dzieciom imię Schneider.
Sr. Maksymiliana SMI
paź 11, 2021 | AKTUALNOŚCI, HISTORIA
W tym roku 7 grudnia przypada 145 rocznica śmierci ks. Jana Schneidera, Założyciela Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej. My, jego duchowe córki pragniemy duchowo przygotować się do tej rocznicy poprzez uczestnictwo w nowennie 9 wtorkowych Mszy św. sprawowanych w tym kościele w intencji o beatyfikację Założyciela.
Dziś, w pierwszy wtorek wspomnianej nowenny Liturgia Słowa zaprosi nas do Betanii, do domu rodzonych sióstr Marty i Marii, które miały brata Łazarza.
Przed Eucharystią przenieśmy się myślami do innego domu, w Mieszkowicach koło Prudnika, w którym żyły siostry Anna i Maria oraz ich starszy brat Jan, późniejszy kapłan wrocławski i Założyciel mojego Zgromadzenia. Ten dom to budynek mały, kryty strzechą, stojący na końcu Mieszkowic, ale nie w materialnej formie była jego wyjątkowość a w rodzinie, która w nim zamieszkała.
Wynajęty został przez nowożeńców: Katarzynę i Jana Schneiderów, którzy 200 lat temu, 30 września 1821 roku w kościele św. Jerzego w Mieszkowicach zawarli święty związek małżeński. Do wspólnoty małżeńskiej wnieśli szczerą miłość i ogromną pracowitość, dzięki którym od podstaw mogli się dorobić najpotrzebniejszych przedmiotów i kupić wynajmowany dom, zanim na świat przyszło potomstwo. Ojciec rodziny był z zawodu rzeźnikiem, dodatkowo zatrudniał się jako robotnik rolny w majątku parafii w Rudziczce a zimą trudnił się tkactwem. Zawsze starał się tak zorganizować pracę, aby uczestniczyć w obiadach rodzinnych. Matka, Katarzyna, zanim wyszła za mąż pracowała u bogatych gospodarzy jako pomoc domowa. Po ślubie często wspomagała budżet rodzinny najmując się u sąsiadów do ciężkich prac sezonowych.
Pierworodny syn Jan Jerzy przyszedł na świat 11 stycznia 1824 roku, a po nim w 1827 r. córka Anna Rozalia i w 1832 najmłodsza córka Maria Janina.
W domu rodzinnym Schneiderów było miejsce i na wspólne rozmowy i na modlitwę w gronie rodzinnym i na wybaczanie sobie nawzajem. Tak w miłości, wyrzekaniu się siebie w klimacie ubóstwa materialnego rodzice ukształtowali duchowe sylwetki swoich dzieci, córki wybrały stan małżeński a syn odkrył w sobie powołanie kapłańskie.
Małżeństwo Jana i Katarzyny Schneiderów przetrwało w ślubowanej sobie wierności 23 lata. Katarzyna zachorowała na gruźlicę i w 1844 roku zakończyła swoje ziemskie życie. Ojciec Jan Jerzy dożył sędziwych lat jako wdowiec. Pochował go własny syn kapłan.
Małżonkowie Katarzyna i Jan trwając w miłości i wierności małżeńskiej zrealizowali swoje powołanie życiowe. Wychowali dobrze troje dzieci a Kościołowi dali kapłana i prawnuczkę – siostrę zakonną członkinię mojego Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej.
Wspomnijmy w tym miejscu swoich rodziców, którzy przekazali nam wartości duchowe. Ich modlitwy i ofiary niech przynoszą stokrotne owoce w naszym życiu i niech nie zostaną przez nas zmarnowane.
S.M. Elżbieta Cińcio
paź 9, 2021 | POZYTYWNE IMPULSY
Nasze ideały i zasady mogą stracić na sile w miarę upływu czasu, jeśli nie zostaną wzmocnione energią ze źródła. Głównym źródłem Dobroci jest Bóg, który jest Dobrem Absolutnym. Jednym ze sposobów bycia wzmocnionym przez Boga jest nasza bliskość ze Słowem Bożym z Pisma Świętego. Osobista relacja z Pismem Świętym jest wielkim bodźcem do zachowania dobroci naszego serca, a także do wzrastania w naszych możliwościach serca i umysłu. Relacja ze Słowem Bożym jest relacją z samym Bogiem. Tak więc, będąc blisko Słowa, odkryjesz siłę Słowa, które się w tobie aktywuje.
