Wizyta na Indonezji

Nasze siostry misjonarki z Filipin odbywają obecnie wizytę na Indonezji. Celem tej wizyty jest akcja informacyjna w parafiach i szkołach na temat naszego Zgromadzenia i charyzmatu. Siostry pojechały tam na zaproszenie o. Tadeusza Grucy, polskiego misjonarza, który pracuje w Indonezji blisko 60 lat. Dzięki jego gościnności i ogromnej życzliwości, siostry mają ponad dwa tygodnie bardzo intensywnej pracy odwiedzając wiele parafii i spotykając się z niezwykle życzliwymi ludźmi, którzy w różny sposób pomagają siostrom w tej misji. Dzisiaj (19 marca) siostry gościły w parafii w Roe na wyspie Flores. Kościół był wypełniony, a ludzie bardzo zainteresowani przesłaniem sióstr. Po Mszy świętej wiele osób podchodziło do sióstr prosząc i zapraszając, by siostry zostały w ich parafii. To dla naszych misjonarek było głębokie przeżycie. Jutro ruszają do kolejnej diecezji na kolejne spotkania. Prosimy o modlitwę za ich misję i za osoby z którymi się spotykają.

Niedziela 19 marca

Niedziela 19 marca

IV Niedziela Wielkiego Postu (Niedziela Laetare)
Pierwsze czytanie – 1 Samuel 16:1,6-7,10-13
„Bóg nie widzi tak, jak widzi człowiek: człowiek patrzy na pozory, lecz Pan patrzy na serce”. Jakie to wspaniałe! Pan patrzy na serce, a nie na pozory. Wyobraź sobie, ile czasu poświęcamy na to, by nasze pozory były atrakcyjne dla innych. W wielu okolicznościach naszym jedynym zmartwieniem jest ocena innych. Pan patrzy na serce, ponieważ to przez serce On działa. Możemy stać się Jego narzędziami tylko wtedy, gdy nasze serce pozwala Mu działać przez nas. W tekście czytamy, że po namaszczeniu „duch Pański wstąpił na Dawida i pozostał z nim od tego dnia”. Tak właśnie dzieje się, gdy nasze serce jest gotowe na przyjęcie Pana. Pan chwyta nas i działa przez nas. Przygotujmy więc nasze serce w pokorze, w trosce o drugiego, w opiece nad słabymi. Nasze serce staje się gotowe dla Pana, gdy staramy się kochać, gdy kochamy. Zdolność do miłości to zdolność serca do bycia narzędziem Pana. Rozumiemy to, gdy widzimy tak, jak widzi Bóg, a nie jak widzą ludzie. Zastanówmy się: Wielki Post wzywa nas do widzenia tak, jak Bóg widzi nas i innych.

Sobota 18 marca

Sobota 18 marca

Sobota III tygodnia Wielkiego Postu
Święty Cyryl Jerozolimski, biskup, doktor Kościoła
Pierwsze czytanie – Ozeasz 5,15-6,6
„To, czego pragnę, to miłości, a nie ofiary; znajomości Boga, a nie świętokradztwa”. Możemy poznać Pana, gdy nastawimy się na poznanie Pana. „Nastawmy się na poznanie Pana; to, że przyjdzie jest pewne jak świt jego sąd wzejdzie jak światło, przyjdzie do nas jak przychodzą deszcze, jak wiosenne deszcze nawadniające ziemię”. Pierwszym krokiem przed poznaniem Pana jest wiara, że On da się nam poznać. Pewność, że Pan pomoże nam Go poznać. Ta pewność jest krokiem do poznania Go bardziej. Przed Jego pewnością wypełniamy nasze niepewności. „Ta Twoja miłość jest jak poranny obłok, jak rosa, która szybko znika”. Nasza miłość jest miłością przemijającą, a my staramy się rekompensować naszą przemijającą miłość ofiarami. Dlatego Pan mówi: „”to, czego chcę, to miłość, a nie ofiary; znajomość Boga, a nie całopaleń”. Pan chce naszej miłości, a nie naszych bezsensownych nabożeństw, które robimy, aby zrekompensować nasze niepewności. Znajomość Boga jest lepsza niż rytuały, ponieważ znajomość Boga wynika z relacji, podczas gdy rytuały mogą być wyrazem naszego egoizmu. Do Boga można się odnieść tylko przez miłość, a nie przez rytuały. Zastanówmy się: Wielki Post to odnoszenie się do Boga w miłości, a nie za pomocą rytuałów.

