lut 16, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Piątek 6 tygodnia okresu zwykłego
Siedmiu Świętych Założycieli Zakonu Serwitów
Pierwsze czytanie – Księga Rodzaju 11, 1-9
Chcieli zbudować wieżę sięgającą nieba z cegieł zrobionych przez człowieka. „’Chodźcie’ – powiedzieli – 'zbudujmy sobie miasto i wieżę, której szczyt sięgałby nieba. Uczyńmy sobie imię, abyśmy nie byli rozproszeni po całej ziemi'”. Chcieli zredukować relację człowieka z niebem i z Bogiem jako coś stworzonego przez człowieka i relację jednokierunkową – wieżę, której szczyt sięga nieba. Powodem tego jest chęć zdobycia sławy. To pokazuje, jak bardzo rozbudowane może być ego człowieka. Jak wiele miejsca ego chciałoby zająć dla siebie. Jak bardzo wszystkie inne rzeczy stają się nieważne przed naszym ego. Wtedy człowiek chce zachować swoją dumę, aby być punktem jedności ludzkości. Całe miejsce Boga jest zabierane przez pomysły człowieka. Tak dzieje się również w naszym życiu. Chcemy zastąpić Boga naszymi ideami. Chcemy Go zastąpić naszymi pięknymi koncepcjami. Tego nie da się udźwignąć. Zastanówmy się: jak bardzo moje ego determinuje moją relację z Bogiem?
lut 15, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Czwartek 6 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – Księga Rodzaju 9, 1-13
„Oto znak Przymierza, które zawieram między Mną a tobą i każdym żyjącym stworzeniem z tobą po wszystkie pokolenia: Łuk mój osadzam na obłokach i będzie on znakiem Przymierza między Mną a ziemią”. Pan stara się uczynić świat miejscem pokoju, zawierając z nami Przymierze. Z każdym z nas. Znak Przymierza jest w obłokach, w niebie. Niebo jest dostępne dla każdego i wszędzie. Bóg, nasz Pan, uważa każdego z nas wszędzie na świecie za ważnego i z każdym z nas zawarł to przymierze. Przymierze między Bogiem a nami. To odczucie ” my” przed Bogiem jest bardzo ważne. To odczucie ” my” to bycie „Ludem Bożym”. Ta przynależność do Ludu Bożego jest tym, czego nam czasem brakuje. Cokolwiek robimy, robimy pod niebem i dlatego ma to dwa wymiary: wymiar wobec Boga i wymiar wobec innych. Wszystko, co robimy, robimy jako członkowie Ludu Bożego. Robimy to na mocy przymierza umieszczonego w niebie. Zastanówmy się: Na ile w swoich codziennych działaniach mam świadomość, że należę do Ludu Bożego?
lut 14, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Środa 6. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – Księga Rodzaju 8:6-13,20-22
Arka Noego jest symbolem tego, jak bardzo potrzebujemy siebie nawzajem w tym stworzeniu. Wszyscy należymy do jednej natury, którą stworzył Bóg. On ją nie tylko stworzył, ale i chroni. Chronił ją poprzez arkę Noego. Ludzkość nie może być odizolowana od natury. Jesteśmy w symfonii z całym stworzeniem. Bardzo symboliczne jest to, że Noe czeka na reakcje przyrody. Wysłał kruka i czekał. Potem wysłał gołębia i czekał. Cierpliwość człowieka wobec natury jest tym, co przynosi pokój naturze. Kiedy nasze samolubstwo i egoizm chcą produkować coraz więcej bez słuchania natury, gałązka oliwna, którą przynosi gołąb, znika z natury. Wszystko jest postrzegane jako część składowa jednostki wytwarzającej w sposób bezwolny. A więc jako współistnienie istot stworzonych w harmonii pod panowaniem Boga. Ważne jest, aby słuchać przyrody z cierpliwością i widzieć całe stworzenie jako współzależny organizm. Ta harmonia jest tym, co sprawia, że stworzenie wytwarza miłą Panu woń. Zastanówmy się: Czy widzę otaczającą mnie przyrodę jako jednostki służące do produkcji dla mnie, czy jako członków stworzonego świata razem ze mną?
lut 13, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Święci Cyryl, mnich, i Metody, biskup
Pierwsze czytanie – Dz 13, 46-49
„Uczyniłem was światłem dla narodów, aby moje zbawienie dotarło aż po krańce ziemi”. Dlatego Paweł i Barnaba, mówiąc odważnie, głoszą słowo Boże całemu światu. Jezus Chrystus jest światłem dla wszystkich narodów. Głoszenie Ewangelii całemu światu jest ważne. Kogokolwiek spotkamy w naszym życiu, musimy dać tej osobie świadectwo tej prawdy. „Chciałbym pokazać światło twojemu życiu, ponieważ wierzę w Jezusa Chrystusa, który jest światłem dla narodów, do których należysz”. Każda osoba, którą spotykamy w naszym życiu ma prawo do tego światła, a my mamy być narzędziem, aby tej osobie o tym powiedzieć. Paweł i Barnaba byli o tym przekonani. Dlatego mówili o tym odważnie. Czasami my nie jesteśmy tak odważni w tej kwestii. Może nie jesteśmy co do tego przekonani. Zastanówmy się: czy wystarczająco odważnie mówimy innym, że Jezus Chrystus jest światłem w ich życiu?
lut 12, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 6 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – Księga Rodzaju 4:1-15,25
„Pan zapytał Kaina: Dlaczego jesteś zły i przygnębiony? Jeśli jesteś dobrze usposobiony, czyż nie powinieneś podnieść głowy? Jeśli zaś jesteś źle usposobiony, czyż grzech nie stoi u drzwi jak przyczajona bestia łaknąca ciebie, którą musisz opanować?”. Pan nie spojrzał z przychylnością na ofiarę Kaina, ponieważ przyniósł on „trochę” produktów ziemi. Pan spojrzał przychylnie na ofiarę Abla, ponieważ przyniósł on pierworodne ze swojego stada. Ofiara pierwszego z nich była mało znacząca. Ale ofiary drugiego były znaczące. Wtedy, nie uznając swojej winy, rozgniewał się, a Pan zadał mu powyższe pytanie. Dlaczego jesteś zły i przygnębiony? To zdarza się często również w naszym życiu. Jesteśmy odpowiedzialni za nasze niepowodzenia, ale bez przyjęcia odpowiedzialności stajemy się źli i przygnębieni. To jest to, co Pan nazywa predyspozycją do grzechu. Kiedy nie akceptujemy swojej winy i złościmy się na innych, jesteśmy źle usposobieni. Co się wtedy dzieje? Pan wyjaśnia, że w tym momencie „grzech stoi u drzwi jak przyczajona bestia łaknąca ciebie”. Złe usposobienie otwiera drzwi twojego serca dla grzechu. Gniew i zły nastrój przejmują kontrolę nad całą osobą. To jest ostrzeżenie Pana: „Musisz to opanować”. Musimy opanować złe usposobienie przez zaakceptowanie naszej winy i przez naśladowanie dobrego przykładu innych. Zastanówmy się: Czy wpadam w zły nastrój, gdy jestem zły, czy też opanowuję sytuację przez zaakceptowanie swoich wad?
