gru 10, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Środa 2. tygodnia Adwentu
Święty Damazego I, papieża
Ewangelia – Mateusz 11:28-30
„Tak, moje jarzmo jest łatwe, a moje brzemię lekkie”. Fragment Ewangelii Mateusza 11:28-30 pięknie zaprasza nas do relacji zaufania, poddania się i partnerstwa z Jezusem. Wyobrażenie jarzma, narzędzia przeznaczonego do wspólnej pracy i wzajemnego wsparcia, oferuje głęboki wgląd w to, jak mamy żyć naszym życiem w zgodzie z Nim. Jarzmo zazwyczaj wiąże ze sobą dwa zwierzęta, aby mogły pracować zgodnie, dzieląc się ciężarem i idąc naprzód jako zespół. Kiedy Jezus mówi: „Weźcie na ramiona moje jarzmo i uczcie się ode Mnie”, zaprasza nas do wspólnej podróży. Nie jest to wezwanie do pracy pod przygniatającym ciężarem, ale do chodzenia w harmonii z Nim, który niesie większą część ciężaru. Obietnica odpoczynku dla naszych dusz podkreśla, że to partnerstwo jest miłością, a nie trudem, w którym ciężar życia jest rozjaśniany przez Jego łagodną i pokorną obecność. Adwent, jako okres oczekiwania i przygotowania, przypomina nam o tym zaproszeniu do kroczenia u boku Jezusa. To nie tylko czas oczekiwania na Jego przyjście, ale także czas refleksji nad Jego nieustannym towarzystwem. Jezus nie tylko wzywa nas do spotkania się z Nim na mecie; zaprasza nas do podróżowania z Nim na każdym kroku, dzieląc się naszymi zmaganiami, radościami, nadziejami i obawami. Przyjmując Jego jarzmo, uczymy się Jego sposobu łagodności i pokory, cech, które zmieniają sposób, w jaki doświadczamy wyzwań życia. Zamiast czuć się przytłoczeni, odnajdujemy pokój i siłę w Jego obecności. To jest serce Adwentu – wezwanie do zwolnienia tempa, zjednoczenia się z Jezusem i odkrycia na nowo lekkości życia w Jego łasce. To czas zaufania, że On nie tylko idzie z nami, ale także sprawia, że droga jest lżejsza, a podróż bardziej znacząca. Zastanówmy się: W jaki sposób mogę przyjąć zaproszenie Jezusa do bardziej świadomego kroczenia u Jego boku w moim codziennym życiu, szczególnie w tym okresie Adwentu?
Don Giorgio
gru 9, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Wtorek drugiego tygodnia Adwentu
Matki Bożej z Loreto
Ewangelia – Mateusza 18:12-14
„Podobnie nigdy nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych”. Wolą naszego Ojca jest, aby ktokolwiek z nas się zgubił. On chce, aby każdy z nas był z Nim. On uznaje wartość każdego z nas. Adwent jest uznaniem tej osobistej miłości Boga do każdego z nas. W czasie Adwentu przesłanie to nabiera szczególnie głębokiego znaczenia. Jest to czas oczekiwania i przygotowania, czas refleksji nad ogromną, osobistą miłością Boga do nas – miłością tak wielką, że posłał On swojego jedynego Syna, aby zamieszkał pośród nas. Adwent zaprasza nas do postrzegania siebie jako „maluczkich”, których Ojciec pielęgnuje, wzywa po imieniu i nigdy nie pragnie stracić. Podczas naszej podróży przez Adwent jesteśmy wezwani do refleksji nad tym, jak ta osobista miłość Boga przemienia nasze życie. Jest to zaproszenie do zaufania Jego obietnicom, do przyjęcia nadziei na zbawienie i do życia w sposób, który odzwierciedla Jego miłość do innych. Ta refleksja zachęca nas do przyjęcia nadziei i radości tego okresu, wiedząc, że wolą Boga jest, aby każdy z nas znalazł drogę powrotną do Niego. Wyzywa nas również do naśladowania tej samej miłości i troski o innych, zapewniając, że nikt nie poczuje się zapomniany lub zagubiony, szczególnie w tym czasie duchowego oczekiwania. Adwent staje się nie tylko czasem oczekiwania, ale świętowaniem nieustannej, czułej miłości Boga, która wzywa każdego z nas do domu. Zastanówmy się: W jaki sposób przygotowuję swoje serce w tym okresie Adwentu na przyjęcie osobistej miłości Boga do mnie i jak mogę odzwierciedlić tę miłość tym, którzy mogą czuć się zapomniani lub zagubieni?
