Poniedziałek, 30 października

Poniedziałek, 30 października

Poniedziałek 30 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – List do Rzymian 8:12-17
„Jest to duch synów, który sprawia, że wołamy: „Abba, Ojcze!”. Sam Duch i duch nasz świadczą jednomyślnie, że jesteśmy dziećmi Bożymi”. To czytanie z Listu do Rzymian ukazuje wielką różnicę między życiem w Duchu Świętym, którego otrzymaliśmy w sakramentach, a życiem w naszym egoizmie. To pierwsze nas wyzwala, a to drugie zniewala. To pierwsze daje nam godność syna i córki. To drugie odbiera nam godność synów i córek. Pierwsze przynosi radość, a drugie strach. Życie życiem Ducha Świętego to akceptacja naszej rzeczywistości jako synów i córek Chrystusa. I możemy odnosić się do Boga jako naszego Ojca. To jest piękne. Daje nam to również siłę do uczestniczenia w cierpieniach jedynego Syna Bożego. Zastanówmy się: Czy czuję ducha syna lub córki w mojej relacji do Boga Ojca?

Niedziela 29 października

Niedziela 29 października

30. niedziela zwykła
Pierwsze czytanie – Księga Wyjścia 22:20-26
„(…) na pewno wołać będą do mnie i będą pewni, że usłyszę ich wołanie (…) Jeśli wołać będzie do mnie, wysłucham go, bo jestem pełen litości”. Jest to bardzo ważne zdanie w Biblii. To Słowo Boże zawsze prosi o sprawiedliwość i dobroć. Ilekroć mamy do czynienia z innymi, to Słowo Boże musi być w naszym umyśle. Za każdym razem, gdy jesteśmy surowi wobec innych, to Słowo Boże musi przychodzić nam na myśl. Mamy swoje powody, by być surowymi wobec innych. Ale bez względu na powód, Pan Bóg słyszy wołanie innych. Pan Bóg jest pełen litości i o tym musimy pamiętać, gdy mamy do czynienia z innymi. Z kimkolwiek mam do czynienia, Pan jest pełen litości dla niego. Tak więc i ja muszę być pełen litości dla niego lub dla niej. Jeśli nie jestem pełen litości, a Pan jest, nie działam zgodnie z wolą Pana. Musimy być empatyczni wobec ludzi. Musimy dostrzegać prawdziwy ból i cierpienie innych. Ponieważ my również doświadczamy cierpienia w naszym życiu. A cierpienia innych muszą mieć taką samą wartość. „Nie możesz molestować obcego ani go uciskać, ponieważ żyłeś jako obcy w ziemi egipskiej”. To jest Słowo Boże. Tak więc cierpienie każdej osoby jest bardzo ważne, podobnie jak moje cierpienie. Zastanówmy się: Czy dostrzegam trudności każdej osoby, którą spotykam i traktuję ją ze współczuciem?

Sobota, 28 października

Sobota, 28 października

Święci Szymon i Juda, Apostołowie – Święto
Pierwsze czytanie – Efezjan 2:19-22
Dziś obchodzimy święto dwóch wielkich apostołów, Szymona Zeloty i Judy, patrona zagubionych i zdesperowanych. Czytanie pomaga nam zrozumieć, jak blisko jesteśmy apostołów i jaka jest nasza tożsamość. Apostołowie i prorocy są fundamentami budowli, której głównym kamieniem węgielnym jest Chrystus Jezus. Jesteśmy częścią tego budynku; jesteśmy częścią domu Bożego. W miarę jak każda część budynku jest ustawiona na kamieniu węgielnym, wszyscy stajemy się jedną świętą świątynią w Panu. Jesteśmy budowani w dom, w którym mieszka Bóg w Duchu Świętym. Wszyscy jesteśmy budowani w jeden dom. Zastanówmy się: Czy rozpoznaję, że jestem częścią świętej świątyni, w której mieszka Bóg w Duchu?

Piątek 27 października

Piątek 27 października

Piątek 29 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – List do Rzymian 7:18-25
„W głębi serca miłuję Prawo Boże, lecz widzę, że ciało moje postępuje według innego prawa, które sprzeciwia się prawu dyktowanemu przez rozum”. Jakże trafne są słowa św. Pawła! Ile razy w naszym życiu podejmowaliśmy postanowienia, by nie robić tego czy tamtego? A ile razy powtarzaliśmy to samo! Tym prawem, którym się kieruję, jest mój egoizm. A prawem, za którym moje najgłębsze ja, wypełnione łaską chrztu i bierzmowania, chce podążać, jest miłość Boża. Moje pragnienie podążania za moim egoizmem jest silne i zniewalające. Natomiast pragnienie wewnętrznego ja, by podążać za miłością Boga, jest subtelne i wyzwalające. Ponieważ to pierwsze jest silne i zniewalające, często stajemy się więźniami tego prawa. Paweł widział, że Jezus Chrystus jest jedynym wyzwolicielem z tego więzienia. W chwili, gdy wzywamy i powierzamy się Jezusowi Chrystusowi, możemy zostać wyzwoleni z tego więzienia. Pragnienie wezwania Jezusa Chrystusa pochodzi z subtelnej, ale wyzwalającej obecności Ducha Świętego w naszym sercu. Ten Duch Święty jest wynikiem naszego chrztu. Zastanówmy się: Czy wzywam Jezusa Chrystusa, gdy jestem popychany do grzechu?

Czwartek, 26 października

Czwartek, 26 października

Czwartek 29 tygodnia okresu zwykłego
Pierwsze czytanie – List do Rzymian 6:19-23
„Teraz jednak zostaliście uwolnieni od grzechu…”. To jest prawdziwy efekt zbawienia. Zostaliśmy uwolnieni. Jesteśmy wyzwoleni. Jesteśmy uwolnieni od naszej przeszłości. Jesteśmy uwolnieni od naszych grzechów. Nasze uświęcenie jest naszym wyzwoleniem. Nasza wolność wyboru Boga i chodzenia z Bogiem w życiu. To życie jest wieczne. Grzechem po tym wyzwoleniu jest ignorowanie możliwości chodzenia z Bogiem do życia wiecznego. Kiedy ignorujemy tę możliwość służenia miłości Boga, grzeszymy. Kiedy akceptujemy tę możliwość służenia miłości Boga, wkraczamy na ścieżkę uświęcenia. To jest nasz wybór z naszą wolnością zdobytą dla nas przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana. Ta wewnętrzna, intymna relacja z Jezusem Chrystusem jest naszą wolnością. Zastanówmy się: Czy rozpoznaję wolność uzyskaną dla mnie przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana?