gru 3, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Poniedziałek 1. tygodnia Adwentu
Święty Jan Damasceński, kapłan, doktor Kościoła
Pierwsze czytanie – Izajasz 2:1-5
Ta medytacja jest bardzo ważna, ponieważ uczy, jak zaprowadzić pokój na świecie, powstrzymując wszelkie wojny i konflikty. Kluczowe jest ostatnie zdanie. „Chodźmy w światłości Pańskiej”. Kiedy zaczynamy chodzić w świetle Pana, wszystko się zmienia. Będziemy przekuwać miecze na lemiesze, a włócznie na sierpy. Nie będziemy podnosić miecza przeciwko sobie i nie będziemy ćwiczyć się w walce. Zamienimy każdą okazję do nienawiści w okazję do miłości i czynienia dobra, każdą okazję do mówienia źle w okazję do mówienia dobrze. Ponieważ chodzimy w świetle Pana, a nie w świetle naszego samolubstwa. Aby chodzić w świetle Pana, musimy nauczyć się akceptować władzę Pana nad nami. Tego musimy nauczyć się na górze Pana, w Świątyni Boga. Oznacza to, że uczymy się tego z modlitwy i Słowa Bożego. Zastanówmy się: Czy chodzę w świetle Pana, czy w świetle mojego egoizmu?
gru 2, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
1. niedziela Adwentu
Pierwsze czytanie – Izajasza 63:16-17,64:1,3-8
„A jednak, Panie, Ty jesteś naszym Ojcem; my gliną, Ty garncarzem, wszyscy jesteśmy dziełem Twojej ręki”. Jest to bardzo dobry opis tego, kim jesteśmy. Pan jest naszym Ojcem. On nas formuje. Jesteśmy dziełem Jego rąk. Mamy jednak wolność i wolny wybór. Dzięki naszej wolności możemy oprzeć się dziełu Jego rąk. Garncarz pracuje z gliną, ponieważ glina pozwala garncarzowi z nią pracować. Glina dostosowuje się do rąk garncarza bez stawiania oporu. Glina jest miękka jak woda. Kiedy nie pozwalamy się formować przez Pana, naszego Ojca, oddalamy się od bycia dziełem Jego rąk. Musimy współpracować z łaską, abyśmy byli miękcy i posłuszni rękom naszego Pana. Kiedy nie współpracujemy z łaską, jesteśmy twardzi i nieposłuszni. Zastanówmy się: Czy jestem posłuszny rękom Pana, który mnie kształtuje?
gru 2, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Sobota 34 tygodnia okresu zwykłego
Sobotnie wspomnienie Najświętszej Maryi Panny
Pierwsza sobota: Zawierzmy się Niepokalanemu Sercu Maryi
Pierwsze czytanie – Księga Daniela 7:15-27
Księga Daniela często przeraża nas obrazami różnych bestii. W pierwotnej sytuacji autor mówił o różnych potężnych królach i królestwach tamtego okresu, którzy nie dbali o nic poza swoją władzą i pozycją. Byli gotowi stać się kimkolwiek. Ale przesłanie jest takie, że na końcu tunelu będzie światło. Ale zanim wejdziemy do tunelu, jest tak wiele strachu i niepokoju. I każdy krok robimy z niepokojem. Ale to, co jest konieczne w tych chwilach, to wiara, że Bóg uczyni dobro. Bóg nas nie opuści. Bóg ustanowi swoje Królestwo w Jezusie Chrystusie. „Jego suwerenność jest wieczną suwerennością, a każde imperium będzie mu służyć i będzie mu posłuszne”. W Jego panowaniu wszystko nabierze nowego wymiaru. Ponieważ On jest suwerenny nie po to, by panować, ale by nas kochać. Zastanówmy się: Czy wzrastałem od strachu do wiary, w relacji z suwerennością Boga?
gru 1, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Piątek 34. tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – Daniel 7:2-14
Wizja z Księgi Daniela 7 jest złożona i była przedmiotem różnych interpretacji w tradycji żydowskiej i chrześcijańskiej. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę kontekst historyczny, symboliczny język literatury apokaliptycznej i perspektywy teologiczne, w ramach których tekst ten jest interpretowany. Wizja ta odgrywa znaczącą rolę zarówno w żydowskiej eschatologii, jak i teologii chrześcijańskiej, szczególnie w zrozumieniu koncepcji Mesjasza i proroctw dotyczących czasów ostatecznych. Ważne jest zrozumienie drugiej części czytania, w której widzimy syna człowieczego. „Jemu została powierzona władza, chwała i królowanie, a ludzie ze wszystkich ludów, narodów i języków stali się jego sługami”. Ważne jest również, aby zobaczyć i żyć, że wszystko w nas również poddaje się władzy syna człowieczego. Zastanówmy się: Na ile poddaję się Synowi Człowieczemu?
lis 29, 2023 | CHLEB POWSZEDNI
Świętego Andrzeja Apostoła – Święto Pierwsze czytanie – Rzymian 10:9-18 Dziś obchodzimy święto św. Andrzeja, jednego z Apostołów Jezusa Chrystusa. W święto Kościół daje nam do rozmyślań nad różnicą pomiędzy wyznawaniem ustami, że Jezus jest Panem, a wiarą w sercu, że Bóg wskrzesił Jezusa Chrystusa z martwych. Wiara sercem czyni człowieka sprawiedliwym według Słowa Bożego. Z głoszenia słyszymy Dobrą Nowinę i wtedy wierzymy w Chrystusa. Od wiary przechodzimy do wyznawania ustami. A potem idziemy o krok dalej, wierząc sercem, że Bóg wskrzesił Jezusa Chrystusa z martwych. Abyśmy w sercu mieli takie same uczucia co do zmartwychwstania. W chwilach ciemności i trudności musimy w sercu wierzyć, że Bóg wskrzesił Jezusa Chrystusa z martwych. To samo światło ma oświecić moje serce i uczynić mnie sprawiedliwym. Zastanówmy się: czy mogę przejść od wyznawania ustami do wiary sercem, że Jezus zmartwychwstał?