Don Giorgio
gru 8, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Ewangelia Łukasza 1:26-38
„Raduj się, tak bardzo uprzywilejowana! Pan z wami”. Łaska ta pochodzi z Niepokalanego Poczęcia Matki Maryi w łonie Anny bez grzechu pierworodnego, tego wypaczenia w naszej naturze, które sprawia, że nasza wola nie podąża za tym, co wie, że jest słuszne. To właśnie ta łaska umożliwiła Maryi udzielenie prawdziwego i przemyślanego „tak” na prośbę przekazaną przez Anioła Gabriela, aby zgodziła się zostać matką wcielonego Boga. „Tak” Maryi było skokiem wiary w nieznane. Nie mogła w pełni zrozumieć implikacji słów Gabriela, ale całkowicie zaufała Bogu. To zaufanie przypomina nam, że Boże plany często wykraczają poza nasze zrozumienie. Podobnie jak Maryja, jesteśmy zaproszeni do poddania naszych lęków, niepewności i ograniczeń Bogu, który „czyni wielkie rzeczy” (Łk 1:49). W naszym życiu Bóg wzywa nas na różne sposoby, czasami subtelnie, a innym razem odważnie, do udziału w Jego planie miłości i odkupienia. Wezwania te mogą wymagać od nas wyjścia z naszej strefy komfortu, podjęcia wyzwań lub rezygnacji z własnych planów. Przykład Maryi przypomina nam, że powiedzenie Bogu „tak”, choć może wiązać się z poświęceniem, prowadzi do spełnienia Jego obietnic i radości z bycia współpracownikami w Jego boskiej misji. W tym okresie Adwentu, gdy przygotowujemy się do świętowania tajemnicy Wcielenia Chrystusa, zastanówmy się nad zaufaniem i otwartością Maryi na wolę Bożą. Niech Jej przykład zainspiruje nas do przyjęcia Bożych zaproszeń w naszym życiu z wiarą, pokorą i odwagą. Prośmy o łaskę, byśmy mogli powiedzieć Bogu nasze własne „tak”, pewni, że On jest z nami i że Jego plany wobec nas są zawsze dobre. Zastanówmy się: Czy jestem gotów zaufać Bożemu planowi dla mojego życia, nawet jeśli kwestionuje on moje zrozumienie lub wymaga ode mnie wyjścia z mojej strefy komfortu, i jak mogę wzrastać w wierze i odwadze potrzebnej do powiedzenia własnego „Tak” na Jego wezwanie?
Don Giorgio
gru 7, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
- niedziela Adwentu
Ewangelia Łukasza 3:1-6
Adwent to czas oczekiwania i przygotowań na przyjście Chrystusa. Łukasz podkreśla, że to zbawienie nie jest dla wybranych, ale dla całej ludzkości. Wcielenie Chrystusa – Bóg stający się ciałem – przełamuje bariery oddzielenia, czy to kulturowe, duchowe, czy fizyczne. W Jezusie Bóg staje się dostępny dla każdego, niezależnie od statusu, narodowości czy popełnionych w przeszłości grzechów. Ta inkluzywność jest sednem Ewangelii: nikt nie jest wykluczony z możliwości odkupienia i pojednania. Wcielenie wyznacza punkt zwrotny w historii. Bóg wkracza w świat nie jako odległa postać, ale jako Emmanuel, „Bóg z nami”. Ta obecność przemienia naszą relację z Bogiem i ze sobą nawzajem. Dzięki Jezusowi abstrakcja staje się namacalna – Boża miłość, miłosierdzie i zbawienie przybierają ludzką twarz. Bariery między boskością a człowieczeństwem zostają przełamane, czyniąc Bożą łaskę dostępną w głęboko osobisty i uniwersalny sposób. Obietnica, że „cała ludzkość ujrzy zbawienie Boże” jest wizją powszechnej nadziei. Przemawia do świata tęskniącego za uzdrowieniem, sprawiedliwością i pokojem. W Adwencie przypomina się nam, że zbawienie nie jest jedynie odległą obietnicą, ale rzeczywistością wkraczającą w teraźniejszość. Przygotowując siebie i otaczający nas świat, stajemy się współpartnerami w objawianiu wszystkim Bożego zbawienia. Zastanówmy się: W jaki sposób możemy uczynić Bożą miłość i zbawienie bardziej widocznymi w naszym własnym życiu, w naszych rodzinach i w naszych społecznościach?
Don Giorgio
gru 7, 2024 | CHLEB POWSZEDNI
Święty Ambroży, biskup, doktor Kościoła
Sobota 1. tygodnia Adwentu
Ewangelia – Mateusza 9:35-10:1,5,6-8
„A gdy ujrzał tłumy, użalił się nad nimi, bo byli znękani i przygnębieni, jak owce nie mające pasterza”. Adwent jest rozpoznaniem miłości Boga do nas. Jego serce porusza się z miłosierdziem dla tłumów, opisanych jako „znękane i przygnębione, jak owce bez pasterza”. Ten obraz przypomina nam nasze własne chwile zagubienia, zmęczenia i potrzeby przewodnictwa. Adwent jest okresem przygotowań, a w tej Ewangelii jesteśmy zaproszeni do przygotowania się poprzez uznanie ogromnej miłości Boga do nas – miłości, która widzi nasze zmagania i wyciąga rękę, aby uzdrowić, przywrócić i poprowadzić. Misja Jezusa, który wysyła swoich uczniów, odzwierciedla tę miłość: głoszenie królestwa, uzdrawianie chorych, wskrzeszanie umarłych, oczyszczanie trędowatych i wypędzanie demonów. W ten sam sposób Adwent wzywa nas nie tylko do przyjmowania, ale także do dzielenia się tą miłością. Przypominają nam się hojne słowa: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”. Oczekując na przyjście Chrystusa, zarówno w Boże Narodzenie, jak i podczas Jego powtórnego przyjścia, jesteśmy zaproszeni do ucieleśniania Jego miłości poprzez akty dobroci, miłosierdzia i służby, zwłaszcza wobec tych, którzy czują się zagubieni lub obciążeni. Zastanówmy się, w jaki sposób mogę pasterzować innym z miłością i troską, tak jak Jezus czyni to dla mnie. W jaki sposób ja również mogę rozpoznać i odpowiedzieć na potrzeby tych, którzy są wokół mnie?
Don Giorgio