Don Giorgio
paź 9, 2021 | AKTUALNOŚCI
„A serce się raduje, a serce się raduje” tak wołała siostra Dulcissima zawsze wtedy, gdy ogarniała Ją radość. Jestem przekonana, że służebnica Boża cieszy się dziś razem z nami z wydarzenia jakie miało miejsce w Brzeziu 03 października 2021.
Otóż w niedzielę, 03 października, w naszym parafialnym kościele pod wezwaniem świętych Apostołów Mateusza i Macieja w Brzeziu, na sumie o godz. 10. 30 dziękowaliśmy za dar św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, prosząc Boga w intencjach dusz najbardziej zagubionych. Duchowa przyjaźń Helenki Hoffmann ze świętą karmelitanką rozpoczęła się już w jej wczesnym dzieciństwie i trwała przez całe życie. To mała Teresa podpowiadała Helenie intencje do modlitwy i ofiarowywania się. Pierwszy biograf s.Dulcissimy, redemptorysta o. Józef Schweter odnotowuje: „Zgodnie z życzeniem Świętej z Lisieux Helena powinna była ofiarować się za Kościół, kapłanów i Zgromadzenie Sióstr Maryi Niepokalanej”. Zatem to święta Teresa od Dzieciątka Jezus czuwała, by powołanie Heleny wzrastało i rozwijało się na większą chwałę Bożą i na pożytek ludzi. Święta Teresa z Lisieux ukazywała się we śnie Helenie a potem także prowadziła s. Dulcissimę, pobudzając ją do miłości Boga i bliźniego. Spotkania z Tereską odbywały się zawsze w atmosferze głębokiej radości. Ofiarując swe cierpienia za Kościół i kapłanów, za grzeszników i dusze w czyśćcu cierpiące oraz za własną rodzinę zakonną, a także praktykując przez całe życie pokorę i ubóstwo duchowe S. M. Dulcissima stała się wierną naśladowczynią św. Teresy od Dzieciątka Jezus. A kto poznał świętą Teresę i naszą siostrę Dulcissimę przyzna z całą pewnością, że te dwie siostry zakonne łączyła ta sama pasja ratowania dusz dla Zbawiciela. Ich biogramy są niezwykle podobne. Krótko wspomnę, że obie siostry kroczyły drogą dziecięctwa Bożego wciąż składając Ojcu Niebieskiemu wdzięczne duchowe kwiaty.
Zatem sprowadzenie relikwii św. Teresy z Lisieux do klasztoru w Brzeziu nie jest jedynie instalacją relikwiarza w kaplicy zakonnej. Jest ZAPROSZENIEM Świętej Karmelitanki do zamieszkania (zameldowania) na stałe w miejscu, nad którym od zawsze czuwała z przyzwolenia Bożego.
A jeśli zapraszamy do domu Gościa to…na przyjęcie tak ważnej Osoby trzeba było nam się dobrze przygotować. Tak więc dziewięciodniowa nowenna wprowadziła nas w czas formacji permanentnej, która stała się bliższym przygotowaniem do przyjęcia relikwii św. Tereni w naszym klasztorze. O duchowe wprowadzenie nas w tereskową rzeczywistość zadbał ks. prałat Teodor Suchoń, emerytowany kustosz sanktuarium św. Teresy w Chwałowicach, żarliwy czciciel karmelitanki.
Cieszyłyśmy się, że w niedzielę razem z nami były także nasze siostry z pobliskiego Raciborza, Branic czy też z Wrocławia. Tego dnia również dzięki uprzejmości ks. Teodora gościły u nas także relikwie Świętych Małżonków Zelii i Ludwika Martin i tym sposobem święci Rodzice towarzyszyli świętej Teresce w tak ważnym dla nas wydarzeniu. Na koniec Mszy świętej ks. Teodor poświęcił róże, które są znakiem wypraszanych łask za pośrednictwem św. Teresy.
