Jesteśmy u Świętego Józefa w Kaliszu, co roku tu pielgrzymujemy. Pamiętamy przed Nim o sprawach Kościoła, Zgromadzenia o sprawach każdej z nas.
Siostry „oddajcie Świętemu Józefowi swoje życie duchowe, On jest niezawodnym przewodnikiem.” zachęca nas ksiadz kustosz Narodowego Sanktuarium w Kaliszu.
On ma w niebie ogromne względy, On jest ojcem, który chroni tych, którzy do niego uciekają.
Pozdrawiamy z Kalisza.
s. M. Małgorzata Cur
Środa III tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie – Pwt 4:1,5-9
W tym fragmencie możemy dostrzec dwa ważne elementy. Jaki jest cel wszystkich praw i zwyczajów? To jest bardzo jasne. Teraz, Izraelu, zwróć uwagę na prawa i zwyczaje, których cię dziś uczę, i przestrzegaj ich, abyś miał życie i mógł wejść i wziąć w posiadanie ziemię, którą daje ci Pan, Bóg twoich ojców. Aby mieć życie i posiąść ziemię, którą Bóg obiecał. Znowu jest powiedziane; Zachowaj je, przestrzegaj ich, a one pokażą narodom twoją mądrość i zrozumienie. To jest życie z mądrością i zrozumieniem. Tak więc ostatecznie celem praw i zwyczajów jest posiadanie życia, posiadanie ziemi obiecanej, życie w mądrości i zrozumieniu. Innymi słowy, prawa i zwyczaje są dla naszego integralnego rozwoju. Abyśmy znaleźli światło i żyli w świetle. Drugi element w tym czytaniu: o tym, z czego powinniśmy być dumni w naszym życiu? I rzeczywiście, jaki jest wielki naród, który ma swoich bogów tak blisko, jak Pan Bóg nasz jest dla nas, ilekroć do niego wołamy? Jeśli chcemy być z czegoś dumni, to powinna to być bliskość Boga z nami. Bóg jest blisko nas w Eucharystii, w innych sakramentach i w Słowie Bożym. To jest to, co czyni nas szczęśliwymi w naszym życiu. Bliskość Boga mimo naszej grzeszności. Poddajmy się refleksji: Wielki Post to czas odnajdywania piękna praw Boga i Jego bliskości.
Wtorek III tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie – Daniela 3:25,34-43
„Azariasz stanął w sercu ognia i zaczął się modlić”. To jest piękne. Stawanie pośród ognia i modlenie się. Stawanie pośród naszych problemów, które mogłyby nas pochłonąć, które mogłyby nas zniszczyć, które mogłyby nas wykończyć, i modlitwa. Tutaj modlitwa nie jest czymś z ust, ale z serca. Tutaj modlitwa jest ożywieniem relacji. Tutaj modlitwa jest odnowieniem relacji. Relacji opartej na zaufaniu. Relacji zaufania. Relacja zrozumienia siebie i zrozumienia Boga. „Udziel nam wybawienia godnego Twoich wspaniałych czynów, niech Twoje imię zdobędzie chwałę, Panie”. Te słowa to wyjaśniają. Wybawienie jest żądane na podstawie czego. Wybawienie godne wspaniałych czynów Pana. A motywem wybawienia jest chwała Pana. Zatem relacja z Panem to relacja, w której Pan jest centrum. Jego wspaniałe czyny są podstawą tej relacji, a Jego chwała jest celem tej relacji. Dlatego Azariasz może wypowiedzieć tę modlitwę pośród ognia. Kiedy wspaniałe czyny Pana stają się podstawą naszej relacji z Bogiem, kiedy Jego Chwała jest celem naszej relacji, moglibyśmy również modlić się stojąc pośrodku naszych trudności. Zastanówmy się: Wielki Post jest czasem zapewnienia, że cudowne czyny Pana są podstawą naszej modlitwy, a Jego chwała jest naszym celem.
Poniedziałek 3. tygodnia Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie – 2 Krl 5, 1-15
Jest to czytanie, które zwraca naszą uwagę na plan Boga, który objawia się nam poprzez najprostszych ludzi wokół. Jest to historia, w której Pan prowadzi historię przez sługi, a nie przez królów. Służąca dziewczyna z Izraela ujawnia możliwość uzdrowienia Naamana. Naaman i jego żona poszli za słowem tej służącej dziewczyny. I Naaman udał się do Izraela. Potem, gdy prorok Elizeusz powiedział, aby iść i wykąpać się w Jordanie, Naaman rozgniewał się. Ale znowu czytamy: „Lecz słudzy jego podeszli do niego i rzekli: 'Ojcze mój, gdyby prorok kazał ci uczynić coś trudnego, czyżbyś tego nie uczynił? Tym bardziej więc, gdy mówi do ciebie: „Wykąp się, a staniesz się czysty””. Zszedł więc na dół i zanurzył się siedem razy w Jordanie, jak kazał mu Elizeusz. Naaman słuchający słów swoich sług. Plan Boży objawia się poprzez proste i skromne okoliczności w naszym życiu. Wielkie znaki są łatwe do odczytania, ale małe znaki są trudne do rozpoznania. Ale małe znaki są równie ważne i tak potrzebne, aby być otwartym i wrażliwym na małe znaki w naszym życiu. Zastanówmy się: Wielki Post to czas ćwiczenia się w dostrzeganiu i rozpoznawaniu skromnych okoliczności, przez które Bóg do nas przemawia.
III Niedziela Wielkiego Postu
Pierwsze czytanie – Księga Wyjścia 17, 3-7
„Czy Pan jest z nami, czy nie?”. To jest pytanie, przed którym stajemy w każdym kryzysie naszego życia. Nawet teraz, przy wszystkich otaczających nas klęskach żywiołowych, epidemiach i wojnach, czasami jesteśmy zachęcani do postawienia tego pytania. Ludzie skarżący się na Mojżesza. Mojżesz czujący się zagrożony przez lud. Mojżesz odwołujący się do Pana. Skargi, groźby i apele. Realia także naszej codzienności. Pan odpowiada: „Weź z sobą kilku starszych Izraela i ruszaj na czoło ludu; weź w rękę laskę, którą uderzyłeś w rzekę i idź. Ja będę stał przed tobą tam na skale, w Horebie. Musisz uderzyć w skałę, a z niej popłynie woda, aby lud mógł pić”. Wyjście starszych na czoło, wzięcie laski, spotkanie z Panem, który stoi przed skałą, uderzenie w skałę. To jest to, co musimy robić, aby umocnić się w wierze. Chodzić ze świętymi Kościoła, nie iść za tłumem, ale iść na czele, przyjmować sakramenty, spotykać Pana w Słowie Bożym i czynić różnicę w życiu. Poddajmy się refleksji: Wielki Post to czas umacniania się w wierze poprzez wprowadzanie zmian w życiu.
