wrz 4, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Wtorek 22 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – 1 List do Tesaloniczan 5:1-6,9-11
„Dodawajcie więc sobie nawzajem otuchy i umacniajcie się wzajemnie, jak to już czynicie”. Apostoł przygotowuje wspólnotę do łączenia wiary i przyszłości. Przyszłość jako Dzień Pański. Wokół Dnia Pańskiego jest wiele niepewności, zwłaszcza co do czasu i tego, jak on będzie wyglądał. Te niepewności są porównywane do ciemności. Możemy być w ciemności w tej kwestii. Ale św. Paweł napomina nas, abyśmy nie bali się ciemności. Ponieważ „nie jest tak, bracia moi, że żyjecie w ciemności, aby ów dzień miał was dopaść jak złodziej. Nie, wszyscy jesteście synami światłości i synami dnia: nie należymy do nocy ani do ciemności, więc nie powinniśmy spać, jak wszyscy inni, ale pozostać przytomni i trzeźwi”. To światło jest rozpalane i rozpalane przez naszą wzajemną zachętę. Zastanówmy się: Czy wystarczająco zachęcam innych, aby w naszym życiu zawsze było światło?
wrz 4, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 22 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – 1 List do Tesaloniczan 4:13-18
„Chcemy, bracia, abyście byli całkiem pewni tych, którzy umarli, abyście się nie smucili z ich powodu, jak inni ludzie, którzy nie mają nadziei”. Wiara determinuje wszystkie aspekty naszego życia, w tym śmierć. Sposób, w jaki postrzegamy śmierć, jest bardzo ważny z punktu widzenia wiary. Z wiarą możemy postrzegać śmierć jako wejście do życia wiecznego. Bez wiary postrzegamy śmierć jako koniec i ciemność. Z wiarą postrzegamy śmierć jako rzeczywistość, którą Jezus przemienił w Nim przez zmartwychwstanie. W Jezusie wszyscy, którzy umierają, zmartwychwstają do życia wiecznego. Tylko z wiarą możemy to zobaczyć. Bez wiary widzimy tylko nieobecność tych, którzy umierają. Z wiarą widzimy zjednoczenie tych, którzy umierają z Jezusem Zmartwychwstałym. To daje nadzieję i światło.
wrz 3, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
22. niedziela zwykła
Pierwsze czytanie – Jeremiasza 20:7-9
„Słowo Pana było dla mnie zniewagą, szyderstwem przez cały dzień”. To bardzo trudna sytuacja w naszym życiu. Wybór, którego dokonaliśmy ze względu na naszą wiarę w Boga, staje się dla nas cierpieniem. Decyzja, którą podjęliśmy z powodu naszej wiary w Boga, staje się dla nas cierpieniem. Jeremiasz przechodzi przez taką sytuację. Prorokował to, co nakazał Pan, a wszyscy nienawidzili Jeremiasza za to. On był posłuszny Panu i stał się codziennym pośmiewiskiem przed wszystkimi. Jest to moment, w którym nasza wiara w Pana jest kwestionowana. Ale Słowo Boże jest potężniejsze niż to. Jest jak ogień płonący w sercu, uwięziony w kościach. Jeremiasz musiał kontynuować prorokowanie. To właśnie dzieje się w naszym życiu, jeśli mamy w sobie Ducha Świętego. Nie możemy powstrzymać się od czynienia dobra. Nawet jeśli cierpimy, nadal czynimy dobro. Zastanówmy się: Jak bardzo jestem dotknięty wyzwaniami mojej wiary w Pana?
wrz 2, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Sobota 21 tygodnia okresu zwykłego
Sobotnie wspomnienie Najświętszej Maryi Panny
Pierwsze czytanie – 1 List do Tesaloniczan 4:9-11
„Co się zaś tyczy miłości braci, to nie potrzeba, aby wam kto o tym pisał, skoro sami od Boga nauczyliście się miłować jedni drugich”. To pokazuje, gdzie jest nasza szkoła uczenia się miłości. To od samego Boga musimy nauczyć się kochać. Ponieważ tylko od Boga możemy nauczyć się kochać bezinteresownie. On kocha nas bezwarunkowo. Tej miłości musimy uczyć się każdego dnia. Dlatego św. Paweł mówi: „Zachęcamy was jednak, bracia, abyście czynili jeszcze większe postępy”. Musimy czynić postępy w uczeniu się miłości. Nie możemy być zadowoleni ze sposobu, w jaki kochamy. Musimy zawsze starać się czynić postępy w miłości, ucząc się od Boga. Ta nauka pochodzi z naszej relacji z Bogiem. Jak możemy uczyć się od Boga, jeśli nie mamy z Nim kontaktu? Tak więc, im bardziej doświadczamy miłości Boga, tym większy postęp czynimy w uczeniu się miłości. Zastanówmy się: Czy uczę się miłości od Boga i czy robię postępy w tej miłości?
wrz 1, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Piątek 21 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – 1 Tesaloniczan 4:1-8
„Bóg chce, abyście wszyscy byli święci”. Tę świętość osiągamy, poświęcając się życiu, które jest godne naszego powołania. Mamy nasze ciało, które należy do Boga. Musimy używać tego ciała w sposób święty i honorowy, nie ustępując miejsca samolubstwu. W chwili, gdy w naszych relacjach kierujemy się egoistycznymi interesami, oddalamy się od świętości. Mając samolubne interesy, wykorzystujemy naszego brata lub siostrę. Wykorzystujemy innych. To właśnie czyni nas nieświętymi. Wykorzystujemy innych dla własnego egoizmu. Musimy tego unikać i wzrastać w świętości poprzez przezwyciężanie samolubstwa. Zastanówmy się: Czy wykorzystuję innych dla własnego egoizmu?
