Poniedziałek, 21 sierpnia

Poniedziałek, 21 sierpnia

Święty Pius X, papież
Poniedziałek 20. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – Księga Sędziów 2:11-19
W tym czytaniu widzimy ludzką naturę. Raz po raz człowiek odchodzi od Boga po tym, jak Bóg go uratował. Kiedy w życiu pojawiają się kłopoty, ludzie zwracają się do Boga. Bóg ich ratuje. Kiedy kłopoty się kończą, chodzimy własnymi drogami i zapominamy o drodze Pana. Kiedy zapominamy o Panu i chodzimy własnymi drogami, ponownie zapraszamy kłopoty do naszego życia. Pośród kłopotów ponownie wołamy Boga o pomoc. On cierpliwie wybawia nas z kłopotów i pozwala nam zachować wolność. Z naszą wolnością ponownie próbujemy chodzić własnymi drogami. Musimy przerwać ten krąg, próbując chodzić drogami Pana, nawet gdy nie mamy kłopotów. Zastanówmy się: Czy wpadam w cykle bycia blisko i bycia daleko od Boga?

Niedziela, 20 sierpnia

Niedziela, 20 sierpnia

20. niedziela okresu zwykłego
Święty Bernard z Clairvaux (1090-1153)
Pierwsze czytanie – Izajasz 56:1,6-7
„Wszystkich, którzy przestrzegają szabatu, nie profanując go, i trzymają się mojego przymierza – tych przyprowadzę na moją świętą górę”. Każdy bez wyjątku zostanie przyprowadzony na Świętą Górę Pana, jeśli będzie przestrzegał szabatu. Dzień Pański musi być przestrzegany zgodnie z przymierzem. Fragment ten rozpoczyna się od napomnienia, by dbać o sprawiedliwość i postępować uczciwie. Nasza uczciwość zależy od tego, czy uznajemy obecność i opiekę naszego Pana w naszym życiu. Obserwacja dnia Pańskiego jest oddawaniem sprawiedliwości temu, co Pan czyni w naszym życiu. A jeśli czynimy tę sprawiedliwość, Pan mówi: „Uczynię ich radosnymi w moim domu modlitwy”. Staniemy się radośni i staniemy się Jego domem modlitwy, miejscem interakcji Boga. I staniemy się domem modlitwy dla wszystkich narodów. Wszystko to zaczyna się od naszego właściwego świętowania dnia Pańskiego, poprzez oddanie sprawiedliwości obecności Pana w naszym życiu. Zastanówmy się. Czy oddaję sprawiedliwość obecności Pana w moim życiu, obchodząc dzień Pański zgodnie z przymierzem?

Sobota, 19 sierpnia

Sobota, 19 sierpnia

Sobota 19. tygodnia okresu zwykłego
Święty Jan Eudes, kapłan
Sobotnie wspomnienie Najświętszej Maryi Panny
Pierwsze czytanie – Jozuego 24:14-29
„Panu, Bogu naszemu, postanowiliśmy służyć, Jego głosu będziemy słuchać”. Oni decydują się służyć Panu. Nie jest im to narzucone. To ich decyzja, by służyć Panu. W oparciu o tę decyzję słuchają Jego głosu, a następnie będą posłuszni. Ta decyzja opiera się na ich wdzięczności za to, co Pan dla nich uczynił. Uznanie interwencji Pana w ich życiu skłoniło ich do wybrania tego samego Pana i odrzucenia obcych bogów spośród nich. Oddali swoje serca Panu, Bogu Izraela. Stało się to przymierzem, które Jozue zawarł dla ludu. „Potem wziął wielki kamień i ustawił go tam, pod dębem w świątyni Pana, a Jozue powiedział do całego ludu: 'Patrzcie! Ten kamień będzie świadkiem przeciwko nam, ponieważ słyszał wszystkie słowa, które Pan do nas mówił”. Krzyże w naszych domach, krzyże, które nosimy, są znakami przymierza naszego wyboru, aby oddać nasze serca Panu. Zastanówmy się: Czy krzyż, który noszę lub mam w swoim pokoju, przypomina mi o moim przymierzu z Panem?

Piątek 18 sierpnia

Piątek 18 sierpnia

Piątek 19 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – Jozuego 24:1-13
W tym opowiadaniu Słowa Bożego przez Jozuego widzimy coś bardzo szczególnego. Jak Bóg troszczy się o swój lud! W Słowie Bożym czytamy 17 razy „ja” w tym krótkim fragmencie. W tym sensie, że Bóg troszczy się o rzeczy bardzo osobiście. W tym widzimy, jak Bóg nam towarzyszy! Jak Bóg przygotowuje dla nas swój plan! Jak Bóg przygotowuje przewodników i liderów w naszym życiu! Jak Bóg nas zbawia! Jak Bóg zmienia dla nas historię! Jak Bóg nas wyzwala! To jest Pan, którego czcimy. To jest Pan, którego musimy spotkać w naszym życiu. Zastanówmy się: Czy dostrzegam osobiste interwencje Pana w moim życiu?

Czwartek, 17 sierpnia

Czwartek, 17 sierpnia

Czwartek 19 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – Jozuego 3:7-11,13-17
„Gdy więc lud rozbił obóz, aby przejść przez Jordan, kapłani nieśli Arkę Przymierza przed ludem. Gdy tylko niosący arkę dotarli do Jordanu, a stopy kapłanów, którzy ją nieśli, dotknęły wód”, wody ustały, a lud przekroczył rzekę. „Kapłani, którzy nieśli Arkę Przymierza Pańskiego, stanęli na suchym gruncie w połowie Jordanu, a cały Izrael przechodził suchą nogą, aż cały naród skończył przechodzić przez rzekę”. Kapłani z Arką Przymierza są symbolem, który powinniśmy rozważać w naszym życiu. Kiedy mamy obecność Boga w środku naszego życia poprzez modlitwy i sakramenty, mamy taką samą obecność jak kapłani z Arką Przymierza. Wody stoją w miejscu. Kłopoty stoją w miejscu. Trudności stoją w miejscu. I możemy przejść przez te kłopoty i trudności, nie będąc dotknięci żadnym z nich. Musimy jednak zapewnić obecność Boga w naszym życiu poprzez Słowo Boże. Słowo Boże zajmuje miejsce kapłanów, a modlitwy i sakramenty zajmują miejsce arki przymierza. Wtedy możemy przejść przez Jordan po suchej ziemi. Możemy przejść przez nasze kłopoty i trudności, nie będąc przez nie niepokojeni. Zastanówmy się: Czy mam obecność Boga w moim życiu poprzez modlitwy i sakramenty, oparte na Słowie Bożym?