Piątek 21 kwietnia

Piątek 21 kwietnia

Piątek 2. tygodnia okresu wielkanocnego
Święty Anzelm z Canterbury, biskup, doktor Kościoła
Pierwsze czytanie – Dz 5, 34-42
„Zadowolony, że miał zaszczyt cierpieć upokorzenie dla imienia”. To jest punkt prawdziwego świadectwa. Punkt prawdziwego naśladowania Chrystusa. Kiedy cierpienie upokorzenia ze względu na imię Jezusa staje się zaszczytem, wszystko zmienia się w naszym życiu. Cierpienie upokorzenia, bo jesteśmy zobowiązani, to jedno. Cierpienie upokorzenia, bo nie mamy wyboru, to jedno. Cierpienie upokorzenia, bo mamy pewne korzyści to jedno. Cierpienie upokorzenia, ponieważ radością jest mieć zaszczyt cierpienia upokorzenia, to zupełnie inny wymiar. Jest radość ducha lub radość serca, a potem jest honor rozumu lub intelektu. I jedno i drugie z powodu upokorzenia ze względu na Jego imię, nie za jakieś błędy, nie za jakieś wady, nie za jakieś braki, ale ze względu na Jego imię. Zastanówmy się: Czy znoszenie upokorzeń ze względu na imię Jezusa Chrystusa uważam zarówno za radość, jak i zaszczyt?

Świętowanie wciąż na nowo – dziś Knippmontag

Świętowanie wciąż na nowo – dziś Knippmontag

Szczególną tradycją w Cochem jest Knippmontag
to Knippmontag – święto każdego mieszkańca Cochem.
Raz w roku, tydzień po Poniedziałku Wielkanocnym, wszystkie jajka i inne smakołyki pozostałe po Wielkanocy pakowane są do plecaka wraz z kocem piknikowym i wszyscy wyruszają na łąkę za Reichsburgiem. Tam rozgoszczą się na łące, spotkają młodzi i starzy i w miłej atmosferze będą jeść, pić, śmiać się i grać muzykę.

Jak głosi legenda, ponad 300 lat temu młody sługa zamkowy i jego ukochana chcieli się spotkać w tym dniu we wsi Faid.
W drodze tam sługa odkrył łąkę
(dzisiejsze Knippwiese) gdzie stacjonowały silnie uzbrojone wojska francuskie. Podkradł się niezauważony i dowiedział się, że planowany jest atak na Reichsburg. Pobiegł jak najszybciej z powrotem i poinformował burgrabiego, który kazał przygotować swoich ludzi do obrony. Dzięki temu następnego ranka udało się zapobiec atakowi, a zaskoczeni wrogowie zostali przepędzeni.
Z czystej wdzięczności pan zamku odtąd wyznaczał
poniedziałek po „Białej Niedzieli” świętem państwowym w Cochem.

Tak, a ponieważ wszyscy nasi mieszkańcy obchodzili Knippmontag na łące – ale teraz już nie mogą tam chodzić – my obchodziliśmy go w naszym domu.

Siostra M. Felicitas

Czwartek, 20 kwietnia

Czwartek, 20 kwietnia

Czwartek II tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie – Dz 5, 27-33
„Posłuszeństwo Bogu wyprzedza posłuszeństwo ludziom”. Ta zasada robi różnicę w naszym życiu. Ta zasada, która powinna być wizją życia i misją życia. Zasada ta pochodzi z osobistego doświadczenia Piotra i apostołów, którzy byli świadkami działania Boga w ich życiu i w życiu Ludu Bożego. Działanie Boga, które dominuje nad wszystkimi innymi działaniami człowieka. Działanie Boga, które całkowicie przytłacza ludzkie plany. Ludzki plan chciał na zawsze pogrzebać Jezusa Chrystusa, ale On Zmartwychwstał. Z tego głębokiego doświadczenia, że Bóg przejmuje kontrolę nad ludzkością, Piotr i uczniowie doszli do tej zasady. Posłuszeństwo Bogu przychodzi przed posłuszeństwem ludziom. Od tej zasady do wizji i do misji. Wiele razy nie dochodzimy do tej zasady, ani do tej wizji, ani do misji, ponieważ brakuje nam podstawowego doświadczenia Bożej mocy w naszym życiu. Brakuje nam prawdziwego doświadczenia Bożego działania w naszym życiu. Zastanówmy się: Czy rozpoznaję moc Bożego działania w moim życiu, aby z frazy św. Piotra uczynić misję: Posłuszeństwo Bogu wyprzedza posłuszeństwo ludziom?

Środa, 19 kwietnia

Środa, 19 kwietnia

Środa II tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie – Dz 5, 17-26
Ten epizod wyzwolenia apostołów w nocy z więzienia można zrozumieć w świetle wyzwolenia, które przyniósł nam Jezus Chrystus swoim zmartwychwstaniem. Cela była bezpiecznie zamknięta, a strażnicy czujnie czuwali przy bramach. Ale apostołowie zostali wyzwoleni. Ograniczenia materialne nie są już ograniczeniami dla tego wyzwolenia. To wyzwolenie jest ponad to. A oni zostali wyzwoleni w konkretnym celu. „Idźcie i stańcie w Świątyni, i powiedzcie ludowi wszystko o tym nowym Życiu”. Aby iść do Świątyni i mówić o tym nowym Życiu. Życiu wyzwolonym z więzienia i Życiu, które ma być w Świątyni. To jest życie, które oferuje nam Jezus Zmartwychwstały. Życie wyzwolone z więzienia ciemności i grzechu. Życie przeznaczone do bycia w Świątyni Boga. Zastanówmy się: Czy rozpoznaję Życie ofiarowane przez Chrystusa Zmartwychwstałego, aby wyjść z więzienia moich ciemności i być w Świątyni?

 

Wtorek 18 kwietnia

Wtorek 18 kwietnia

Wtorek II tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie – Dz 4, 32-37
Dzisiejsze czytanie pogłębia również zaangażowanie w powołanie do bycia wspólnotą wokół Jezusa Zmartwychwstałego. Cała wspólnota wierzących była zjednoczona sercem i duszą. Nikt nie domagał się dla własnego użytku niczego, co posiadał, gdyż wszystko, co posiadali, było wspólne. Ta jedność serca i duszy dlatego, że naśladowali Jezusa Chrystusa, który został ukrzyżowany i zmartwychwstał. Konkretnym przykładem tej jedności jest posiadanie rzeczy wspólnych i nie roszczenie sobie czegoś na własny użytek. To, co ja mam, staje się tym, co my mamy. „Ja” znika, a pojawia się „My”. Bo w Jezusie Chrystusie nie ma przestrzeni „ja”, a jest tylko przestrzeń dla „My”. Dlatego Barnaba, lewita cypryjskiego pochodzenia, który miał kawałek ziemi, sprzedał go, przyniósł pieniądze i podarował je apostołom. To, co miał, zniknęło, a stało się czymś, co ma wspólnota. To oddanie i przyjęcie tożsamości ciała Chrystusa jest przemianą, której domaga się wiara w Jezusa. Zastanówmy się: Czy jesteśmy gotowi przemienić nasze „ja” w „my”, które należy do ciała Chrystusa Zmartwychwstałego?