Poniedziałek, 22 stycznia

Poniedziałek, 22 stycznia

Poniedziałek 3. tygodnia okresu zwykłego
Święty Wincenty, diakon, męczennik
Ewangelia – Marka 3:22-30
„Belzebub jest w nim” i „To przez księcia diabłów wypędza diabły”. To oskarżenie brzmi tak bezsensownie. Tak, to dlatego, że w ten sposób zaprzeczają istnieniu Ducha Świętego, który rozdziela łaskę Bożą. Uczeni w Piśmie, którzy uważają się za grupę erudytów, tak naprawdę odwracają się plecami do źródła łaski. Chcą postawić Ducha Złego w miejsce Ducha Świętego. Ich motywem jest to, że Jezus nie podąża za ich naukami. Tak bardzo chcą manipulować nauczaniem Jezusa, że nie tylko chcą ukryć światło, ale nawet źródło światła. Dlatego Jezus mówi, że „ale niech ktoś bluźni przeciwko Duchowi Świętemu, a nigdy nie otrzyma przebaczenia”. Nie mogą otrzymać przebaczenia, ponieważ zaprzeczają źródłu i chętnie umieszczają inne źródło. Zastanówmy się: Nie wolno nam zaprzeczać źródłu łaski w każdej sytuacji z naszych osobistych pobudek.

Niedziela 21 stycznia

Niedziela 21 stycznia

  1. niedziela okresu zwykłego
    Niedziela Słowa Bożego
    Święta Agnieszka
    Ewangelia – Marka 1:14-20
    Jezus używa trzech czasowników w swoim głoszeniu. „Królestwo Boże jest blisko”, „nawracajcie się” i „wierzcie w Dobrą Nowinę”. Czasowniki te musimy rozumieć w kontekście Niedzieli Słowa Bożego, w której należy zrozumieć znaczenie Słowa Bożego w naszym życiu. Ważne jest Słowo Boże w naszym życiu, aby zrozumieć, że Królestwo Boże jest blisko. To Słowo Boże nam w tym pomaga. Ważne jest Słowo Boże, abyśmy mogli pokutować. Tylko Słowo Boże może naprawdę zaprosić nas do pokuty. Wreszcie, ważna jest pomoc Słowa Bożego, abyśmy uwierzyli w Dobrą Nowinę. Im bliżej jesteśmy Słowa Bożego, tym łatwiej rozumiemy, że Królestwo Boże jest na wyciągnięcie ręki. Im droższe jest nam Słowo Boże, tym łatwiej będziemy pokutować. Im głębiej Słowo Boże jest w nas, tym łatwiej jest nam uwierzyć w Dobrą Nowinę. Zastanówmy się: Musimy być blisko Słowa Bożego, aby rozpoznać bliskość Królestwa Bożego, pokutować i wierzyć w Dobrą Nowinę.
Sobota, 20 stycznia

Sobota, 20 stycznia

Sobota 2. tygodnia okresu zwykłego
Święty Sebastian, męczennik
Ewangelia – Marka 3:20-21
To bardzo rodzinna sytuacja, w której znajdujemy Jezusa. Jezus poszedł do domu. Przybyli tam wszyscy ludzie, a tłum był taki, że nie mogli nawet zjeść posiłku. Ludzie chcieli coraz więcej Jezusa. Ale kiedy krewni Jezusa to usłyszeli, postanowili zająć się Jezusem. Myśleli bowiem, że Jezus postradał zmysły. Krewni Jezusa próbowali odciągnąć Jezusa od tłumu, ponieważ nie rozumieli misji Jezusa. Zawsze mamy przed sobą to wyzwanie. Ludzie, którzy są blisko nas i którzy nas kochają, nie rozumieją naszej misji. Będą próbowali przekonać nas do porzucenia naszej misji, odebrania nam naszej misji lub odejścia od naszej misji. Zastanówmy się: Pośród ludzi, którzy nie rozumieją naszej misji, musimy nadal dawać świadectwo o Jezusie Chrystusie.