Święta z Lisieux przed swoją śmiercią powiedziała: „Chcę, przebywając w niebie, czynić dobro na ziemi. Po śmierci spuszczę na nią deszcz róż”.
Piękne, poświęcone róże trzymane przez dzieci, młodzież, dorosłych a także siostry Maryi Niepokalanej kształtowały różaną procesję, prowadzącą do klasztoru oczekiwaną Małą Świętą Teresę od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza.
a serce się raduje a serce się raduje
s. M. Małgorzata Cur
paź 7, 2021 | AKTUALNOŚCI
Niepubliczny Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Jana Pawła II przy ZOL dla Dzieci w Jaszkotlu, to placówka prowadzona przez Zgromadzenie Sióstr Maryi Niepokalanej od roku 2004. Ośrodek prowadzi działalność edukacyjną i opiekuńczo-wychowawczą dla dzieci z niepełnosprawnościami intelektualnymi, ruchowymi i chorobami przewlekłymi. . Część z nich porusza się na wózkach inwalidzkich. Nasi wychowankowie to podopieczni Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego Dzieci do ZOL-u trafiają najczęściej przez skierowanie sądowe, ze względu na brak rodziców bądź patologie w rodzinie oraz swoją niepełnosprawność. NSOSW prowadzi internat dla dzieci szkolnych oraz Szkolę Podstawową. Dzieci pobierają naukę w zakresie dostosowanym do swoich możliwości, zdobywają tez umiejętności życia codziennego takie jak: samodzielna toaleta, ubieranie się, ścielenie łóżka, przygotowanie kanapek oraz gotowanie. Każde dziecko na swoją miarę. Staramy się przede wszystkim stworzyć dzieciom dom, którego nie mają, aby czuły się chciane i kochane. Nasi pracownicy to doświadczeni pedagodzy i nauczyciele angażujący się w prace i wychowanie. Wszyscy pracownicy to rodzina dla dzieci, które spędzają tutaj swoje życie do pełnoletniości. Po ukończeniu 18 roku życia każde z nich jesteśmy zmuszeni przenosić do innych ośrodków dla dorosłych i są to zwykle Domy Pomocy Społecznej. Zdarza się jednak, chociaż nie często w ostatnim czasie, że dzieci są adoptowane bądź trafiają do rodzin zastępczych. Dla nas ważne jest, by dzieci były szczęśliwe mimo swej niepełnosprawności. Organizujemy wycieczki, spacery, kino, ferie, biwaki, wyjazdy wakacyjne. (W czasie pandemii bardzo ograniczone bądź całkiem zawieszone). Na terenie Ośrodka mamy kaplicę z Najświeższym Sakramentem, gdzie każdej niedzieli i w święta sprawowana jest Eucharystia z udziałem dzieci i pracowników. Z okazji świat przygotowujemy jasełka oraz mękę pańską. Święta, szczególnie Bożego Narodzenia staramy się obchodzić uroczyście siadając wspólnie z dziećmi do wieczerzy wigilijnej, łamiąc się opłatkiem i śpiewając kolędy. W naszej pracy pomagają nam nasi przyjaciele, którzy wspierają nas materialnie, finansowo ale jeszcze bardziej przez osobistą wieź z dziećmi. Jestem pełna podziwu dla zaangażowania pracowników oraz ludzi zaprzyjaźnionych z Ośrodkiem. To nie jest tylko praca ale misja, którą staramy się wypełniać całym sercem. To nie tylko dzieci, chociaż przede wszystkim one, ale także niemalże 50 osobowa kadra pracownicza. Wszyscy stanowimy rodzinę.
S.M. Natalia Kozieł
Aby bliżej poznać dzieci i specyfikę placówki zapraszamy na nasz Facebook : Niepubliczny Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Jaszkotlu.
