W dzisiejszej Ewangelii usłyszymy słowa: Gorliwość o dom Twój pochłania mnie.
Sługa Boży ks. Jan Schneider został przez biskupa Henryka Förstera ustanowiony administratorem parafii św. Macieja we Wrocławiu w dniu 3 kwietnia 1854 roku. Nazwa parafii pochodziła od kościoła św. Macieja. Powstał jako kaplica dworska związana z dworem Henryka Brodatego, męża sw. Jadwigi Śląskiej. W latach czterdziestych XIII wieku synowa św. Jadwigi księżna Anna, założyła na terenie dworu szpital pod wezwaniem św. Elżbiety, zaś w 1253 sprowadziła Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, tworząc im klasztor i przekazała zakonnikom również kościół.
W XV w. świątynia św. Macieja została przebudowana i powiększona. W 1525r. przeniesiono tu parafię św. Elżbiety, gdyż kościół św. Elżbiety przejęli protestanci. Od 1638r. kościół św. Macieja i zabudowania klasztorne należały do Jezuitów, którym zawdzięczamy przebudowę wnętrza wnętrza kościoła i jego barokowy wystrój. Kościół św. Macieja funkcje parafii św. Elżbiety pełnił do 1818r. Po rozwiązaniu zakonu Jezuitów ich klasztor zamieniono na katolicke gimnazjum św. Macieja, a kościół św. Macieja stał się od 1813r. kościołem gimnazjalnym. Sprawowano w nim Msze święta szkolne dla gimnazjalistów. Parafię św. Macieja przeniesiono do pojezuickiego kościoła pod wezwaniem Najświętszego Imienia Jezus.
Kościół Najświętszego Imienia Jezus powstał z inicjatywy Jezuitów ł na terenie dawnego zamku książęcego w latach 1683-1698. Wzorowany jest na budowie kościoła Il Gesu w Rzymie i kościoła św. Ignacego w Linzu. Należy on do najpiękniejszych barokowych budowli kościelnych na Śląsku. Posiada obok ołtarza głównego 14 kaplic. Koło zakrystii znajduje się kaplica pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny a w niej cudowny obraz Matki Bożej Wspomożycielki Wrocławia. Pod tym obrazem często modlił się Jan Schneider jako student teologii, a następnie proboszcz. W kościele Najświętszego Imienia Jezus toczyło się liturgiczne życie parafii.
Od dnia 11 XI 1869r. obowiązki proboszcza parafii św. Macieja pełnił nasz Ojciec Założyciel. Jako proboszcz odrestaurował kościół parafialny Imienia Jezus, odnowił cztery ołtarze, ambonę, tabernakulum i obraz w głównym ołtarzu. Ołtarz główny został wykonany w latach 1722-1724 według planów wybitnego jezuickiego artysty, malarza, rzeźbiarza Christopha. Przedstawia nadanie Zbawicielowi świata Imienia Jezus. Nad ołtarzem widnieje napis: „Na imię Jezus niech zgina się wszelkie kolano”(Łk II, 21). Ołtarz zdobią figury: Założyciela Towarzystwa Jezusowego – św. Ignacego Loyoli (+1556) i św. Franciszka Ksawerego (+1556).
W roku 1869, kiedy Sługa Boży obejmował funkcję proboszcza parafia św. Macieja liczyła 5850 katolików. W parafii pracowało obok ks. Jana Schneidera pięciu kapłanów. Kościół Imienia Jezus przylegający bezpośrednio do gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego był również miejscem uroczystości religijnych dla profesorów i studentów wrocławskich. Niemniej jednak to parafianom mieszkającym na terenie parafii św. Macieja nasz Ojciec Założyciel poświęcał swoje siły i troski duszpasterskie. Tutaj znalazł odważne parafianki, z którymi stworzył dzieło swojego życia. O tym będzie następnym razem.
A dla mnie jaką wartością jest mój kościół parafialny?
S.M. Elżbieta Cińcio