Piątek 20 stycznia

Piątek 20 stycznia

Piątek 2 tygodnia okresu zwykłego
Święty Sebastian, męczennik
Święty Fabian, papież, męczennik
Pierwsze czytanie – Hbr 8, 6-13
„Włożę w ich umysły moje prawa i wypiszę je na ich sercach…. Przebaczę im nieprawości i nigdy nie przypomnę ich grzechów”. Ta nowa relacja Boga z nami jest czymś rewolucyjnym. Jest to coś bardzo osobistego dla każdego z nas. Jest to nowa więź. Ja ustanowię nowe przymierze. I to nie takie jak poprzednie, nie takie przymierze jak to, które zawarłem z ich przodkami. To jest przymierze, w którym Pan troszczy się o każdego z nas. „’Nie będzie już potrzeby, aby bliźni starał się uczyć bliźniego, ani brat, aby mówił do brata: 'Ucz się poznawać Pana'”. Pan troszczy się o każdy umysł i serce. Włoży swoje prawa do każdego umysłu i wypisze je na każdym sercu. Ta intymność przypomina nam o darze Eucharystii, gdzie Pan przychodzi do każdego z nas w bardzo szczególny sposób. Pan jest tak blisko nas. To jest nowe przymierze, przymierze osobistej relacji, gdzie Pan stał się jednym ze mną, aby napisać swoje prawa w moim sercu. Przebaczył wszystkie moje grzechy, aby być jednością ze mną. Zastanówmy się: W Eucharystii Bóg staje się jednością ze mną, aby zapisać w moim sercu swoje prawo miłości.

„Wiem”

„Wiem”

„Wiem”, to wyrażenie, które powtarzamy bardzo często. Ale ile razy możemy naprawdę powiedzieć, że wiemy? Czy traktujemy poważnie to, co mówimy, czy po prostu mówimy, bo nie chcemy powiedzieć, że nie wiemy. Dlatego bardzo ważne jest, aby pomyśleć, zanim powiemy: „Wiem”. Starajmy się nie mówić: „Wiem”, aby ratować nasze ego. Nie ma wstydu w mówieniu, że nie wiem. Nawet niektórych podstawowych rzeczy. Bądź uczciwy mówiąc, że „nie wiem”. Wyrażenie: „Wiem” to odpowiedzialność. Szczególnie, gdy mamy do czynienia z ludźmi i ich emocjami, powinniśmy być wyjątkowo ostrożni w mówieniu „wiem”, bo często jest to osąd.

Don Giorgio

czwartek 19 stycznia

czwartek 19 stycznia

Czwartek 2 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – Hbr 7,25-8,6
„Zbawienna moc Jezusa jest całkowicie pewna, ponieważ żyje on na wieki, aby wstawiać się za wszystkimi, którzy przez Niego przychodzą do Boga”. Moc Jezusa Chrystusa, by nas zbawić, jest całkowicie pewna. Dlaczego więc nie stoimy blisko Niego? Dlaczego nie utrzymujemy z Nim bliskiej relacji? Przyczyn tej pewności jest kilka. On żyje na wieki. On wstawia się na wieki. On jest święty, niewinny i nieskażony i wzniesiony ponad niebiosa. Ma swoje miejsce po prawej stronie tronu Boskiego Majestatu w niebiosach. On jest sługą świątyni i prawdziwego Namiotu Spotkania. Jest idealny. On jest właściwie prawdziwym Namiotem, w którym spotykają się człowiek i Bóg. Nasza obecność przed Bogiem jest zapośredniczona przez Niego. Dzięki Niemu możemy spotkać Pana. Jezus jest prawdziwym Pośrednikiem. On jest boską przestrzenią, w której mogę spotkać mojego Boga. „Widzieliśmy, że powierzono mu posługę o wiele wyższego rzędu iw tym samym stopniu jest to lepsze przymierze, którego jest pośrednikiem, oparte na lepszych obietnicach”. Zastanówmy się: na ile uznaję Jezusa za jedyną przestrzeń spotkania z Bogiem?

Środa, 18 stycznia

Środa, 18 stycznia

Środa 2. tygodnia Czasu Zwykłego
Pierwsze czytanie – Hbr 7:1-3,15-17
„Staje się to jeszcze wyraźniej widoczne, gdy pojawia się drugi Melchizedek, który jest kapłanem nie na mocy prawa o fizycznym pochodzeniu, ale mocą niezniszczalnego życia”. Rozróżnienie między kapłanem na mocy prawa o fizycznym pochodzeniu a na mocy niezniszczalnego życia jest bardzo wyraźne. „Pozostaje kapłanem na wieki”. Łaska ma moc niezniszczalnego życia, które może nas przemienić na wieki. Zmiany, których dokonujemy w naszym życiu, przemiany, których dokonujemy w naszym życiu, muszą być przez moc tej łaski. Jeśli próbujemy dokonać zmian lub transformacji z powodu presji sytuacji lub z powodu naszych egoistycznych intencji, nie będzie to trwałe. Dobro, które wychodzi z nas dzięki łasce Bożej, będzie trwało na wieki. Tak więc, bardzo ważne jest, aby upewnić się, że nasze nawrócenie i przemiana są przez działanie łaski Bożej. Wtedy efekty pozostaną na zawsze. Zastanówmy się: Czy nasza przemiana i nawrócenie jest rzeczywiście motywowane łaską, czy tylko koniecznością wynikającą z sytuacji?

Afrykańskie rekolekcje w Poznaniu

Afrykańskie rekolekcje w Poznaniu

W ostatnim tygodniu 2022 roku w naszym domu w Poznaniu odbyły sie rekolekcje dla sióstr z Tanzanii, które posługują w Polsce, Niemczech i w Rzymie. Rekolekcje w języku suahili głosił ks. Alex, który studiuje obecnie w Poznaniu. Ksiądz przypomniał, że jako osoby konsekrowane, mamy przemieniać świat i nie pozwolić, by było odwrotnie, że świat zmienia nas i kształtuje nasze życie zakonne. Po rekolekcjach siostry razem z księdzem przyjechały do Wrocławia, żeby modlić się przy grobie Księdza Założyciela.