Środa, 2 sierpnia

Środa, 2 sierpnia

Środa 17. tygodnia czasu zwykłego
Święty Euzebiusz z Vercelli, biskup
Pierwsze czytanie – Księga Wyjścia 34:29-35
Twarz Mojżesza jaśniała, gdy rozmawiał z Panem. To jest prawdziwe doświadczenie Boga. Jego twarz promieniała po rozmowie z Panem. Co się z nim dzieje? Przyswaja światło od Pana. Otrzymuje to światło od Pana. „A gdy wyszedł, opowiadał synom izraelskim, co mu polecono przekazać, a synowie izraelscy widzieli rozpromienione oblicze Mojżesza”. To spotkanie Mojżesza z Panem jest dla synów Izraela. On jest tylko narzędziem Pana. Ten blask na twarzy Mojżesza jest zapewnieniem dla synów Izraela, że Pan naprawdę komunikuje się z Mojżeszem i to, co mówi, jest wolą Pana. Jest to bardzo ważne. Jakikolwiek przywilej lub łaskę otrzymujemy w służbie Panu, to dlatego, że jesteśmy Jego narzędziami, a blask jest darem Pana dla ludzi, aby dać im pewność, że to On się nimi opiekuje. Zastanówmy się: Czy jestem w stanie odnieść łaski, które otrzymuję do ludu Bożego?

Wtorek, 1 sierpnia

Wtorek, 1 sierpnia

Święty Alfons Maria de’ Liguori, biskup, doktor Kościoła
Wtorek 17. tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie – List do Rzymian 8:1-4
„Powodem, dla którego ci, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie podlegają potępieniu, jest to, że prawo ducha życia w Chrystusie Jezusie uwolniło was od prawa grzechu i śmierci”. To Słowo Boże wiele wyjaśnia. Jest to dokładne porównanie między zbawieniem, które przyniósł Jezus Chrystus, a wszystkimi koncepcjami zbawienia poza nim. Prawo ducha życia w Chrystusie Jezusie oraz prawo grzechu i śmierci to dwie koncepcje prawa, które prowadzą do zbawienia. To drugie jest prawem, które osądza twoje czyny i potępia cię z powodu twoich czynów. Pierwsze to prawo, które rozgrzesza złe uczynki i daje łaskę do czynienia lepszych rzeczy. Paweł mówi, że prawo ducha życia w Chrystusie Jezusie uwolniło cię. Jest to więc życie, w którym Jezus Chrystus odgrywa wiodącą rolę. Jest to życie, w którym Jezus Chrystus wykonuje ruch, podejmuje decyzję. Efektem tego życia w Jezusie Chrystusie jest wolność od prawa grzechu i śmierci. Ta wolność jest wolnością synów i córek Bożych. Zastanówmy się: Jak bardzo cieszę się wolnością uzyskaną w prawie ducha życia w Chrystusie Jezusie?

Poniedziałek, 31 lipca

Poniedziałek, 31 lipca

Święty Ignacy Loyola, kapłan
Poniedziałek 17. tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie – 1 List do Koryntian 10:31-11:1
„Wszystko, cokolwiek czynicie, na chwałę Bożą czyńcie. Nigdy nie czyńcie nikomu nic uwłaczającego” To Słowo Boże może nas prowadzić w każdej chwili naszego życia. Dziś obchodzimy święto św. Ignacego Loyoli, który żył zgodnie z tym mottem. Cokolwiek robimy, robimy to na chwałę Boga. Wszystko ma na celu postawienie Boga przed nami. We wszystkim Bóg staje się siłą napędową. Wtedy nie będzie już chodziło o moje ego. Nie będzie też chodziło o konkurowanie z innymi. Św. Paweł daje praktyczną radę, jak tego przestrzegać: „Staram się być zawsze uczynnym dla wszystkich, nie troszcząc się o własną korzyść, ale o korzyść innych, aby byli zbawieni”. Bycie pomocnym dla wszystkich przez cały czas – dwa ważne punkty, bycie pomocnym dla wszystkich bez wyjątku i przez cały czas bez wyjątku. To zmienia nasze życie. Bycie pomocnym dla wszystkich i przez cały czas. Ile wyjątków robimy w naszym życiu? Wszystkie te wyjątki są dla naszej korzyści. Dlatego św. Paweł mówi, że „dla mojej własnej korzyści, ale dla korzyści wszystkich innych, aby mogli być zbawieni”. Zastanówmy się: Czy jestem pomocny dla wszystkich przez cały czas, czy też robię wyjątki dla własnej korzyści?

Niedziela 30 lipca

Niedziela 30 lipca

17. niedziela zwykła
Pierwsze czytanie – 1 Królewska 3:5,7-12
„Daj słudze twemu serce, aby rozumiał, jak rozróżniać dobro od zła, bo któż mógłby rządzić tym ludem twoim, który jest tak wielki?” Spodobało się Panu, że Salomon o to prosił”. Salomon prosił o to, co podoba się Bogu. To dlatego, że nie myślał o sobie. Myślał o ludzie Bożym. Jesteśmy samolubni i mamy egoistyczne pragnienia, kiedy myślimy o sobie. Ale kiedy myślimy o innych, kiedy stawiamy innych przed sobą, mamy zupełnie inną perspektywę. Widzimy rzeczy z innej perspektywy. W słowach Salomona widzimy, że. „Twój sługa znajduje się pośród ludu, który wybrałeś, ludu tak licznego, że nie można go zliczyć ani policzyć”. Lud jest ważniejszy od niego. On uważa lud za wielki. Dlatego jest na tyle pokorny, by prosić o mądrość, by służyć ludowi Bożemu. Kiedy stawiamy innych przed sobą, możemy być na tyle pokorni, aby prosić Boga o łaskę służenia innym. Zastanówmy się: Czy jestem wystarczająco pokorny, aby postawić drugiego przed sobą, aby prosić o mądrość od Boga, aby służyć drugiemu?

Sobota, 29 lipca

Sobota, 29 lipca

Święci Marta, Maria i Łazarz
Sobota 16 tygodnia czasu zwykłego
Pierwsze czytanie – 1 Jana 4:7-16
„Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością”. To jest podstawa i fundament naszej wiary. Bóg jest miłością. Podkreśla ideę, że Boża miłość jest bezwarunkowa, nieskończona i wszechogarniająca, i służy jako podstawowa zasada zrozumienia relacji Boga z ludzkością. Jest to objawienie o Bogu, które podsumowuje wszystko o Bogu i miłości. Miłość pochodzi od Boga i możemy poznać Boga tylko wtedy, gdy kochamy. Rozumiemy Boga tylko wtedy, gdy prawdziwie kochamy i możemy prawdziwie kochać tylko wtedy, gdy rozumiemy Boga. Miłość jest punktem wyjścia do poznania Boga. Prawdziwa miłość jest punktem końcowym poznania Boga. Tylko znając Boga, możemy wzrastać w miłości. W dzisiejszej pamiątce widzimy, jak rodzina w Betanii wzrasta w miłości do Jezusa. Każdy w tej rodzinie wzrasta w wyjątkowej relacji z Jezusem i między sobą. Wzrastanie w miłości do Boga oznacza wzrastanie w miłości do siebie nawzajem. Nie można tego rozdzielić. Jeśli wierzymy, że Bóg jest miłością, możemy być tylko częścią Boga, kochając się nawzajem. Zastanówmy się: Na ile rozumiem, że Bóg jest miłością?