Czwartek, 14 grudnia

Czwartek, 14 grudnia

Święty Jan od Krzyża, kapłan, doktor Kościoła
Czwartek 2. tygodnia Adwentu
Pierwsze czytanie – Iz 41, 13-20
„Ja, Pan, twój Bóg, trzymam cię za prawą rękę; mówię ci: Nie bój się, Ja ci pomogę”. Takie jest znaczenie obecności Pana w naszym życiu. Pan nie jest daleko. Jest u naszego boku. Trzyma nas za rękę. Nie powinniśmy się niczego obawiać. Pan towarzyszy nam w każdej sytuacji. On jest odkupicielem. Jest dawcą dla potrzebujących. On nas nie opuści. On przemienia dla nas wszystko, nawet rzeki na jałowych wzgórzach. Zastanówmy się: Czy rozpoznaję obecność mojego Odkupiciela w moim życiu?

Środa, 13 grudnia

Środa, 13 grudnia

Święta Łucja, dziewica, męczennica
Środa drugiego tygodnia Adwentu
„Podnieś oczy i patrz”. To jest przesłanie, które zawsze nam umyka. Nie podnosimy oczu i nie patrzymy. Kiedy mamy trudności, nie podnosimy oczu, aby spojrzeć. To bardzo ważne, aby to zrobić. Ponieważ kiedy jesteśmy pośród naszych kłopotów, On przychodzi, aby nas uratować. On stworzył granice ziemi. Nie męczy się ani nie nuży, Jego zrozumienie jest nie do ogarnięcia. Daje siłę zmęczonym, wzmacnia bezsilnych. Młodzieńcy mogą być zmęczeni i znużeni, młodzieńcy mogą się potknąć, ale ci, którzy pokładają nadzieję w Panu, odnawiają swoje siły, rozwijają skrzydła jak orły. W tym Bogu pokładamy nadzieję. Zastanówmy się: Czy pokładam nadzieję w Bogu, którego zrozumienie jest nie do ogarnięcia?

Wtorek, 12 grudnia

Wtorek, 12 grudnia

Wtorek 2. tygodnia Adwentu
Matki Bożej z Guadalupe
Pierwsze czytanie – Izajasz 40:1-11
Aby przygotować się na przyjście Pana, prorok przedstawia trzy zmiany. Pierwszą z nich jest wyprostowanie drogi Pana. Drugą jest wypełnienie dolin, a trzecią obniżenie każdego wzgórza. Musimy prostować nasze ścieżki, będąc uczciwymi i szczerymi. A także będąc przejrzystymi. Następnie musimy wypełnić nasze doliny niższości łaską i miłością. Nie jesteśmy przygnębieni ograniczeniami, ale jesteśmy bogaci łaskami, które otrzymujemy w naszym życiu. I wreszcie, musimy być pokorni, zrzucając wszystkie góry pychy w naszym życiu. Te zmiany są fundamentalne i konieczne. Zastanówmy się: Czy prostuję swoje drogi, aby przygotować drogę Panu w pokorze i miłości?

Poniedziałek, 11 grudnia

Poniedziałek, 11 grudnia

Poniedziałek 2. tygodnia Adwentu
Święty Damazego I, papieża
Pierwsze czytanie – Izajasz 35:1-10
„Niech się rozraduje pustynia i sucha kraina, niech się rozraduje i zakwitnie pustkowie, niech wyda kwiaty jak żonkil, niech się raduje i śpiewa z radości”. Wszystko zmienia się wraz z obecnością Boga. Obecność Boga przynosi łaskę i odkupienie. Jesteśmy odkupieni, a łaska Boża będzie działać w naszych sercach. Nasze zmęczone ręce zostaną wzmocnione. Nasze drżące kolana staną się stabilne. Nasze lęki znikną. Ślepi przejrzą na oczy, głusi usłyszą, a chromi będą skakać jak jelenie. Języki niemych będą śpiewać z radości. Woda będzie tryskać na pustyni, a strumienie na pustkowiu. Wszystkie te przemiany dokonują się dzięki Panu. Zastanówmy się: Czy jestem częścią przemiany, którą Pan przyniósł na ten świat?

Niedziela 10 grudnia

Niedziela 10 grudnia

2. niedziela Adwentu
Pierwsze czytanie – Izajasz 40:1-5,9-11
W tę niedzielę Adwentu słuchamy słów proroka Izajasza, które pomagają nam przygotować się na przyjęcie Pana. Pierwszym przesłaniem jest to, że nasze grzechy zostały odpokutowane. Nasze grzechy zostały odpokutowane przez Pana. On przychodzi, aby nas odkupić. Drugim przesłaniem jest to, jak przygotować się na przyjście Pana, aby odkupił nasze grzechy. Jest to przez wypełnianie dolin braku szacunku dla samego siebie szacunkiem dla samego siebie, przez zmienianie każdego urwiska pychy w równinę pokory i przez prostowanie naszych dróg życiowych uczciwością. Trzecie przesłanie dotyczy tego, co robić, gdy Pan jest w zasięgu ręki. Wtedy musimy radośnie udać się na górę, aby głosić obecność Pana pośród nas. Zastanówmy się: Czy rozpoznaję to, co Pan uczynił dla mnie i aby przygotować się na Jego przyjście?

Sobota, 9 grudnia

Sobota, 9 grudnia

Sobota 1. tygodnia Adwentu
Święty Juan Diego Cuauhtlatoatzin
Pierwsze czytanie – Izajasz 30:19-21,23-26
W tym czytaniu możemy zobaczyć, jak bardzo obecność Pana pośród nas zmieni nasze życie. Kiedy Pan jest obecny pośród nas, Słowo Boże mówi, że nie będzie już więcej płaczu. On będzie naszym przewodnikiem. Kiedy nie wiemy, gdzie się zwrócić, w lewo czy w prawo, jakie decyzje podjąć, dokąd pójść, nasze uszy usłyszą te słowa za nami: „To jest droga, podążaj nią”. Nie będziemy mieli więcej wątpliwości i obaw, gdy rozpoznamy obecność Pana w naszym życiu. Wtedy Pan pomaga nam w tym, co robimy. My siejemy nasiona, ale Pan sprowadza deszcz na nasiona. Co więcej, na każdej wyniosłej górze, na każdym wzgórzu, tworzy dla nas strumienie i cieki wodne. Co więcej, Pan opatruje nasze rany i leczy siniaki. On nie szuka przyczyny naszych ran, ale opatruje rany. Innymi słowy, obecność Pana pośród nas staje się pomocną dłonią we wszystkim, co robimy. Zastanówmy się: Czy rozpoznaję pomocną dłoń Pana w moim życiu?