Poniedziałek 17 kwietnia

Poniedziałek 17 kwietnia

Poniedziałek 2. tygodnia okresu wielkanocnego
Pierwsze czytanie – Dzieje Apostolskie 4, 23-31
To, co tu czytamy, to początek trudnych czasów wczesnego Kościoła. Musimy tu zrozumieć, co robili apostołowie, gdy stawali w obliczu trudności. Czytamy tak: „Gdy się modlili, dom, w którym się zgromadzili, zakołysał się; wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli odważnie głosić słowo Boże”. Modlili się. Byli prześladowani, a oni się modlili. Nie ma miejsca na zemstę, nie ma miejsca na depresję, nie ma miejsca na strach i nie ma miejsca na wzajemne obwinianie się. Oni się modlili. I modlili się wszyscy razem. Gdy modlili się razem, wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym. Kiedy uciekamy się do innych środków, będziemy napełnieni innym rodzajem ducha. Ale w modlitwie zostaniemy napełnieni Duchem Świętym i będziemy odważnie głosić słowo Boże. Zastanówmy się: Czy kiedy mamy wyzwania w życiu, uciekamy się do wspólnej modlitwy o Ducha Świętego?

Niedziela 16 kwietnia

Niedziela 16 kwietnia

Niedziela Miłosierdzia Bożego
Pierwsze czytanie – Dz 2, 42-47
W pierwszym zdaniu widzimy istotę bycia Kościołem: „Cała wspólnota pozostała wierna nauce apostołów, braterstwu, łamaniu chleba i modlitwom”. Bycie wiernym jako wspólnota nauce Apostołów, potem jedności, następnie Eucharystii i modlitwom. Gdy cała wspólnota będzie im wierna, to we wspólnocie będą się działy cuda. A największym cudem jest jedność Kościoła. „Wierni wszyscy żyli razem i posiadali wszystko wspólne; sprzedawali swoje dobra i majątki, a uzyskane dochody dzielili między siebie według tego, czego każdy potrzebował”. To jest właśnie ten cud. „Udali się jako ciało do świątyni”. Idąc jako ciało. Kościół jest ciałem Chrystusa. Zmartwychwstanie sprawia, że możemy należeć do Ciała Chrystusa, gdy jesteśmy zjednoczeni w Nim. Zjednoczenie z Nim może się dokonać, gdy potrafimy oderwać się od wszystkiego, co mamy, a przywiązać się do potrzeb drugiego. Konkretne gesty to mieć wszystko wspólne, dzielić się chętnie i hojnie oraz zawsze chwalić Boga. W ten sposób możemy budować Kościół w Chrystusie Zmartwychwstałym. Zastanówmy się: Na ile mogę wyzwolić się z własnych spraw, aby stać się Ciałem Chrystusa Zmartwychwstałego?

 

Sobota 15 kwietnia

Sobota 15 kwietnia

Sobota wielkanocna
Pierwsze czytanie – Dzieje Apostolskie 4, 13-21
„Władcy, starsi i uczeni w Piśmie byli zdumieni pewnością okazaną przez Piotra i Jana, zważywszy, że byli niewykształconymi laikami”. To jest prawdziwe świadectwo zmartwychwstania. Przemiana, która dokonała się w apostołach. Władcy, starsi i uczeni w Piśmie byli zdumieni pewnością okazaną przez Piotra i Jana. Pewność, która płynie z osobistego doświadczenia Jezusa Zmartwychwstałego. Pewność, która pochodzi z osobistej relacji ze Zmartwychwstałym Chrystusem. Pewność, która pochodzi z wiary w mandat udzielony przez Zmartwychwstałego Pana. Ta pewność to głębokie świadectwo Zmartwychwstania. Pewność, która przezwycięża wszelkie lęki. Pewność, która pomija wszelkie zagrożenia. Pewność, która daje odwagę powiedzieć: „Musicie ocenić, czy w oczach Bożych słuszne jest słuchanie was, a nie Boga”. Nie możemy obiecać, że przestaniemy głosić to, co widzieliśmy i słyszeliśmy”. Zastanówmy się: ile mamy pewności w byciu świadkiem Zmartwychwstałego Pana w naszym życiu?

 

Piątek 14 kwietnia

Piątek 14 kwietnia

Piątek wielkanocny
Pierwsze czytanie – Dzieje Apostolskie 4, 1-12
W tym fragmencie widzimy wyznanie Piotra, napełnionego Duchem Świętym. „Bo ze wszystkich imion na świecie podanych ludziom, to jest jedyne, przez które możemy być zbawieni”. Tym jedynym imieniem jest Jezus Chrystus. Cokolwiek posiadamy, Jezus Chrystus jest jedynym, przez którego możemy być zbawieni. Kogokolwiek znamy, Jezus Chrystus jest jedynym, przez którego możemy być zbawieni. Kimkolwiek jesteśmy, Jezus Chrystus jest tym, który nas zbawi. Oznacza to, że centrum naszego życia jest Jezus Chrystus. Wszystko w naszym życiu musi być zorganizowane wokół osoby Jezusa Chrystusa. Każdy w naszym życiu musi być rozmieszczany po osobie Jezusa Chrystusa. Nasze życie osobiste musi być rozwijane w relacji z osobą Jezusa Chrystusa. Jeżeli tak nie planujemy naszego życia, to Zmartwychwstanie Jezusa nas drażni. Bo Zmartwychwstanie Jezusa żąda od nas postawienia Jezusa w centrum naszego życia. Zastanówmy się: czy jesteśmy gotowi zorganizować nasze życie wokół Jezusa Zmartwychwstałego?

Czwartek, 13 kwietnia

Czwartek, 13 kwietnia

Czwartek wielkanocny
Pierwsze czytanie – Dzieje Apostolskie 3, 11-26
W tym czytaniu uświadamiane są podstawowe fakty wiary. Śmierć Jezusa następuje z powodu naszego wyboru, w którym wolimy nasze interesy niż Księcia życia. Ale nasz wybór nie był ostatni. Miłosierdzie Boga jest większe niż nasze grzechy. „To przede wszystkim dla was Bóg wzbudził swego sługę i posłał go, aby wam błogosławił, odwracając każdego z was od waszych niegodziwych dróg”. Jezus zmartwychwstał, aby oddać nam to, co straciliśmy z powodu naszych grzechów. Kaleki człowiek odzyskał siły dzięki wierze w Jezusa. To też jest symboliczne. Jezus Zmartwychwstały przychodzi do naszego życia, aby przywrócić nam pierwotny stan. „Bóg jednak wskrzesił go z martwych, a my jesteśmy świadkami tego faktu; i to właśnie imię Jezusa, dzięki naszej wierze w nie, przywróciło siły temu człowiekowi, którego tu widzicie i który jest wam dobrze znany”. Ale musimy pozwolić Jezusowi Zmartwychwstałemu działać w nas, musimy mieć wiarę i skruchę. Wiarę w Jego obecność i żal za nasze grzechy. Zastanówmy się: Jezus Zmartwychwstał, aby oddać nam to, co straciliśmy przez nasze grzechy.