Środa 26 kwietnia

Środa 26 kwietnia

Środa III tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie – Dzieje Apostolskie 8, 1-8
„…wszyscy z wyjątkiem apostołów uciekli do wiejskich dzielnic Judei i Samarii…. Na przykład z wielu opętanych wychodziły z krzykiem duchy nieczyste, a kilku paralityków i kalek zostało uzdrowionych. W rezultacie w tym mieście zapanowała wielka radość”. Oprócz apostołów, wszyscy uciekli. To jest okazja, aby stać się częścią apostołów, którzy nie uciekli lub częścią innych, którzy uciekli. Chcę być częścią tych, którzy nie uciekli, ponieważ chcę być narzędziem uzdrowienia. Kiedy nie uciekasz przed trudnościami, stajesz się częścią uzdrowienia. Zastanówmy się: Czy chcesz uciekać przed trudnościami, czy stać się częścią uzdrowienia?

Wtorek 25 kwietnia

Wtorek 25 kwietnia

Święty Marek, Ewangelista – święto
Pierwsze czytanie – 1 P 5, 5-14
„Wszyscy obleczcie się w pokorę, aby być sługami jedni drugich, ponieważ Bóg odrzuca pysznych, a zawsze będzie sprzyjał pokornym”. Jest to zdanie w Biblii, które podsumowuje wiele doktryn. Jest to zdanie, które podsumowuje koncepcję życia wspólnotowego lub rodzinnego. Jest to zdanie, które sprawia, że nasze życie jest niebiańskie na ziemi. Po pierwsze, nie chodzi o jedną osobę, ale o wszystkich, „Wszyscy się opasajcie”. Następnie nie jest to coś, co inni wam robią, „Wszyscy owińcie się”. Chodzi o osobistą decyzję. Jest to decyzja, aby owinąć się w pokorę. By owinąć się w pokorę. A cel tego owijania jest tylko jeden: być sługami siebie nawzajem. Nie jest pokorą pokazywanie się. Nie jest pokorą wycofanie się czy rezygnacja. To jest pokora aktywna. Jest to pokora bycia sługami siebie nawzajem. A motywem do bycia pokornym jest to, że Bóg lubi pokornych. Chodzi więc o to, by poznać serce Boga i zapragnąć być takim jak On. Chodzi o to, by być takim, jakim chce być Bóg. Zastanówmy się: Czy opasam się pokorą, by być sługą drugiego?

Poniedziałek 24 kwietnia

Poniedziałek 24 kwietnia

Poniedziałek 3. tygodnia okresu wielkanocnego
Święty Fidelis z Sigmaringen, kapłan, męczennik
Pierwsze czytanie – Dzieje Apostolskie 6, 8-15
„Szczepan został napełniony łaską i mocą i zaczął czynić cuda i wielkie znaki wśród ludu”. Kiedy jesteś napełniony łaską i mocą, możesz zacząć czynić cuda i wielkie znaki. Musimy być napełnieni łaską i mocą. Łaską Bożą, która pochodzi ze zbawienia dokonanego przez krew Chrystusa. I mocą, która pochodzi z serca, które jest otwarte na Ducha Świętego. Zarówno łaska, jak i moc są niezbędne do pełnienia misji. Łaska z krwi Chrystusa i moc z obecności Ducha Świętego. Łaska i moc czynią nas cudami. Łaska i moc czynią nas znakami. Cuda z łaski i mocy Bożej. Znaki łaski i mocy Bożej. Zastanówmy się: Na ile nasiąkam łaską krwi Chrystusa i mocą Ducha Świętego?

 

Niedziela 23 kwietnia

Niedziela 23 kwietnia

III Niedziela Wielkanocna
Pierwsze czytanie – Dzieje Apostolskie 2:14,22-33
Dziś czytamy przemowę Piotra. Ta przemiana w Piotrze jest świadectwem przyjścia Ducha Świętego. Jest to dowód samego Zmartwychwstania. Ta osobista przemiana w osobie Piotra jest dowodem na istnienie Chrystusa Zmartwychwstałego. Ta osobista przemiana w osobie Piotra wypływa z jego doświadczenia doświadczenia Jezusa. Relacja Jezusa Chrystusa z Jego Ojcem jest centralnym punktem Zmartwychwstania. Miłość Boga Ojca da Synowi moc do pokonania mocy śmierci. Tej miłości Boga Ojca doświadczonej przez Syna, Jezusa Chrystusa, jest świadkiem Piotr i inni uczniowie. I na tym Piotr i inni uczniowie opierają swoją wiarę w tego samego Boga Ojca, który obiecał Ducha Świętego. „Bóg wskrzesił tego człowieka Jezusa do życia, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. Teraz wyniesiony na wyżyny przez prawicę Boga, otrzymał od Ojca Ducha Świętego, który był obiecany, a to, co widzicie i słyszycie, jest wylaniem tego Ducha”. Nasza osobista przemiana jest najlepszym świadectwem cudu Zmartwychwstania. Nasza osobista przemiana jest najlepszym świadectwem działania Ducha Świętego. Zastanówmy się: Na ile moje życie świadczy o zmartwychwstaniu Chrystusa?

Sobota 22 kwietnia

Sobota 22 kwietnia

Sobota II tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie – Dz 6, 1-7
„Nie byłoby słuszne, gdybyśmy zaniedbywali słowo Boże po to, by rozdawać jedzenie” To bardzo ważne pouczenie dla nas wszystkich, którzy mają wiele spraw do załatwienia w naszym codziennym życiu. Mnóstwo ważnych rzeczy do zrobienia jak np. rozdawanie jedzenia tym, którzy są głodni. Ale robienie dobrych rzeczy nie jest usprawiedliwieniem dla zaniedbywania naszej służby Słowu Bożemu. Apostołowie znaleźli rozwiązanie, aby mogli poświęcić się modlitwie i służbie Słowu. My musimy znaleźć rozwiązania dla napiętego harmonogramu, abyśmy również mieli czas na poświęcenie się modlitwie i służbie Słowu. Nasza służba Słowu Bożemu nie może być zastąpiona niczym innym na naszej „liście rzeczy do zrobienia” w ciągu dnia. Tak więc nasza długa lista rzeczy do zrobienia w ciągu dnia nie jest powodem do porzucenia naszej służby Słowu. Musimy znaleźć czas, aby być zakochanym w Słowie Bożym. To jest źródło naszej energii, naszej wizji i naszej misji. Ta służba nadaje orientację i życie wszystkim innym naszym zadaniom dnia. Zastanówmy się: jak bardzo jestem kuszony, by porzucić moją służbę Słowu Bożemu, by zająć się innymi rzeczami?