Piątek 17 marca

Piątek 17 marca

Piątek III tygodnia Wielkiego Postu
Święty Patryk, biskup, misjonarz
Pierwsze czytanie – Ozeasz 14, 2-10
W tych słowach proroka Ozeasza możemy dostrzec bezwarunkową miłość Boga. Miłość Boga pomimo naszych grzechów i naszych wad. Miłość przebaczającą. Uleczę ich nielojalność, będę ich kochał całym sercem, bo mój gniew odwrócił się od nich. Uzdrawiająca miłość Boga, która uleczy naszą nielojalność. I ta miłość jest bez zastrzeżeń z powodu naszych przeszłych grzechów. Ale On będzie kochał całym swoim sercem. Jakie to piękne i bezwarunkowe! Nie tylko to, że On chce spaść na nas jak rosa. Chce dać swoją łaskę, abyśmy rozkwitali we wszystkich zmysłach. Zakwitnie jak lilia i wypuści korzenie jak topola, jego pędy rozejdą się daleko; będzie miał piękno oliwki i zapach Libanu. Wrócą, by żyć w moim cieniu; będą uprawiać kukurydzę, która kwitnie, będą uprawiać winorośl tak renomowaną jak wino z Helbonu. Miłość Boga jest bezwarunkowa w przebaczaniu i w dawaniu. Ta miłość jest, że musimy zrozumieć i żałować, jeśli zgrzeszyliśmy. Musimy powiedzieć: „Zabierz wszelką nieprawość, abyśmy mogli znów mieć szczęście i ofiarować Ci nasze słowa chwały”. Zastanówmy się: Wielki Post to czas, aby zrozumieć bezwarunkową przebaczającą i dającą miłość Boga i żałować za nasze grzechy.

 

Czwartek 16 marca

Czwartek 16 marca

Czwartek III tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie – Jeremiasza 7, 23-28
W słowach Jeremiasza możemy przeczytać, jak można iść przeciwko Bogu. Ale oni nie słuchali, nie zwracali uwagi, szli za dyktatem własnych złych serc, nie chcieli stanąć przede mną i odwrócili się ode mnie. Nie słuchanie, nie zwracanie uwagi, postępowanie według dyktatu własnych złych serc, odmowa stanięcia przed Bogiem i odwrócenie się plecami do Boga. To są działania, przez które oddalamy się od drogi, którą wskazuje nam Bóg. Zaczyna się od tego, że nie słuchamy Słowa Bożego, nie czytamy go ani nie słuchamy. Następnie drugim krokiem jest nie zwracanie uwagi na Słowo Boże. Słuchanie, ale bez uwagi. Staje się to jasne, gdy nadal postępujemy w sposób, jaki dyktują nam nasze słabe serca, a nie zgodnie ze Słowem Bożym. Podążamy za naszym egoizmem. Kiedy podążamy za naszym egoizmem, nigdy nie możemy stanąć przed Bogiem. Odmawiamy dokonania zmian, pokuty, czynienia pokuty. I w końcu odwracamy się od Boga. Zwracamy się w kierunku naszego egoizmu i naszego ego, odwracając się od Boga. Wielki Post jest czasem analizy naszych działań i stwierdzenia, czy jesteśmy w którymś z tych etapów, czy elementy tych etapów są w naszych działaniach. Zastanówmy się: Wielki Post to czas analizy naszego stosunku do Słowa Bożego.