Piątek, 19 stycznia

Piątek, 19 stycznia

Piątek 2. tygodnia okresu zwykłego
Ewangelia – Marka 3:13-19
„Jezus wyszedł na wzgórze i przywołał tych, których chciał. Przyszli więc do Niego, a On wyznaczył dwunastu”. Jezus udał się na wzgórza. A potem przywołał tych, których chciał. Oznacza to, że kiedy Jezus wszedł na wzgórza, ci ludzie poszli za Nim. Ci ludzie byli z Nim. Z tych, którzy poszli za Nim, przywołał tych, których chciał. Byli to więc ludzie, którzy podążali za Nim, dokądkolwiek szedł. I jest jeszcze jeden ważny punkt: spośród wszystkich tych, którzy za Nim podążali, tylko dwunastu zostało powołanych. Inni nie zostali powołani; nadal za Nim podążali. Podążali za Nim, ponieważ chcieli za Nim podążać. Nie oczekiwali niczego innego niż przebywania w Jego obecności. Wszyscy Apostołowie należą do tej grupy, która po prostu chciała podążać za Jezusem. Od naszego pragnienia naśladowania Jezusa zaczyna się nasza misja bycia świadectwem Jego miłości. Zastanówmy się: Powinienem pójść za Jezusem z mojego pragnienia bycia z Nim, a tam zostanę powołany do bycia świadkiem Jego miłości.

Czwartek, 18 stycznia

Czwartek, 18 stycznia

Czwartek drugiego tygodnia okresu zwykłego
Ewangelia – Marka 3:7-12
„A duchy nieczyste, ilekroć go ujrzały, padały przed nim i krzyczały: „Ty jesteś Syn Boży!”. Lecz On ostrzegał je usilnie, aby Go nie ujawniały”. Jezus zdecydowanie ostrzega, aby o nim nie mówić. Ponieważ nie chciał świadectwa od duchów nieczystych. Świadectwem Jezusa jest Jego miłość. Nie Jego cud. Jezus chce, aby Jego miłość była Jego świadectwem. To ujawnia ważny element naszego świadectwa o Jezusie. Naszym świadectwem musi być nasza osobista relacja z Jezusem. Nie może to być cud lub coś, co otrzymaliśmy od Niego. Naszym świadectwem musi być nasza relacja z Jezusem. Nasze świadectwo musi być świadectwem Jego miłości, którą otrzymaliśmy w naszym życiu. Nasze świadectwo musi być czymś więcej niż objawieniem Jego tożsamości. Musi być objawieniem naszej relacji z Nim. Zastanówmy się: Jezus chce, aby nasze świadectwo o Nim było świadectwem naszej relacji z Nim.

Środa, 17 stycznia

Środa, 17 stycznia

Święty Antoni, opat
Środa 2. tygodnia okresu zwykłego
Ewangelia – Mateusza 19:16-26
„A gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, gdyż był człowiekiem bardzo bogatym”. Dziś obchodzimy święto św. Antoniego, inicjatora życia monastycznego. Urodzony w Egipcie, posłuchał słów Ewangelii i rozdał cały swój majątek ubogim. Udał się na pustynię i rozpoczął życie pokuty, żyjąc w absolutnym ubóstwie, modląc się, medytując i żyjąc z pracy fizycznej. Dlaczego sprzedał wszystko i udał się na pustynię? Ponieważ zrozumiał słowa Jezusa, które czytamy w dzisiejszej Ewangelii. „Jeśli chcesz być doskonały, sprzedaj wszystko, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie; a potem przyjdź i chodź za Mną”. Wyrzeczenie się wszystkiego, co posiadamy, czyni nas gotowymi na przyjęcie Jezusa do swojego życia. Młody człowiek odszedł smutny, ponieważ nie potrafi myśleć o czymś większym niż jego bogactwo. Co więcej, brakuje mu wiary, ponieważ największym wyzwaniem w sprzedaży wszystkiego, co mamy, jest myślenie o tym, co będzie po sprzedaży. Kiedy nic nie mam, jak mam żyć? Ten strach można przezwyciężyć tylko w całkowitej wierze w Pana. Ponieważ to, co możemy zyskać sprzedając wszystko, co mamy, umożliwi nam wejście w relację z Jezusem. Ta relacja relatywizuje wszystko. Zastanówmy się: Wiara w Jezusa musi nam pomóc przezwyciężyć strach przed sprzedaniem wszystkiego, by pójść za Nim.